۱۱۸٬۶۹۴
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ل الدین' به 'ل‌الدین'
جز (جایگزینی متن - ' | کتابخانۀ دیجیتال نور =' به '| کتابخانۀ دیجیتال نور =') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ل الدین' به 'ل‌الدین') |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
| تصویر =NUR10336J1.jpg | | تصویر =NUR10336J1.jpg | ||
| عنوان =معارج الفهم في شرح النظم | | عنوان =معارج الفهم في شرح النظم | ||
| عنوان‌های دیگر =نظم البراهین فی | | عنوان‌های دیگر =نظم البراهین فی اصول‌الدین. شرح | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[مکتبة العلامة المجلسي]] (اشراف) | [[مکتبة العلامة المجلسي]] (اشراف) | ||
[[علامه حلی، حسن بن یوسف]] ( | [[علامه حلی، حسن بن یوسف]] (نویسنده) | ||
[[حلی، عبدالحلیم]] (محقق) | [[حلی، عبدالحلیم]] (محقق) | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
شیعه امامیه - عقاید | شیعه امامیه - عقاید | ||
علامه حلی، حسن بن یوسف، 648 - 726ق. نظم البراهین فی | علامه حلی، حسن بن یوسف، 648 - 726ق. نظم البراهین فی اصول‌الدین - نقد و تفسیر | ||
کلام شیعه امامیه - قرن 8ق. | کلام شیعه امامیه - قرن 8ق. | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
دليل ما | دليل ما | ||
| مکان نشر =قم - ایران | | مکان نشر =قم - ایران | ||
| سال نشر = 1386 ش | | سال نشر = 1386 ش | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE10336AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE10336AUTOMATIONCODE | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
| شابک =978-964-397-218-3 | | شابک =978-964-397-218-3 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =10336 | ||
| کتابخوان همراه نور =10336 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۴: | ||
[[حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلّى]] در كلام الهى نيز به قول اشاعره و معتزله و حنابله در حدوث و قدم كلام اشاره مى‌كند و مى‌فرمايد: اشاعره قائل به حدوث كلام الهى‌اند و معتزله مى‌گويند، كلام حادث است و معنا قديم، اما حنابله سخيف‌ترين قول را دارند كه مى‌گويند: كلام الهى قديم است. ايشان حيات الهى را اين چنين معنا مى‌كند كه چون خداوند عالم و قادر است، پس حيات الهى ثابت مى‌گردد. هكذا در سميع بودن خداوند مى‌گويد: سميع و بصير بودن خداوند بدين معناست كه يعنى او عالم به سمع و بصر است. | [[حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلّى]] در كلام الهى نيز به قول اشاعره و معتزله و حنابله در حدوث و قدم كلام اشاره مى‌كند و مى‌فرمايد: اشاعره قائل به حدوث كلام الهى‌اند و معتزله مى‌گويند، كلام حادث است و معنا قديم، اما حنابله سخيف‌ترين قول را دارند كه مى‌گويند: كلام الهى قديم است. ايشان حيات الهى را اين چنين معنا مى‌كند كه چون خداوند عالم و قادر است، پس حيات الهى ثابت مى‌گردد. هكذا در سميع بودن خداوند مى‌گويد: سميع و بصير بودن خداوند بدين معناست كه يعنى او عالم به سمع و بصر است. | ||
مؤلف در اين بخش كتاب خود وارد بيان صفات سلبيۀ الهى شده، نخست استمالۀ رؤيت خداوند را ثابت كرده، سپس | مؤلف در اين بخش كتاب خود وارد بيان صفات سلبيۀ الهى شده، نخست استمالۀ رؤيت خداوند را ثابت كرده، سپس جسمانیت خداوند را ردّ مى‌نمايد. | ||
وى در بحث از وجودى و غير وجودى بودن صفات الهى وجودى بودنشان را با توجه به اين كه در صورت وجودى نبودن حملشان بر معدوم جايز مى‌گرديد، ثابت مى‌كند. | وى در بحث از وجودى و غير وجودى بودن صفات الهى وجودى بودنشان را با توجه به اين كه در صورت وجودى نبودن حملشان بر معدوم جايز مى‌گرديد، ثابت مى‌كند. | ||
[[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلى]] (ره) زيادت صفات الهى بر ذاتش را از عالم عقل مى‌پذيرد؛ ولى زياد صفت بر ذات را در خارج منكر مى‌شود. ايشان در آخرين بخش اين باب خواص واجب‌الوجود را مطرح نموده و در مورد آنها به طور مفصّل مهمّاتى را متذكر مى‌گردد. | [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلى]](ره) زيادت صفات الهى بر ذاتش را از عالم عقل مى‌پذيرد؛ ولى زياد صفت بر ذات را در خارج منكر مى‌شود. ايشان در آخرين بخش اين باب خواص واجب‌الوجود را مطرح نموده و در مورد آنها به طور مفصّل مهمّاتى را متذكر مى‌گردد. | ||
عدل الهى: | عدل الهى: | ||