مستقصی مدارك القواعد و منتهی ضوابط الفوائد: تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان‌های دیگر =

| پدیدآوران =  

| زبان =عربی

| کد کنگره =

المطبعة العلمية

| مکان نشر =قم - ایران

| چاپ =1

| تعداد جلد =1

| کد پدیدآور =

| پس از =

}}

== گزارش محتوا ==

خلاصه محتواى كلام مؤلف، در توضيح اين قاعده:

#برخى از آيات قرآن كريم، مانند آيه شريفه'''و انزلنا من السماء ماءا طهورا''' و آيه شريفه'''و ينزل عليكم من السماء ماءا ليطهركم به و يذهب عنكم رجز الشيطان'''

#:در پاسخ مى‌گوييم: گر چه لفظ«ماءا» نكره در سياق اثبات است و مدعى را ثابت نمى‌كند و از اين جهت دلالتى بر عموم ندارد، اما از آن‌جا كه آيات مزبور، در مقام امتنان و بيان رحمت الهى نسبت به بندگان نازل شده‌اند، خود قرينه‌اى است بر اينكه مقصود، تمام آب‌هاى روى زمين مى‌باشد؛ در غير اين صورت، اين چه امتنانى است كه خداوند متعال آبى طهور را براى تطهير نازل كند، ولى ما ندانيم كدام آب است؟

#پاره‌اى از روايات، مانند آنچه [[شيخ صدوق]] در كتاب «[[من‌ لا‌يحضره‌ الفقيه]]»، از [[امام جعفر صادق(ع)]] نقل كرده است كه ايشان فرمودند: «كل ماء طاهر الا ما علمت انه قذر» و آنچه مرحوم [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]] در باب مياه كتاب [[الکافی|كافى]] از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] نقل كرده‌اند كه ايشان فرمودند: «الماء كله طاهر حتى تعلم انه قذر».

#:دلالت اين دو روايت، بر اصالت طهارت هر فردى از افراد آب و هر نوعى از انواع آن روشن است، زيرا در اولى، لفظ«كل»، به‌گونه مضاف و در دومى، به‌گونه تأكيد آمده است و اين هر دو، از نظر لغت و عرف(به دليل تبادر و استقراء و تصريح اهل لغت) ظهور در عموم دارند.

[[رده:کتاب‌شناسی]]