۸۵٬۵۳۲
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ابن عربی، محمد بن علی' به 'ابن عربی، محمد بن علی'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن‌ع' به 'ابن ع') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن عربی، محمد بن علی' به 'ابن عربی، محمد بن علی') |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
از باب ارادت به امام هشتم شیعیان، على بن موسى الرضا(ع)، کتاب شرح خود بر مثنوى را «مکاشفات رضوى» نامید. مهم‌ترین مشخصه‌اى که مکاشفات رضوى را از دیگر شرح‌هاى هندیان متمایز مى‌سازد، رنگ شیعى آن است. لاهورى تا مى‌تواند مى‌کوشد اساس سخنان مولانا را بر حدیث‌ها و روایت‌هاى شیعیان استوار سازد و از این جهت مانند شارح دانشمند ترک [[عبدالباقى گلپینارلى]] (1351-1287ش) است که شرح او بر مثنوى نیز حال و هواى کامل شیعى دارد. | از باب ارادت به امام هشتم شیعیان، على بن موسى الرضا(ع)، کتاب شرح خود بر مثنوى را «مکاشفات رضوى» نامید. مهم‌ترین مشخصه‌اى که مکاشفات رضوى را از دیگر شرح‌هاى هندیان متمایز مى‌سازد، رنگ شیعى آن است. لاهورى تا مى‌تواند مى‌کوشد اساس سخنان مولانا را بر حدیث‌ها و روایت‌هاى شیعیان استوار سازد و از این جهت مانند شارح دانشمند ترک [[عبدالباقى گلپینارلى]] (1351-1287ش) است که شرح او بر مثنوى نیز حال و هواى کامل شیعى دارد. | ||
لاهورى، چنان که از شرح او برمى‌آید، مولانا را پیرو یا شارح اندیشه‌هاى [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] نمى‌داند. به همین سبب، وقتى به سخن [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] استناد مى‌کند که آن را موافق مذهب خود ببیند. نام [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] در شرح او بیش از سه بار نیامده است که یکى از آن‌ها اختصاص دارد به نقل جمله‌اى از فتوحات مکیه، باب 366، در کنار سخنى از [[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|علاءالدوله سمنانى]]، تا نشان دهد که «شیخ [[ | لاهورى، چنان که از شرح او برمى‌آید، مولانا را پیرو یا شارح اندیشه‌هاى [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] نمى‌داند. به همین سبب، وقتى به سخن [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] استناد مى‌کند که آن را موافق مذهب خود ببیند. نام [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] در شرح او بیش از سه بار نیامده است که یکى از آن‌ها اختصاص دارد به نقل جمله‌اى از فتوحات مکیه، باب 366، در کنار سخنى از [[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|علاءالدوله سمنانى]]، تا نشان دهد که «شیخ [[ابن عربی، محمد بن علی|محیى‌الدین بن عربى]] امام مهدى(عج) را خاتم ولایت محمدى مى‌داند و تا وقت ظهور آن حضرت، نایب او را در هر دورى از ادوار فلکى موجود مى‌داند که به نیابت او کار مى‌کند». | ||
این در حالى است که منظور مولانا همچنان که [[همایی، جلال‌الدین|جلال‌الدین همایى]] مى‌نویسد: «مقصود مولوى مهدى موعود منتظَر نیست که به عقیده شیعه و سنى باید از نسل على(ع) باشد، چنان که شیخ محیى‌الدین در مؤلفات خود به شرح نوشته است. بلکه مرادش ولى امر و قطب زمان است». [[شهیدی، سید جعفر|سید جعفر شهیدى]] نیز مى‌نویسد: «ولى یا قطب یا امام در اصطلاح صوفیان به معنى امام یا حجت که در علم کلام شیعه شناسانده شده، نیست». | این در حالى است که منظور مولانا همچنان که [[همایی، جلال‌الدین|جلال‌الدین همایى]] مى‌نویسد: «مقصود مولوى مهدى موعود منتظَر نیست که به عقیده شیعه و سنى باید از نسل على(ع) باشد، چنان که شیخ محیى‌الدین در مؤلفات خود به شرح نوشته است. بلکه مرادش ولى امر و قطب زمان است». [[شهیدی، سید جعفر|سید جعفر شهیدى]] نیز مى‌نویسد: «ولى یا قطب یا امام در اصطلاح صوفیان به معنى امام یا حجت که در علم کلام شیعه شناسانده شده، نیست». | ||