ابن عراقی، احمد بن عبدالرحیم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'گي' به 'گی') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
ابن عراقى در زادگاهش، قاهره و نيز در دمشق، بيت‌المقدس، مكه و مدينه نزد بزرگان زمان، چون سراج‌الدين بلقينى، جمال‌الدين اسنوى، برهان‌الدين ابن جماعه، ابن ملقن، جمال‌الدين ابن نباته و ابوالبقاء | ابن عراقى در زادگاهش، قاهره و نيز در دمشق، بيت‌المقدس، مكه و مدينه نزد بزرگان زمان، چون سراج‌الدين بلقينى، جمال‌الدين اسنوى، برهان‌الدين ابن جماعه، ابن ملقن، جمال‌الدين ابن نباته و ابوالبقاء سبکی، فقه، حديث و ديگر دانش‌ها را فراگرفت. | ||
==مسئولیتها== | ==مسئولیتها== | ||
نسخهٔ ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۱۵
| نام | ابن عراقی، احمد بن عبدالرحیم |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ابن عراقی، احمد بن ع‍ب‍د ال‍رح‍ی‍م
عراقی، ول‍ی ال‍دی‍ن احمد اب‍و زرع‍ه، احمد بن ع‍ب‍د ال‍رح‍ی‍م |
| نام پدر | عبدالرحیم |
| متولد | 3 ذى‌حجه 762ق |
| محل تولد | قاهره |
| رحلت | 27 شعبان 826ق |
| اساتید | سراج‌الدين بلقينى
جمال‌الدين اسنوى برهان‌الدين ابن جماعه ابن ملقن جمال‌الدين ابن نباته ابوالبقاء سبکی |
| برخی آثار | الذيل علی العبر في خبر من عبر |
| کد مؤلف | AUTHORCODE06414AUTHORCODE |
ابن عراقى، ابوزرعه ولى‌الدين احمد بن عبدالرحيم (3 ذى‌حجه 762 - 27 شعبان 826ق)، فقيه و قاضى شافعى مصرى، فرزند عالم مشهور حديث، حافظ زين‌الدين عراقى است.
ولادت
ابن عراقى در قاهره متولد شد و در سه سالگى همراه پدر به دمشق رفت.
تحصیلات
پدر از كودكى مشوق او در تحصيل علم بود و او را در دمشق در مجالس درس شاگردان فخرالدين ابن بخارى و فخرالدين ابن عساكر و ديگر محدثان شركت داد و پس از چندى به قاهره بازگرداند. آنگاه ابن عراقى به حفظ قرآن پرداخت. در 780ق، بار ديگر به دمشق رفت و نزد طبقه جديدى از محدثان حديث شنيد. درعين‌حال، از فراگیرى ساير علوم نيز غافل نبود.
اساتید
ابن عراقى در زادگاهش، قاهره و نيز در دمشق، بيت‌المقدس، مكه و مدينه نزد بزرگان زمان، چون سراج‌الدين بلقينى، جمال‌الدين اسنوى، برهان‌الدين ابن جماعه، ابن ملقن، جمال‌الدين ابن نباته و ابوالبقاء سبکی، فقه، حديث و ديگر دانش‌ها را فراگرفت.
مسئولیتها
پس از درگذشت پدر، مشاغل او را عهده‌دار شد و در جامع طولونى و مدارس ديگر، تدريس فقه و حديث را آغاز كرد و بعد از درگذشت همام‌الدين، شيخ مدرسه جماليه، به جانشينى او برگزيده شد.
در دهه 90، به نيابت قاضى عمادالدين كركى منصوب گرديد و مدت 20 سال در این مقام باقى ماند. در 823ق، برای به‌جاى آوردن مناسك حج به مكه رفت و در حرمین به تدريس پرداخت. پس از وفات قاضى جلال‌الدين بلقينى (824ق) از سوى ملك ظاهر به قاضى‌القضاتى برگزيده شد، اما یک سال و اندى بعد در اثر دشمنى برخى دولت‌مردان، از این مقام بركنار شد
وفات
كمتر از یک سال بعد درگذشت. پیکر او را كنار پدرش به خاک سپردند.
آثار
- ذيل الكاشف ذهبى؛
- الأمالي؛
- تحرير الفتاوى على التنبيه و المنهاج و الحاوی؛
- ذيل على ذيل العبر ذهبى؛
- المستفاد من مبهمات المتن و الإسناد؛
- المعين على أرجوزة ابن ياسمین؛
- النظم الوهّاج في نظم المنهاج[۱].
پانویس
منابع مقاله