الحاوی الکبیر في فقه مذهب الإمام الشافعي: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR65380J1.jpg | عنوان = الحاوی الکبیر في فقه مذهب الإمام الشافعي رضي الله عنه و هو شرح مختصر المزني | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = ماوردی، علی بن محمد (نويسنده) معوض، علی محمد ; محقق (محقق) |زبان | زبا...» ایجاد کرد)
     
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۶: خط ۶:
    | پدیدآوران =  
    | پدیدآوران =  
    [[ماوردی، علی بن محمد]] (نويسنده)
    [[ماوردی، علی بن محمد]] (نويسنده)
    [[معوض، علی محمد ; محقق]] (محقق)
    [[معوض، علی محمد]] (محقق)
    |زبان
    |زبان
    | زبان = عربی
    | زبان = عربی

    نسخهٔ ‏۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۱۸

    الحاوی الکبیر في فقه مذهب الإمام الشافعي رضي الله عنه و هو شرح مختصر المزني
    الحاوی الکبیر في فقه مذهب الإمام الشافعي
    پدیدآورانماوردی، علی بن محمد (نويسنده) معوض، علی محمد (محقق)
    ناشردار الکتب العلمية
    مکان نشرلبنان - بیروت
    سال نشر1414ق - 1994م
    چاپ1
    زبانعربی
    تعداد جلد18
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    الحاوی الکبیر فی فقه مذهب الإمام شافعی، نوشته ابوالحسن علی بن محمد بن حبیب ماوردی بصری(450-364ق) از کتاب‌های شاخص، مهم و مشهور در فقه شافعی و شرحی بر کتاب مختصر از ابراهیم بن اسماعیل بن یحیی مزنی(متوفای 264ق) است. الحاوی موسوعه‌ای فقهی به شمار می‌آید که دیدگاه‌های بسیاری از عالمان مذهب شافعی و دیگران را دربرداشته و به سان مختصر از باب «طهارت» آغاز شده و به «امّهات الأولاد» پایان می‌یابد.

    این اثر با پژوهش و پاورقی علی‌محمد معوض و عادل احمد عبدالموجود و با مقدمه‌ای مفصل و آوردن کتاب «الظاهر فی غریب الفاظ الشافعی».[۱] ‏و تقریظ محمدبکر اسماعیل و عبدالفتاح ابوسنه تدوین شده است. محققان کار گسترده‌ای را از شرح واژه‌ها، نمایاندن سندها و ترجمۀ رجال احادیث گرفته تا تطبیق نسخه‌ها را انجام داده‌اند.[۲] ‏پیشتر، این کتاب بزرگ در ده جلد (و گفته شده در سی جلد) عرضه شده بوده است.[۳]

    الحاوی کتابی است که نزد صاحب‌نظران در مذهب شافعی مانند ندارد. ماوردی دیدگاه‌های مذهب‌های کهنه و زوال‌یافته‌ای را که بر زبان سفیان ثوری(97-161ق) ، نخعی(96-50ق)، حسن بصری(21 -110ق)، عبدالرحمن بن عمرو اوزاعی(88-157ق)، ابن ابی لیلی(۷۴- ۱۴۸ق‌‌) و دیگران جاری شده است، گردآورده است. الحاوی با باب، مسأله و فصل صورت‌بندی شده است. ماوردی دیدگاه فقیهان را از یک مصدر نقل نکرده است. آنچنان‌که نام‌های بسیاری از کسان را با کنیه‌ها و لقب‌هایشان می آورد ولی او ترجمه‌ای برای هیچ‌یک ننوشته است. همچنین، به رغم آنکه نام کتاب ماوردی الحاوی است، حدیثی را که شاهد آورده است، با سند ارائه نکرده است و به نام مُسند (بدون اینکه متعرض بقیه آن باشد) بسنده کرده است یا حدیث را به پایان نرسانده است.[۴]‏ فهرست تفصیلی محتوای هر جلد در پایان آن آمده است.


    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه جلد 1، ص5-4
    2. ر.ک: متن کتاب، ص59و60و62
    3. ر.ک: حاجی خلیفه،جلد 1، ص628
    4. ر.ک: تقریظ کتاب(عبد الفتاح ابو سنه)، جلد 1، ص4-3

    منابع مقاله

    1. تقریظ کتاب
    2. متن کتاب
    3. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، «كشف الظنون عن أسامی الكتب والفنون»، جلد 1، دار احیاء التراث، بیروت، لبنان، 1360ق.

    وابسته‌ها