زیباشناسی قرآن از نگاه بدیع: تفاوت میان نسخه‌ها

زیباشناسی قرآن از نگاه بدیع (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۹ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۲۷

۲۳ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۹ ژانویهٔ ۲۰۲۳

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۰۶٬۵۵۳

ویرایش

@@ خط ۲۵: / خط ۲۵: @@
 }}
-'''زیباشناسی قرآن از نگاه بدیع''' نوشته حسن خرقانی(ولادت 1348ش) درباره زیباشناسی در قرآن کریم به نگارش درآمده است.
+'''زیباشناسی قرآن از نگاه بدیع''' نوشته [[خرقانی، حسن|حسن خرقانی]](ولادت 1348ش) درباره زیباشناسی در قرآن کریم به نگارش درآمده است.
 نوشتار حاضر در تلاش بوده با استفاده از حوزه‌های مختلف زیبایی‌شناسی، به‌ویژه بدیع، نکته‌های زیباشناختی در قرآن کریم را مورد بررسی قرار دهد. <ref> مقدمه، ص  14 </ref>
-این اثر در هفت بخش تنظیم شده است. بخش اول درآمدی بر زیباشناسی ادبی قرآن است و در آن مقدمات لازم برای شناخت زیبایی‌های قرآن بررسی شده است. نویسنده با معرفی علم بدیع تحت عنوان دانش زیبایی‌شناسی سخن، طرح‌های آن را در سخن‌آرایی بازگو کرده و رابطه آن را با قرآن نشان داده است. در بخش‌های دیگر کتاب آرایه‌های بدیعی قرآن در شش محور دسته‌بندی شده‌اند. در هر بخش ابتدا موضوع بحث معرفی شده و پس از آشنایی با اصطلاحات آن وجوه زیباشناختی آرایه‌های مربوط و نمونة قرآنی آنها بررسی شده است. بخش دوم به همگونی‌های واژگانی در قرآن کریم اختصاص‌یافته و در آن زیبایی‌ها و آرایه‌هایی که مربوط به واژگان قرآن کریم می‌شود؛ مانند جناس تام، جناس غیرتام با انواع آن، همگونی در ریشه، ریخت و شکل، مورد بررسی قرار گرفته است. در بخش سوم به موضوع هماهنگی میان فواصل آیات قرآن پرداخته شده است و در آن انواع فواصل از نظر همگونی در وزن و حرف پایانی از قبیل متوازی، مطرف، متوازن، متقارب، است بررسی شده‌اند. ساختار گوناگون آیات و زیباشناسی حروف پایانی آیات و تحلیل فرا هنجاری‌های زبانی در پایان آیات و... از مباحث دیگر این بخش است. بخش چهارم شامل تکرارهای هنری در قرآن کریم و در آن‌گونه‌های تکرار در قرآن کریم که جنبة زیباشناختی دارند، در چهار محور تکرارهای آوایی، واژگانی، نحوی و تکرار عبارت بررسی شده‌�اند.
+این اثر در هفت بخش تنظیم شده است. بخش اول درآمدی بر زیباشناسی ادبی قرآن است و در آن مقدمات لازم برای شناخت زیبایی‌های قرآن بررسی شده است. نویسنده با معرفی علم بدیع تحت عنوان دانش زیبایی‌شناسی سخن، طرح‌های آن را در سخن‌آرایی بازگو کرده و رابطه آن را با قرآن نشان داده است. در بخش‌های دیگر کتاب آرایه‌های بدیعی قرآن در شش محور دسته‌بندی شده‌اند. در هر بخش ابتدا موضوع بحث معرفی شده و پس از آشنایی با اصطلاحات آن وجوه زیباشناختی آرایه‌های مربوط و نمونة قرآنی آنها بررسی شده است. بخش دوم به همگونی‌های واژگانی در قرآن کریم اختصاص‌یافته و در آن زیبایی‌ها و آرایه‌هایی که مربوط به واژگان قرآن کریم می‌شود؛ مانند جناس تام، جناس غیرتام با انواع آن، همگونی در ریشه، ریخت و شکل، مورد بررسی قرار گرفته است. در بخش سوم به موضوع هماهنگی میان فواصل آیات قرآن پرداخته شده است و در آن انواع فواصل از نظر همگونی در وزن و حرف پایانی از قبیل متوازی، مطرف، متوازن، متقارب، است بررسی شده‌اند. ساختار گوناگون آیات و زیباشناسی حروف پایانی آیات و تحلیل فرا هنجاری‌های زبانی در پایان آیات و... از مباحث دیگر این بخش است. بخش چهارم شامل تکرارهای هنری در قرآن کریم و در آن‌گونه‌های تکرار در قرآن کریم که جنبة زیباشناختی دارند، در چهار محور تکرارهای آوایی، واژگانی، نحوی و تکرار عبارت بررسی شده‌اند.
 در بخش پنجم تحت عنوان تضادها و تقابل‌های ادبی در قرآن کریم به سه موضوع تضاد، تضادگرایی و تقابل در قرآن از جنبه ادبی و زیباشناختی پرداخته شده است. 	در بخش ششم به آرایه‌های بیانی در قرآن اختصاص دارد و به ایهام و مبالغه و انواع سه‌گانه آن در قرآن پرداخته شده است. بخش هفتم آرایه‌های ترتیبی در قرآن کریم  مانند لف‌ونشر، جمع و تفریق و در نهایت ترتیب را بیان کرده است. <ref> رک: همان، ص  15- 17 </ref>