جمشیدنژاد، غلامرضا: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن‌س' به 'ابن س') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن‌ا' به 'ابن ا') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
در آنجا از محضر افرادی مانند شیخ محمدتقی ادیب نیشابوری، ادبیات فارسی و زبان و ادبیات عرب آموخت. همزمان فقه و اصول و منطق را در محضر آیت‌الله میزا جواد تهرانی و کلام و فلسفه را از محضر آیت‌الله شیخ مجتبی قزوینی صاحب کتاب تفسیری 10 جلدی «بیان الفرقان» فراگرفت. درس خارج فقه را از محضر آیت‌الله حسن میلانی بهره برد و اجازه تصدی امور حسبیه را از آیت‌الله فقیه سبزواری کسب کرد. | در آنجا از محضر افرادی مانند شیخ محمدتقی ادیب نیشابوری، ادبیات فارسی و زبان و ادبیات عرب آموخت. همزمان فقه و اصول و منطق را در محضر آیت‌الله میزا جواد تهرانی و کلام و فلسفه را از محضر آیت‌الله شیخ مجتبی قزوینی صاحب کتاب تفسیری 10 جلدی «بیان الفرقان» فراگرفت. درس خارج فقه را از محضر آیت‌الله حسن میلانی بهره برد و اجازه تصدی امور حسبیه را از آیت‌الله فقیه سبزواری کسب کرد. | ||
جمشیدنژاد در سال 1342 به تهران عزیمت کرد و در مدرسه شهید مطهری کنونی از محضر استادانی مانند [[عصار، سید محمدکاظم|آیت‌الله عصار]]، [[سید محمدکاظم لواسانی]]، شیخ [[حسینعلی راشد]]، آقا [[سید رضی شیرازی]]، [[لواسانی، حسن|آیت‌الله لواسانی]] و آیت‌الله مازندرانی بهره برد. در همین مقطع اجازه روایت و حدیث را از آیت‌الله شیخ عبدالحسین | جمشیدنژاد در سال 1342 به تهران عزیمت کرد و در مدرسه شهید مطهری کنونی از محضر استادانی مانند [[عصار، سید محمدکاظم|آیت‌الله عصار]]، [[سید محمدکاظم لواسانی]]، شیخ [[حسینعلی راشد]]، آقا [[سید رضی شیرازی]]، [[لواسانی، حسن|آیت‌الله لواسانی]] و آیت‌الله مازندرانی بهره برد. در همین مقطع اجازه روایت و حدیث را از آیت‌الله شیخ عبدالحسین ابن الدین کسب کرد. وی در ادامه سال 1347 به نجف اشرف رفت و در محضر [[حکیم، سید محسن|آیت‌الله سید محسن حکیم]] مباحث مرتبط با خارج فقه را آموخت.<ref>[http://www.ibna.ir/fa/doc/tolidi/204608/%D9%86%D8%B3%D8%AE-%D8%AE%D8%B7%DB%8C-%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D9%86%D9%82%D8%B4-%D9%85%D8%B3%D9%84%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%D8%AA%D9%85%D8%AF%D9%86-%D8%AE%D8%A7%DA%A9-%D9%85%DB%8C-%D8%AE%D9%88%D8%B1%D9%86%D8%AF خبرگزاری کتاب ایران ایبنا]</ref> | ||
و از محضر آيت‌الله محمد صالح حائرى سمنانى به اخذ اجازه حديث نايل آمد و سپس در دانشكده الهيات و معارف اسلامى دانشگاه تهران، گرايش فرهنگ عربى و علوم قرآنى در دوره ليسانس و فوق ليسانس و گرايش تاريخ و تمدن ملل اسلامى را در دوره دكترا ادامه داد و به اخذ درجه علمى دكترا نايل شد. | و از محضر آيت‌الله محمد صالح حائرى سمنانى به اخذ اجازه حديث نايل آمد و سپس در دانشكده الهيات و معارف اسلامى دانشگاه تهران، گرايش فرهنگ عربى و علوم قرآنى در دوره ليسانس و فوق ليسانس و گرايش تاريخ و تمدن ملل اسلامى را در دوره دكترا ادامه داد و به اخذ درجه علمى دكترا نايل شد. | ||
نسخهٔ ۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۴۹
| نام | جمشید نژاد، غلامرضا |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 17 مرداد سال 1324ش |
| محل تولد | کاشمر استان خراسان رضوی |
| رحلت | چهارشنبه 13 اسفند 1399 ش |
| اساتید | آیت‌الله سید محسن حکیم |
| برخی آثار | التعریف بطبقات الأمم |
| کد مؤلف | AUTHORCODE08637AUTHORCODE |
غلامرضا جمشيدنژاد اول (1324-1399ش)، استاد دانشگاه، مؤلف، پژوهشگر، مصحح، متخصص در حوزه تاریخ تمدن و فرهنگ اسلامی، عضو هیات علمی پژوهشکده تاریخ علم
ولادت
در 17 مرداد سال 1324ش، در شهرستان كاشمر از استان خراسان رضوى متولد شد.
تحصیلات
اين محقق برجسته، پس از طى دوره ابتدايى و مقدماتى، تحصيلات دينى را در سال 1340 ش در حوزه علميه كاشمر و مشهد مقدس دنبال كرد. ادبيات فارسى، زبان و ادبيات عربى، فقه، اصول، منطق و فلسفه را در آنجا فراگرفت.
اساتید
در آنجا از محضر افرادی مانند شیخ محمدتقی ادیب نیشابوری، ادبیات فارسی و زبان و ادبیات عرب آموخت. همزمان فقه و اصول و منطق را در محضر آیت‌الله میزا جواد تهرانی و کلام و فلسفه را از محضر آیت‌الله شیخ مجتبی قزوینی صاحب کتاب تفسیری 10 جلدی «بیان الفرقان» فراگرفت. درس خارج فقه را از محضر آیت‌الله حسن میلانی بهره برد و اجازه تصدی امور حسبیه را از آیت‌الله فقیه سبزواری کسب کرد.
جمشیدنژاد در سال 1342 به تهران عزیمت کرد و در مدرسه شهید مطهری کنونی از محضر استادانی مانند آیت‌الله عصار، سید محمدکاظم لواسانی، شیخ حسینعلی راشد، آقا سید رضی شیرازی، آیت‌الله لواسانی و آیت‌الله مازندرانی بهره برد. در همین مقطع اجازه روایت و حدیث را از آیت‌الله شیخ عبدالحسین ابن الدین کسب کرد. وی در ادامه سال 1347 به نجف اشرف رفت و در محضر آیت‌الله سید محسن حکیم مباحث مرتبط با خارج فقه را آموخت.[۱]
و از محضر آيت‌الله محمد صالح حائرى سمنانى به اخذ اجازه حديث نايل آمد و سپس در دانشكده الهيات و معارف اسلامى دانشگاه تهران، گرايش فرهنگ عربى و علوم قرآنى در دوره ليسانس و فوق ليسانس و گرايش تاريخ و تمدن ملل اسلامى را در دوره دكترا ادامه داد و به اخذ درجه علمى دكترا نايل شد.
فعالیت‌های فرهنگى، علمى و تحقيقاتى ايشان در سه زمينه گوناگون، اما وابسته به هم: تدريس، پژوهش و تألیف، از حدود سى سال پيش شروع شده و در هر سه زمينه تا كنون پيوسته با موفقيت استمرار يافته است.
ايشان از تدريس در حوزه علمى مشهد مقدس و دبيرى ادبيات فارسى در وزارت آموزش و پرورش گرفته تا استادى و مدرسى در دانشگاه‌هاى آزاد اسلامى، دانشگاه تهران، دانشگاه الزهراء(ع)، دانشگاه علامه طباطبائى، مركز آموزش مديريت دولتى و... را در پرونده كارى خود داشته و به علت ارائه روش‌هاى ابتكارى و نو در امر تعليم و تربيت، در سال تحصيلى 1376 به احراز مقام والاى «معلم نمونه» مفتخر گشته است.
وفات
غلامرضا جمشیدنژاد اول، شامگاه چهارشنبه 13 اسفند 1399ش بر اثر ابتلا به بیماری کرونا، چشم از جهان فروبست.
آثار
- آفتاب در آيينه؛
- تصحيح التعريف بطبقات الامم؛
- زندگى‌نامه شيخ الرئيس ابوعلى سينا؛
- ستاره‌اى بر ساحل؛
- نظام‌هاى اقتصادى صدر اسلام؛
- ابن قتيبه دينورى و بررسى ارزش تاريخى كتاب عيون الاخبار او؛
- اندلس، گذرگاه فرهنگ و تمدن اسلامى به اروپا؛
- تاريخ نظام‌هاى ديپلماسى دولت‌هاى اسلامى از صدر اسلام تا فتح قسطنطنيه؛
- درس تاريخ اديان؛
- ديباچه‌اى بر اعجاز قرآن؛
- الدعوة و التبليغ فى الاسلام؛
- تصحيح «زهر الكمام فى قصة يوسف(ع)»؛
- الشيخ الصدوق، رئيس محدثى الشيعه فى القرن الرابع الهجرى.
پانویس
منابع مقاله
خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)