انسان و قرآن (حسن‌زاده آملی): تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۴۷: خط ۴۷:
    [[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
    [[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
    [[رده:کلام و عقاید]]
    [[رده:کلام و عقاید]]
    [[رده:مباحث خاص کلامی]]
    [[رده: مباحث خاص کلامی]]
    [[رده:مباحث دیگر (ملائکه، شیطان و...)]]


    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 اسفند 1401]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1401 توسط سید محمد رضا موسوی]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1401 توسط سید محمد رضا موسوی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1401 توسط فریدون سبحانی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1401 توسط فریدون سبحانی]]

    نسخهٔ ‏۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۵

    انسان و قرآن(حسن زاده آملی، حسن)
    انسان و قرآن (حسن‌زاده آملی)
    پدیدآورانحسن زاده آملی، حسن (نويسنده)
    ناشرال‍ف‌. لام‌. م‍ی‍م‌
    مکان نشرایران - قم
    سال نشر1383ش
    چاپ1
    موضوعانسان (اسلام) - انسان (اسلام) - جنبه‏های قرآنی - قرآن - بررسی و شناخت
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‎‏/‎‏ح‎‏5‎‏الف‎‏8 226/2 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    انسان و قرآن اثر علامه حسن حسن‌زاده آملی (1307-1400ش) که جایگاه و درجات انسان را باتوجه‌به قرآن کریم مورد بررسی قرار داده است.

    نویسنده چگونگی نگارش کتاب را این‌گونه ذکر کرده است: «... اصل آن را به چند سال پیش‌ازاین تدوین و در بلد طیب آمل به عزیزانی تلقین نموده است، و اینک آن را تنظیم و به نام قرآن و انسان به محضر مبارک ارباب همم عالیه تقدیم داشته است».[۱]

    وی با استناد به آیاتی چند، قرآن را در دست انسان زبان‌فهم، تبیان کل شیء و زبان کلمات‌الله بی‌انتها دانسته است. این انسان زبان‌فهم، راسخ در علم است: «و الراسخون فی العلم یقولون آمنا به».[۲]

    در فراز دیگری از مباحث چنین می‌خوانیم: «... و انسان که از جمادات و نباتات و حیوانات اشرف است، هر چه در اتصاف به کمالات واجب‌الوجود قوی‌تر باشد در کمال از دیگر افراد انسان پیش‌تر و به مبدأ، اعنی واجب تعالی، نزدیک‌تر و آثار وجودی او بیشتر است؛ و چون انسان کامل مجمع اسماء و صفات واجب تعالی است، امجد و اعظم از دیگر افراد انسان است».[۳]

    همچنین آن‌گونه که نویسنده متذکر شده این کتاب حاوی رسائل دیگری به قلم بزرگانی نیز هست: «به مناسبت روی‌آوردن بحث، در اثنای این رساله از فواتح سور قرآنی اثری مؤثر و وجیزه‌ای نفیس، در بیان حروف فواتح سور، از جناب شیخ رئیس رحمه‌الله که با چند رساله دیگر گردآمده، در یک سفینه خطی، در تصرف راقم است و در حد آگاهی خود آن را چاپ نشده می‌انگارد، در این رساله نقد و درج شده است و نیز وجیزه‌ای در تفسیر سوره مبارکه عصر، به قلم محقق جناب خواجه نصیرالدین طوسی که خطی آن در تصرف راقم است، نقل شده است و نیز این رساله حاوی دو مقاله موجز و مفید به قلم رفیع حضرت استادم، حکیم متأله و فقیه جامع، مرحوم آیت‌الله علامه حاج سید ابوالحسن رفیعی قزوینی است. یکی مقاله در تحقیق لیلةالقدر و دیگر در تفسیر کریمه «الر»، «تلک آیات الکتاب الحکیم»، «اکان للناس عجبا» که از نسخه دستخط مبارک آن جناب استنساخ کرده‌ایم، به تفصیلی که در جایش وصف نموده‌ایم».[۴]

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه، ص1
    2. ر.ک: متن کتاب، ص4-3
    3. ر.ک: همان، ص118
    4. ر.ک: همان، ص2-1

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها