۱۱۷٬۵۳۸
ویرایش
جواهر السلوك في أمر الخلفاء و الملوك (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۸
، ۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۳جایگزینی متن - 'ابن‌ا' به 'ابن ا'
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن‌ا' به 'ابن ا') |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
در حقيقت تلاش تاريخى [[ابن ایاس، محمد بن احمد|ابن اياس]] پيش از هر چيز متمركز بر عصرى بود كه در آن زندگى مى‌كرد. او عنايت خاصى به تدوين حوادث و به ويژه حوادث سالهاى پيش از فتح عثمانى بود. پس از آن به حوادث خود فتح و سالهاى پس از آن تا زمان وفات در سال 930ق1523/م مى‌پردازد. | در حقيقت تلاش تاريخى [[ابن ایاس، محمد بن احمد|ابن اياس]] پيش از هر چيز متمركز بر عصرى بود كه در آن زندگى مى‌كرد. او عنايت خاصى به تدوين حوادث و به ويژه حوادث سالهاى پيش از فتح عثمانى بود. پس از آن به حوادث خود فتح و سالهاى پس از آن تا زمان وفات در سال 930ق1523/م مى‌پردازد. | ||
او اخبار مصر و احوال آن و تواناييهاى آن و اسرار دفاعى و در مقابل اضطرابات و ضعف و قصور و كمبود سلاح در زمان سليم اول كه در زمان حكومتش | او اخبار مصر و احوال آن و تواناييهاى آن و اسرار دفاعى و در مقابل اضطرابات و ضعف و قصور و كمبود سلاح در زمان سليم اول كه در زمان حكومتش ابن عثمان به تملك مصر طمع كرد را، به تفصيل آورده است. | ||
حوادث فتح عثمانى آخرين مطلبى است كه در كتاب آمده است و به سال 928ق1522/م در حدود شش سال پس از آن ختم كرده است. | حوادث فتح عثمانى آخرين مطلبى است كه در كتاب آمده است و به سال 928ق1522/م در حدود شش سال پس از آن ختم كرده است. | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
[[مصطفی، محمد|محمد مصطفى]] در مقدمه مجلد پنجم [[بدائع الزهور في وقائع الدهور (چاپ جدید قاهره)|بدايع الزهور فى وقايع الدهور]] به نگارش نویسنده اشكال كرده است. او همچون ديگر مورخان قرن 9ق از اسلوب لغوى خاصى ميكرد و لغات ساده و آسان و نزدیک تر به زبان مردم را به كار مى‌برد. غالباً ً به قواعد املا توجه نمى‌كرد و جمع و مفرد، مذكر و مؤنث و رفع و جر را به هم مى‌آميخت. با اينكه او قواعد درست املاء را مى‌دانست و در بيشتر مواضع كتاب به مقتضاى آن مى‌نوشت، در نقل اخبار، ظاهراً با سختگيرى، خبر را چنانكه شنيده بود، مى‌نوشت، نه چنانكه دستور زبان ايجاب مى‌كرد. اين شيوه، اثر او را از لحاظ زبان‌شناسى و مطالعه تحول زبان عربى حائز اهميت ساخته است. | [[مصطفی، محمد|محمد مصطفى]] در مقدمه مجلد پنجم [[بدائع الزهور في وقائع الدهور (چاپ جدید قاهره)|بدايع الزهور فى وقايع الدهور]] به نگارش نویسنده اشكال كرده است. او همچون ديگر مورخان قرن 9ق از اسلوب لغوى خاصى ميكرد و لغات ساده و آسان و نزدیک تر به زبان مردم را به كار مى‌برد. غالباً ً به قواعد املا توجه نمى‌كرد و جمع و مفرد، مذكر و مؤنث و رفع و جر را به هم مى‌آميخت. با اينكه او قواعد درست املاء را مى‌دانست و در بيشتر مواضع كتاب به مقتضاى آن مى‌نوشت، در نقل اخبار، ظاهراً با سختگيرى، خبر را چنانكه شنيده بود، مى‌نوشت، نه چنانكه دستور زبان ايجاب مى‌كرد. اين شيوه، اثر او را از لحاظ زبان‌شناسى و مطالعه تحول زبان عربى حائز اهميت ساخته است. | ||
با اين حال او در مقدمه مجلد اول (ص 8) آورده است كه | با اين حال او در مقدمه مجلد اول (ص 8) آورده است كه ابن اياس به درستى آنچه مى‌نوشته، توجه داشته و امانت علمى را در نقل رخدادها و اخبار رعايت مى‌كرده و از درازگويى و اطناب پرهيز مى‌نموده است. [[ابن ایاس، محمد بن احمد|ابن اياس]] خود به اين نكته اشاره كرده است، مثلاً در باب ملك‌الظاهر بيبرس مى‌گويد كه اخبار مربوط به او بسيار است و چند مجلد مى‌شود؛ ولى غالب آنها ساختگى است و حقيقت ندارد و آنچه ما به دست آورده‌ايم، اخبار درستى است كه مورخان دانشمند از آن ياد كرده‌اند. | ||
== وضعيت كتاب== | == وضعيت كتاب== | ||