سلك الدرر في أعيان القرن الثاني عشر: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class='wikiInfo'>

[[پرونده:NUR11482J1.jpg|بندانگشتی|سلک الدرر في أعيان القرن الثاني عشر]]

|+ |

! نام کتاب!! data-type='bookName'|سلک الدرر في أعيان القرن الثاني عشر

|-

|نام های دیگر کتاب

|data-type='otherBookNames'|

|data-type='authors'|[[مرادی، محمد خلیل بن علی]] (نويسنده)

|زبان  

|data-type='language'|عربی

|کد کنگره  

|data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|‏CT‎‏ ‎‏1860‎‏ ‎‏/‎‏م‎‏4‎‏س‎‏8

|موضوع  

|data-type='subject'|مجتهدان و علما - سرگذشت نامه - کشورهای عربی

نویسندگان عرب - سرگذشت نامه

کشورهای عربی - سرگذشت نامه

|ناشر  

|data-type='publisher'|دار صادر

|مکان نشر  

|data-type='publishPlace'|بیروت - لبنان

|سال نشر  

|data-type='publishYear'| 1422 هـ.ق یا 2001 م

 

== معرفى اجمالى ==

'''[[سلك الدرر في أعيان القرن الثاني عشر]]'''، اثر محمدخليل بن على مرادى، با تحقيق اكرم حسن علبى، كتابى است پيرامون زندگى‌نامه برخى از علما و دانشمندان قرن دوازدهم هجرى كه به زبان عربى نوشته شده است.

از جمله منابعى كه نويسنده در تدوين اثر حاضر، از آن بهره برده است، عبارتند از: «الفوائح المكية و الروائح المسكية» عبدالرحمن بن محمد ذهبى؛ «فوائد الارتحال و نتائج السفر» شيخ مصطفى بن فتح‌الله حموى و ذيل آن نوشته شمس محمد محمودى؛ «لطائف المنة في فوائد خدمة السنة» محمد بن عبدالرحمن غزى عامرى؛ «الحقيقة و المجاز في رحلة الشام و مصر و الحجاز» شيخ عبدالغنى نابلسى و... <ref>مقدمه، ص7</ref>

در مقدمه كه با سبكى ادبى و همراه با عبارت‌پردازى‌هاى اديبانه و نثرى مسجع نوشته شده، به توضيح موضوع كتاب و بيان منابع مورد استفاده در آن، پرداخته شده است <ref>مقدمه، ج1، ص5-8</ref>

 

كتاب با شرح حال ابراهيم بن ايوب بن احمد بن ايوب خلوتى شافعى دمشقى (1115ق) آغاز گرديده <ref>متن كتاب، ج1، ص9</ref> و با شرح حال شيخ يونس مصرى (1120ق)، پايان پذيرفته است <ref>همان، ج4، ص306</ref>

نويسنده در ترتيب اسامى اشخاص، فقط ترتيب هجايى حروف اسامى را مد نظر داشته ولى در لقب و كنيه، اين اصل را رعايت نفرموده است؛ به‌عنوان مثال، ابراهيم ميدانى را بر ابراهيم بخشى، مقدم نموده است.

 

شرح حال‌هاى مذكور در كتاب، به لحاظ حجم و محتواى مطالب، به دليل ميزان اطلاعاتى كه نويسنده از ايشان در اختيار داشته و نيز به دليل اهميت و شهرت افراد، متفاوت است؛ به‌گونه‌اى كه برخى از شرح حال‌ها از چند سطر تجاوز نكرده و بسيار مختصر مى‌باشند كه به‌عنوان نمونه مى‌توان از ابراهيم بن طوقان <ref>ر.ك: ج1، ص16</ref>، ابراهيم رومى <ref>همان، ص20</ref>، ابراهيم صره امينى <ref>همان، ص52</ref>، ابوبكر علبى <ref>همان، 59</ref>، ابوبكر بن عراق <ref>همان، ص62</ref>، ابوبكر دراقى <ref>همان، ص64</ref>، ابوزيد حنفى <ref>همان، ص86</ref> احمد اركلى و احمد بسطامى <ref>همان، ص96</ref>، احمد بن نقطه <ref>همان، ص125</ref>، احمد نفراوى و احمد اسقاطى <ref>همان، ص170</ref>، احمد زهيرى <ref>همان، ص193</ref> و احمد شاملى <ref>همان، ص249</ref> نام برد و برخى ديگر، مفصل و جامع مى‌باشد كه به‌عنوان نمونه، مى‌توان از افراد زير نام برد: ابراهيم بن سليمان جينينى <ref>همان، ص11</ref>، ابراهيم حكيم <ref>همان، ص14</ref>، ابراهيم قراحصارى <ref>همان، ص17</ref>، ابراهيم سفرجلانى <ref>همان، ص20</ref>، سيد ابراهيم بن حمزه <ref>همان، ص27</ref>، ابراهيم مرادى <ref>همان، ص31</ref>، ابراهيم راعى <ref>همان، 40</ref>، ابراهيم بن مصطفى حلبى <ref>همان، ص46</ref> و ابوالذهب محمدبيك <ref>همان، ص64</ref>

در پاورقى‌ها علاوه بر ذكر منابع <ref>ر.ك: پاورقى، ج1، ص65</ref>، به توضيح كلمات و واژگان متن <ref>ر.ك: همان، ص66</ref> و توضيحات بيشتر مطالب، پرداخته شده است <ref>همان، ص69</ref>