انسان و قرآن (حسن‌زاده آملی): تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده:کلام و عقاید]] | [[رده:کلام و عقاید]] | ||
[[رده:مباحث خاص کلامی | [[رده: مباحث خاص کلامی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 اسفند 1401]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1401 توسط سید محمد رضا موسوی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1401 توسط سید محمد رضا موسوی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1401 توسط فریدون سبحانی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1401 توسط فریدون سبحانی]] | ||
نسخهٔ ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۵
| انسان و قرآن(حسن زاده آملی، حسن) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حسن زاده آملی، حسن (نويسنده) |
| ناشر | الف. لام. م‍ی‍م |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1383ش |
| چاپ | 1 |
| موضوع | انسان (اسلام) - انسان (اسلام) - جنبههای قرآنی - قرآن - بررسی و شناخت |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ح5الف8 226/2 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
انسان و قرآن اثر علامه حسن حسن‌زاده آملی (1307-1400ش) که جایگاه و درجات انسان را باتوجه‌به قرآن کریم مورد بررسی قرار داده است.
نویسنده چگونگی نگارش کتاب را این‌گونه ذکر کرده است: «... اصل آن را به چند سال پیش‌ازاین تدوین و در بلد طیب آمل به عزیزانی تلقین نموده است، و اینک آن را تنظیم و به نام قرآن و انسان به محضر مبارک ارباب همم عالیه تقدیم داشته است».[۱]
وی با استناد به آیاتی چند، قرآن را در دست انسان زبان‌فهم، تبیان کل شیء و زبان کلمات‌الله بی‌انتها دانسته است. این انسان زبان‌فهم، راسخ در علم است: «و الراسخون فی العلم یقولون آمنا به».[۲]
در فراز دیگری از مباحث چنین می‌خوانیم: «... و انسان که از جمادات و نباتات و حیوانات اشرف است، هر چه در اتصاف به کمالات واجب‌الوجود قوی‌تر باشد در کمال از دیگر افراد انسان پیش‌تر و به مبدأ، اعنی واجب تعالی، نزدیک‌تر و آثار وجودی او بیشتر است؛ و چون انسان کامل مجمع اسماء و صفات واجب تعالی است، امجد و اعظم از دیگر افراد انسان است».[۳]
همچنین آن‌گونه که نویسنده متذکر شده این کتاب حاوی رسائل دیگری به قلم بزرگانی نیز هست: «به مناسبت روی‌آوردن بحث، در اثنای این رساله از فواتح سور قرآنی اثری مؤثر و وجیزه‌ای نفیس، در بیان حروف فواتح سور، از جناب شیخ رئیس رحمه‌الله که با چند رساله دیگر گردآمده، در یک سفینه خطی، در تصرف راقم است و در حد آگاهی خود آن را چاپ نشده می‌انگارد، در این رساله نقد و درج شده است و نیز وجیزه‌ای در تفسیر سوره مبارکه عصر، به قلم محقق جناب خواجه نصیرالدین طوسی که خطی آن در تصرف راقم است، نقل شده است و نیز این رساله حاوی دو مقاله موجز و مفید به قلم رفیع حضرت استادم، حکیم متأله و فقیه جامع، مرحوم آیت‌الله علامه حاج سید ابوالحسن رفیعی قزوینی است. یکی مقاله در تحقیق لیلةالقدر و دیگر در تفسیر کریمه «الر»، «تلک آیات الکتاب الحکیم»، «اکان للناس عجبا» که از نسخه دستخط مبارک آن جناب استنساخ کرده‌ایم، به تفصیلی که در جایش وصف نموده‌ایم».[۴]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.