المستدرک علی الصحیحین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''المستدرک علی الصحیحین''' نوشته ابوعبدالله محمد بن عبدالله حاکم نیشابوری ( | '''المستدرک علی الصحیحین''' نوشته [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|ابوعبدالله محمد بن عبدالله حاکم نیشابوری]] (321-405ق) معروف به [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|ابن بیّع]] از بزرگان حافظان حدیث و گردآورندگان آن است که منصب قضاوت در نیشابور را برعهده داشت.<ref> زرکلی، خیر الدین، ج6، ص 227</ref> این اثر در موضوع حدیث ( حدیث اهل سنت) به نگارش درآمده و توسط [[محمد، حمدی دمرداش|حمدی دمرداش محمد]] تحقیق شده است. | ||
اين كتاب يكى از آثار بحث‌انگيز و مشهور حاكم است و مشتمل بر مجموعهاى از احاديث (فقهی، عقیدتی، تفسیری و اخلاقی) است كه دو امام بزرگ علم حديث اهل سنت، يعنى محمد بن اسماعيل بخارى و مسلم بن حجّاج قشيرى نيشابورى آن احاديث را در كتب صحاح خويش نياوردهاند. حاكم آن احاديث را از مقوله حديث صحيح تلقى كرده و واجد شرايط اين‌كه در كتب اين دو امام وارد شود، دانسته است.<ref> حاکم نیشابوری، ص 38</ref> از جمله این احادیث می‌توان به حديث «من كنت مولاه ...» و حديث «طير» و... اشاره کرد که موجب گمانه‌زنی بر تشیع وی شده و نقد برخی از متعصبان بر وی را به همراه داشته است.<ref>رک: همان، ص 36</ref> | اين كتاب يكى از آثار بحث‌انگيز و مشهور حاكم است و مشتمل بر مجموعهاى از احاديث (فقهی، عقیدتی، تفسیری و اخلاقی) است كه دو امام بزرگ علم حديث اهل سنت، يعنى [[بخاری، محمد بن اسماعیل|محمد بن اسماعيل بخارى]] و [[قشیری نیشابوری، مسلم بن حجاج|مسلم بن حجّاج قشيرى نيشابورى]] آن احاديث را در كتب صحاح خويش نياوردهاند. حاكم آن احاديث را از مقوله حديث صحيح تلقى كرده و واجد شرايط اين‌كه در كتب اين دو امام وارد شود، دانسته است.<ref> حاکم نیشابوری، ص 38</ref> از جمله این احادیث می‌توان به حديث «من كنت مولاه ...» و حديث «طير» و... اشاره کرد که موجب گمانه‌زنی بر تشیع وی شده و نقد برخی از متعصبان بر وی را به همراه داشته است.<ref>رک: همان، ص 36</ref> | ||
این کتاب حدیثی از جهت اعتبار در میان کتب حدیث اهل سنت در رتبه دوم قرار داد.<ref> اربلی، علی بن عیسی، ج1، ص 14 </ref> | این کتاب حدیثی از جهت اعتبار در میان کتب حدیث اهل سنت در رتبه دوم قرار داد.<ref> اربلی، علی بن عیسی، ج1، ص 14 </ref> | ||
محقق در پاورقی به منابع احادیث در تلخیص و میزان ذهبی و همچنین امالی عراقی و فیض القدیر مناوی و نوشته‌های دیگر علما اشاره کرده است. وی تعلیقات مربوط به ذهبی را در پایان هر حدیث و بعد از کلام و توضیحات نویسنده پیرامون آن و در متن کتاب آورده است.<ref> مقدمه محقق، صفحه دوم </ref> | محقق در پاورقی به منابع احادیث در تلخیص و [[ميزان الاعتدال في نقد الرجال|میزان]] [[ذهبی، محمد بن احمد|ذهبی]] و همچنین امالی عراقی و فیض القدیر مناوی و نوشته‌های دیگر علما اشاره کرده است. وی تعلیقات مربوط به ذهبی را در پایان هر حدیث و بعد از کلام و توضیحات نویسنده پیرامون آن و در متن کتاب آورده است.<ref> مقدمه محقق، صفحه دوم </ref> | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
نسخهٔ ۷ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۰۷
| المستدرک علی الصحیحین | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله (نويسنده) محمد، حمدی دمرداش (محقق) |
| عنوان‌های دیگر | الـجامع الصحیح. مستدرک ** المستدرک علی الصحیحین فی الحدیث ** فهارس المستدرک علی الصحیحین ** مع تضمینات الامام الذهبی فی التلخیص و المیزان و العراقی فی امالیه و المناوی فی فیض القدیر و غیرهم من العلماء الاجلاء |
| ناشر | المکتبة العصرية |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1420ق - 2000م |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| موضوع | احادیث اهل سنت - قرن 3ق. - احادیث اهل سنت - قرن 4ق. |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 10 |
| کد کنگره | /ب3 ج2013 119 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
المستدرک علی الصحیحین نوشته ابوعبدالله محمد بن عبدالله حاکم نیشابوری (321-405ق) معروف به ابن بیّع از بزرگان حافظان حدیث و گردآورندگان آن است که منصب قضاوت در نیشابور را برعهده داشت.[۱] این اثر در موضوع حدیث ( حدیث اهل سنت) به نگارش درآمده و توسط حمدی دمرداش محمد تحقیق شده است.
اين كتاب يكى از آثار بحث‌انگيز و مشهور حاكم است و مشتمل بر مجموعهاى از احاديث (فقهی، عقیدتی، تفسیری و اخلاقی) است كه دو امام بزرگ علم حديث اهل سنت، يعنى محمد بن اسماعيل بخارى و مسلم بن حجّاج قشيرى نيشابورى آن احاديث را در كتب صحاح خويش نياوردهاند. حاكم آن احاديث را از مقوله حديث صحيح تلقى كرده و واجد شرايط اين‌كه در كتب اين دو امام وارد شود، دانسته است.[۲] از جمله این احادیث می‌توان به حديث «من كنت مولاه ...» و حديث «طير» و... اشاره کرد که موجب گمانه‌زنی بر تشیع وی شده و نقد برخی از متعصبان بر وی را به همراه داشته است.[۳]
این کتاب حدیثی از جهت اعتبار در میان کتب حدیث اهل سنت در رتبه دوم قرار داد.[۴]
محقق در پاورقی به منابع احادیث در تلخیص و میزان ذهبی و همچنین امالی عراقی و فیض القدیر مناوی و نوشته‌های دیگر علما اشاره کرده است. وی تعلیقات مربوط به ذهبی را در پایان هر حدیث و بعد از کلام و توضیحات نویسنده پیرامون آن و در متن کتاب آورده است.[۵]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن.
- اربلى، على بن عيسى، كشف الغمة فى معرفة الأئمة، ترجمه علی بن حسن زواره‌ای، تهران، اسلامیه، چاپ سوم، 1382ش.
- حاكم نيشابورى، محمد بن عبدالله، تاربخ نیشابور، ترجمه خليفه نيشابورى، تهران، نشر آگه، چاپ اول، 1375ش.
- زرکلی، خیرالدین، الاعلام، بیروت و دارالعلم للملایین، چاپ هشتم، 1989م.