پنج سفرنامه: تفاوت میان نسخه‌ها

پنج سفرنامه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۹ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۱۵

۴۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۹ ژانویهٔ ۲۰۲۳

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۱۸٬۶۷۴

ویرایش

@@ خط ۲۹: / خط ۲۹: @@
 }}
-'''پنج سفرنامه یا سفر به اقلیم عشق'''،  فراهم‌آمده از پنج سفرنامه در اواخر قاجاریه و دورۀ پهلوی اول و مربوط به سال‌های 1298 تا 1365 هجری قمری است و در یک مجلد با تحقیق، تصحیح و گردآوری سید خلیل طاوسی و به مناسبت اولین همایش بین‌المللی میراث مشترک ایران و عراق تدوین شده است. این سفرنامه‌ها را کسانی نوشته‌اند که چندان شهره نیستند و رهسپار عتبات عالیات شده‌اند و دیدنی‌ها و شنیدنی‌های خود را به تفصیل بازگو کرده‌اند.<ref>ر.ک: پیشگفتار محقق، ص25</ref>‏
+'''پنج سفرنامه یا سفر به اقلیم عشق'''،  فراهم‌آمده از پنج سفرنامه در اواخر قاجاریه و دورۀ پهلوی اول و مربوط به سال‌های 1298 تا 1365 هجری قمری است و در یک مجلد با تحقیق، تصحیح و گردآوری [[طاوسی، خلیل|سید خلیل طاوسی]] و به مناسبت اولین همایش بین‌المللی میراث مشترک ایران و عراق تدوین شده است. این سفرنامه‌ها را کسانی نوشته‌اند که چندان شهره نیستند و رهسپار عتبات عالیات شده‌اند و دیدنی‌ها و شنیدنی‌های خود را به تفصیل بازگو کرده‌اند.<ref>ر.ک: پیشگفتار محقق، ص25</ref>‏
-سفرنامه‌ها به ترتیب عبارتند از: سفرنامه (1298ق) از نویسنده‌ای ناشناس (داماد عمیدالملک) است که در مسیر تهران به عتبات تألیف شده است، روزنامه سفر کربلا (1318ه.ق) از میرزا علی‌خان، (از رجال معروف دوره ناصری و مظفری، تدوین‌گر روزنامه «سفر کربلا» است، سفرنامه عتبات (1322ه.ق) از میرزا حسین خان مهاجرانی است که در آن از اوضاع اجتماعی و فرهنگی ایران و عثمانی نوشته است، سفرنامه (1324ه.ق) از خان افغان، محمدحسن‌خان هروی است که بخش بسیاری از نوشته‌های پایانی آن گم شده و یا در نسخه موجود استنساخ نشده است و سفرنامه عتبات عالیات (1365ه.ق) از آیت الله حیدرعلی صلواتی است که از ایران و سپس، بصره با قطار به کربلا رفته و به نظم و نثر نوشته است.<ref>ر.ک: همان، ص27-25</ref>‏
+سفرنامه‌ها به ترتیب عبارتند از: سفرنامه (1298ق) از نویسنده‌ای ناشناس (داماد عمیدالملک) است که در مسیر تهران به عتبات تألیف شده است، روزنامه سفر کربلا (1318ه.ق) از میرزا علی‌خان، (از رجال معروف دوره ناصری و مظفری، تدوین‌گر روزنامه «سفر کربلا» است، سفرنامه عتبات (1322ه.ق) از میرزا حسین خان مهاجرانی است که در آن از اوضاع اجتماعی و فرهنگی ایران و عثمانی نوشته است، سفرنامه (1324ق) از خان افغان، [[محمدحسن‌خان هروی]] است که بخش بسیاری از نوشته‌های پایانی آن گم شده و یا در نسخه موجود استنساخ نشده است و سفرنامه عتبات عالیات (1365ق) از [[آیت‌الله حیدرعلی صلواتی]] است که از ایران و سپس، بصره با قطار به کربلا رفته و به نظم و نثر نوشته است.<ref>ر.ک: همان، ص27-25</ref>‏
 ویژگی‌های این سفرنامه‌ها عبارتند از: توصیف دقیق مکان‌های تاریخی، سیاحتی و زیارتی (بویژه، ساخت حرم‌های عتبات عالیات و امام‌زادگان میان راه و همچنین، آثار باستانی مانند طاق بستان و...<ref>ر.ک: همان، ص31-30</ref>‏، توجه به اوزان و قیمت‌های در مسیر، شرح وضعیت درمانی و بهداشتی شهرها مانند ساختن بیمارستان در کرمانشاه برای درمان زائران بیمار و قرنطینه‌کردن آنان و احداث حمام‌ها، حمل جنازه به عتبات، میزان هزینه سفر و سوغاتی‌ها و آداب و رسوم شهرهای کربلا و نجف بویژه در روزهای غزا.<ref>ر.ک: همان، ص33-31</ref>‏
 این سفرنامه‌ها از ویژگی نوشتاری بسیار ساده و بی‌تکلف برخوردار است. محقق در بازخوانی متن، برخی از واژه‌هایی که با خط شکستۀ نستعلیق و بسیار ناخوانا نوشته شده بودند، درست کرده است. او از آیین نگارش امروزی (مانند کاربرد نقطه، ویرگول، گیومه و... و همچنین، اصلاح واژه‌هایی مانند به بینیم– ببینیم، جهة– جهت، دوعا– دعا، دوروست– درست) بهره‌گرفته و نیز، واژه‌های نادرست متن را در زیرنویس درج کرده و درست آن‌ها را در متن جای داده است.
-فهرست تفصیلی محتوا در آغاز و علاوه بر ارائه نمايه فهرست اعلام و مكان‌ها در پايان كتاب، بسيارى از اشخاص، مكان‌ها و اصطلاحات، با مراجعه به لغت نامه دهخدا و فرهنگ معين و منابع و مؤاخذ تاريخى و با استفاده از كتاب ها وسايت‌هاى علمى در زير نويس به طور اجمال، بيان شده است.
+فهرست تفصیلی محتوا در آغاز و علاوه بر ارائه نمايه فهرست اعلام و مكان‌ها در پايان كتاب، بسيارى از اشخاص، مكان‌ها و اصطلاحات، با مراجعه به [[لغت‌نامه دهخدا]] و [[فرهنگ معين]] و منابع و مؤاخذ تاريخى و با استفاده از كتاب ها وسايت‌هاى علمى در زير نويس به طور اجمال، بيان شده است.
 <ref>ر.ک: همان، ص34</ref>‏