التهذیب فی التفسیر: تفاوت میان نسخه‌ها

التهذيب في التفسير
التهذيب في التفسير
پدیدآوران	حاکم جشمی، محسن بن محمد (نویسنده) سالمی، عبدالرحمن بن سلیمان (محقق)
ناشر	دارالکتاب اللبنانی
مکان نشر	لبنان - بیروت
سال نشر	1440ق. = 2019م.
چاپ	یکم
زبان	عربی
تعداد جلد	10
کد کنگره	‏
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf
	v; t; e;

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۵۰

التهذيب في التفسير، اثر ابوسعد (ابوسعید) محسّن بن محمد بن کرّامه بیهقی (م. 494ق) معروف به حاکم جشمی مفسّر، عالم به اصول و كلام است. وی نخست حنفى بود، سپس معتزلى، آنگاه به زيديّه گرايش پيدا كرد^[۱]. به اعتقاد محقق کتاب می‌توان گفت: ایشان در فقه حنفی و در اعتقاد معتزلی مایل به امامیه بود و تفسیر وی حاوی کل تفاسیر معتزله پیش از خود است.^[۲].این اثر در 10 جلد توسط عبدالرحمن بن سلیمان سالمی تحقیق شده است.

از ویژگی‌های مهم این تفسیر که آن را از تفاسیر پیش از خود متمایز می‌سازد، تقسیم علوم مرتبط با تفسیر آیات است. نویسنده با تفکیک میان علوم قرآنی در تفسیر آیات، روشی نظام‌مند را در تفسیر بنا نهاده که مورد توجه تفاسیر بعدی قرار گرفته است^[۳]. اين تفسير بر اساس هشت محور و عنوان: قرائت، لغت، اعراب، شان نزول، نظم، معنى و احكام بر مذهب حنفی، ترتیب یافته و سپس آراء مفسران بزرگ به‌اختصار در آن ذکر شده است.^[۴]. در لغت به العین ابن خلیل، جمهره ابن درید و صحاح جوهری اعتماد کرده است. شیوه نگارش این اثر که همراه با دقت و وضوح است ویژگی دیگر ‌آن بشمار می‌آید^[۵].

ویژگی دیگر این اثر، تضمین مرویات حدیث در فضایل سور قرآنی است^[۶]. در این تفسیر بیشتر بر ذکر آرای ابوبکر اصم (232ق)، ابوعلی جبایی (303ق)، ابوالقاسم بلخی (309ق)و ابومسلم اصفهانی (322ق) تکیه شده است^[۷]. نویسنده این اثر با به‌کارگیری روایات در ذکر فضایل سوره‌های قرآن یک ویژگی به تفاسیر معتزله افزوده است^[۸].

پانویس

↑ ر.ک: زرکلی، خیرالدین، ج5، ص289
↑ ر.ک: مقدمه محقق، ص 30 و 46-47
↑ ر.ک: مقدمه محقق، ص45
↑ ر.ک: وجیه، عبدالسلام، ص821؛ حسینی اشکوری، احمد، ج‏1، ص345
↑ ر.ک: مقدمه محقق، ص45-46
↑ ر.ک: همان
↑ ر.ک: زرزور، عدنان، ص160-161
↑ ر.ک: مقدمه محقق، ص45

منابع مقاله

مقدمه محقق.
زرکلی، خیرالدین، «الأعلام»، بیروت، دارالملایین، چاپ هشتم، 1989.
وجیه، عبدالسلام، «اعلام المؤلفين الزيديه»، عمان، مؤسسة الإمام زيد بن علي الثقافية، چاپ اول، 1420.
حسينى اشكورى، احمد، «مؤلفات الزیدیه»، قم، مكتبة آية‌الله‌العظمى المرعشي النجفي(ره)، چاپ اول، 1413.
متولی، عبدالحمید، «أضواء على مناهج بعض المفسرين من زوايا علوم القرآن»، اسلامیه، بی‌جا. بی‌نا، 1420.
زرزور، عدنان، «الحاكم الجشمي و منهجه في التفسير»، بیروت، مؤسسة الرساله‏، بی‌نا، بی‌تا.

وابسته‌ها

[1] ر.ک: زرکلی، خیرالدین، ج5، ص289

[2] ر.ک: مقدمه محقق، ص 30 و 46-47

[3] ر.ک: مقدمه محقق، ص45

[4] ر.ک: وجیه، عبدالسلام، ص821؛ حسینی اشکوری، احمد، ج‏1، ص345

[5] ر.ک: مقدمه محقق، ص45-46

[6] ر.ک: همان

[7] ر.ک: زرزور، عدنان، ص160-161

[8] ر.ک: مقدمه محقق، ص45

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 | پدیدآوران =
 [[حاکم جشمی، محسن بن محمد]] (نویسنده)
-[[سالمی، عبدالرحمن بن سلیمان ]] (محقق)
+[[سالمی، عبدالرحمن بن سلیمان]] (محقق)
 |زبان
@@ خط ۱۳: / خط ۱۳: @@
 | موضوع =
 |ناشر
-| ناشر = دارالکتاب اللبناني
+| ناشر = دارالکتاب اللبنانی
 | مکان نشر = لبنان - بیروت
 | سال نشر = 1440ق. = 2019م.
 | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE69785AUTOMATIONCODE
@@ خط ۲۱: / خط ۲۱: @@
 | شابک =
 | تعداد جلد = 10
-| کتابخانۀ دیجیتال نور =
+| کتابخانۀ دیجیتال نور =69785
 | کتابخوان همراه نور =
 | کد پدیدآور = 676، 12713
@@ خط ۲۸: / خط ۲۸: @@
 }}
+'''التهذيب في التفسير'''، اثر [[حاکم جشمی، محسن بن محمد|ابوسعد (ابوسعید) محسّن بن محمد بن کرّامه بیهقی]] (م. 494ق) معروف به [[حاکم جشمی، محسن بن محمد|حاکم جشمی]] مفسّر، عالم به اصول و كلام است. وی نخست حنفى بود، سپس معتزلى، آنگاه به زيديّه گرايش پيدا كرد<ref>ر.ک: زرکلی، خیرالدین، ج5، ص289 </ref>. به اعتقاد محقق کتاب می‌توان گفت: ایشان در فقه حنفی و در اعتقاد معتزلی مایل به امامیه بود و تفسیر وی حاوی کل تفاسیر معتزله پیش از خود است.<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص 30 و 46-47</ref>.این اثر در 10 جلد توسط [[سالمی، عبدالرحمن بن سلیمان|عبدالرحمن بن سلیمان سالمی]] تحقیق شده است.
-'''التهذیب فی التفسیر'''، اثر ابوسعید (ابوسعد) محسّن بن محمد بن کرّامه بیهقی( م 494ق) معروف به حاکم جشمی مفسّر، عالم به اصول و كلام است. وی نخست حنفى بود، سپس معتزلى، آنگاه به زيديّه گرايش پيدا كرد<ref>زرکلی، خیر الدین، ج5، ص289 </ref>. این اثر در10جلد توسط عبد الرحمن بن سلیمان سالمی تحقیق شده است. روش تفسيری التّهذيب، تفسير به قول(رای) و نقل آراء ديگران است<ref>وجیه، عبد السلام، ص821</ref>.
+از ویژگی‌های مهم این تفسیر که آن را از تفاسیر پیش از خود متمایز می‌سازد، تقسیم علوم مرتبط با تفسیر آیات است. نویسنده با تفکیک میان علوم قرآنی در تفسیر آیات، روشی نظام‌مند را در تفسیر بنا نهاده که مورد توجه تفاسیر بعدی قرار گرفته است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص45</ref>. اين تفسير بر اساس هشت محور و عنوان: قرائت، لغت، اعراب، شان نزول، نظم، معنى و احكام بر مذهب حنفی، ترتیب یافته و سپس آراء مفسران بزرگ به‌اختصار در آن ذکر شده است.<ref>ر.ک: وجیه، عبدالسلام، ص821؛ حسینی اشکوری، احمد، ج‏1، ص345</ref>. در لغت به العین ابن خلیل، جمهره ابن درید و صحاح جوهری اعتماد کرده است. شیوه نگارش این اثر که همراه با دقت و وضوح است ویژگی دیگر ‌آن بشمار می‌آید<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص45-46</ref>.
-از ویژگی‌های مهم این تفسیر که آن را از تفاسیر پیش از خود متمایز می‌سازد تقسیم  علوم مرتبط با تفسیر آیات است. نویسنده با تفکیک میان علوم قرآنی در تفسیر آیات، روشی نظامند را در تفسیر بنا نهاده که مور توجه تفاسیر بعدی قرار گرفته است<ref>مقدمه محقق، ص45</ref>.  اين تفسير بر اساس هشت محور و عنوان: قرائت، لغت، اعراب، شان نزول، نظم، معنى و احكام بر مذهب حنفی، ترتیب یافته، و سپس آراء مفسران بزرگ به اختصار در آن ذکر شده است<ref>وجیه، عبد السلام، ص821؛ حسینی اشکوری، احمد، ج‏1، ص345</ref>. شیوه نگارش این اثر که همراه با دقت و وضوح است ویژگی دیگر ‌آن به شمار می-آید<ref>مقدمه محقق، ص45</ref>.
+ویژگی دیگر این اثر، تضمین مرویات حدیث در فضایل سور قرآنی است<ref>ر.ک: همان </ref>. در این تفسیر بیشتر بر ذکر آرای [[اصم، ابوبکر عبدالرحمان بن کیسان بن جریر اموی|ابوبکر اصم]] (232ق)، [[جبایی، محمد بن عبدالوهاب|ابوعلی جبایی]] (303ق)، [[کعبی، عبدالله بن احمد|ابوالقاسم بلخی]] (309ق)و [[ابومسلم اصفهانی، محمد بن بحر|ابومسلم اصفهانی]] (322ق) تکیه شده است<ref>ر.ک: زرزور، عدنان، ص160-161</ref>. نویسنده این اثر با به‌کارگیری روایات در ذکر فضایل سوره‌های قرآن یک ویژگی به تفاسیر معتزله افزوده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص45</ref>.
-ویژگی دیگر این اثر مشتمل بودن آن بر تمام تفاسیر پیشین معتزله است<ref>ر.ک: همان </ref>. در این تفسیر بیشتر بر ذکر آرای ابوبکر اصم(232ق)، ابوعلی جبائی(303ق)، ابوالقاسم بلخی(309ق)و ابومسلم اصفهانی(322ق)تکیه شده است<ref>زرزور،عدنان، ص160-161</ref>. نویسنده این اثر با به کارگیری روایات در ذکر فضایل سوره‌های قرآن یک ویژگی به تفاسیر معتزله افزوده است<ref>مقدمه محقق، ص45</ref>.
 ==پانویس ==
@@ خط ۳۹: / خط ۳۸: @@
 ==منابع مقاله==
-# مقدمه و متن کتاب.
+# مقدمه محقق.
-# زرکلی، خیر الدین.الأعلام. بیروت.دارالملایین.چاپ هشتم. 1989
+# زرکلی، خیرالدین، «الأعلام»، بیروت، دارالملایین، چاپ هشتم، 1989.
-# وجیه، عبد السلام. اعلام المولفين الزيديه. عمان، مؤسسة الإمام زيد بن علي الثقافية. چاپ اول. 1420
+# وجیه، عبدالسلام، «اعلام المؤلفين الزيديه»، عمان، مؤسسة الإمام زيد بن علي الثقافية، چاپ اول، 1420.
-#حسينى اشكورى، احمد. مؤلفات الزیدیه. قم. مكتبة آية الله العظمى المرعشي النجفي( ره). چاپ اول. 1413
+#حسينى اشكورى، احمد، «مؤلفات الزیدیه»، قم، مكتبة آية‌الله‌العظمى المرعشي النجفي(ره)، چاپ اول، 1413.
-# متولی، عبد الحمید. أضواء على مناهج بعض المفسرين من زوايا علوم القرآن.  اسلامیه. بی جا. بی نا. 1420
+# متولی، عبدالحمید، «أضواء على مناهج بعض المفسرين من زوايا علوم القرآن»، اسلامیه، بی‌جا. بی‌نا، 1420.
-# زرزور، عدنان.الحاكم الجشمي و منهجه في التفسير، بیروت، مؤسسة الرساله‏. بی نا، بی تا
+# زرزور، عدنان، «الحاكم الجشمي و منهجه في التفسير»، بیروت، مؤسسة الرساله‏، بی‌نا، بی‌تا.
@@ خط ۵۴: / خط ۵۳: @@
 [[رده:کتاب‌شناسی]]
 [[رده:مقالات تیر 01 گرنه زاده]]
-[[رده:مقالات بازبینی نشده1]]
+[[رده:مقالات بازبینی شده تیر 01]]
-[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
+[[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1401]]