كلیات شیخ فخرالدین ابراهیم همدانی متخلص بعراقی: تفاوت میان نسخه‌ها

کلیات عراقی

شامل مقدمه دیوان - قصاید - مقطعات - ترکیبات - ترجیعات - غزلیات...

'''كليات عراقى'''، حاوى مجموعه آثار فارسى [[عراقی، ابراهیم بن بزرگمهر|فخرالدين عراقى]] است كه با تحقيق و تصحيح استاد [[نفیسی، سعید|سعيد نفيسى]] به چاپ رسيده است.

== ساختار ==

مجموع آثار عراقى كه در اين كتاب گرد آمده، شامل«ديوان عراقى»، «عشاق‌نامه يا ده نامه»، «كتاب لمعات» و «من اصطلاحات [[عراقی، ابراهیم بن بزرگمهر|فخرالدين عراقى]] عليه الرحمة» است.

== گزارش محتوا ==

1. ديوان عراقى: اين بخش، مشتمل است بر قصايد، مقطعات، مثلث، تركيبات، ترجيعات، غزليات و رباعيات.

{{ب|''عاشقان چون بر در دل حلقه سودا زنند''|2=''آتش سوداى جانان در دل شيدا زنند ''}}

{{ب|''تا به چنگ آرند دردش دل به دست غم دهند''|2=''ور به دست آيد وصالش جان به پشت پا زنند''}}

{{پایان شعر}}

{{ب|''در ميكده چون اوباش، مى‌خواره شو و قلاش''|2=''مى مى‌خور و خوش مى‌باش، مخروش و دلم مخراش''}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب|''آن بحر محيط بى‌كرانه''|2=''و آن نور بسيط جاودانه''}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب|''ساقى مدار چشم اميدم در انتظار ''|2='' صافى و درد، هر چه بود جرعه‌اى بيار''}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب|''ساقى بيار دانه مرغان لامكان ''|2='' در پيش مرغ همت من دانه‌اى فشان''}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب|''اى بى‌خبر ز حالت مستان باخبر ''|2='' بارى نظاره كن به خرابات برگذر''}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب|''افكند بحر عشق صدف چون به هر طرف ''|2=''گوهرشناس بهر گهر نشكند صدف ''}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب|''توحيد لايزال نيايد چو در مقال''|2=''روشن كنم ضمير به توحيد ذو الجلال ''}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب|''اى بى‌خبر ز نفخه گل‌زار بوى او''|2=''آخر بنال زار سحرگه به كوى او ''}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب|''دلم از من بسى خراب‌تر است''|2=''خاطرم از جگرم كباب‌تر است''}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب|''و روان كرده سوى رضوان انس''|2=''ما ز شوقش تپان چون روح القدس''}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب|''پس در آن بارگاه عزت و ناز''|2=''عرضه داريم از زبان نياز ''}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب|''چه عجب گر به گوش جان همه''|2=''آيد از سر غيب اين كلمه ''}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب|''آن كه او را ميان جان جوييم''|2=''چون نيابيم، ذكر او گوييم ''}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب|''كه به غير از تو در جهان، كس نيست''|2=''جز تو موجود جاودان، كس نيست''}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب|''كه همه اوست هر چه هست يقين''|2=''جان و جانان و دلبر و دل و دين''}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب|''مى‌بين رخ جان‌فزاى ساقى''|2=''در جام جهان‌نماى ساقى ''}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب|''ز دو ديده خون فشانم ز غمت شب جدايى''|2=''چه كنم كه هست اينها گل خير آشنايى ''}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب|''همه شب نهاده‌ام سر، چو سگان بر آستانت''|2=''كه رقيب در نيايد به بهانه گدايى ''}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب|''مژه‌ها و چشم يارم به نظر چنان نمايد''|2=''كه ميان سنبلستان چرد آهوى ختايى ''}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب|''در گلستان چشمم ز چه رو هميشه بازاست''|2=''به اميد آنكه شايد تو به چشم من درآيى''}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب|''سر برگ گل ندارم به چه رو روم به گلشن''|2=''كه شنيده‌ام ز گل‌ها همه بوى بى‌وفايى ''}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

''}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب|''به طواف كعبه رفتم، به حرم رهم ندادند''|2=''كه برون در چه كردى كه درون خانه آيى؟''}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب|''با آنكه خوش آيد از تو اى يار جفا''|2=''ليكن هرگز جفا نباشد چو وفا ''}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب|''با اين همه راضيم به دشنام از تو''|2=''از دوست چه دشنام، چه نفرين، چه دعا ''}}

{{پایان شعر}}

{{ب|''اى لطف تو دست‌گير هر رسوايى''|2=''وى عفو تو پرده‌پوش هر خودرايى ''}}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

«سلطان عشق خواست كه خيمه به صحرا زند، در خزاين را بگشود و گنج بر عالم پاشيد... و ناگاه عشقِ بى‌قرار، براى اظهار كمال، پرده از روى كار بگشود و از روى معشوقى خود را بر عين عاشق جلوه فرمود».

«غيرت معشوقى، آن اقتضا كرد كه عاشق، غير او را دوست نداشته باشد و به غير او محتاج نشود».

قابل توجه اينكه، كليه‌ى نسخِ خطى مورد استفاده مرحوم نفيسى، مربوط به قرن نهم به بعد مى‌باشد.

[[رده:کتاب‌شناسی]]