التفسير الوسيط للقرآن الكريم: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ابن‌ع' به 'ابن‌ ع'
جز (جایگزینی متن - '}}↵↵↵'''' به '}} '''')
جز (جایگزینی متن - 'ابن‌ع' به 'ابن‌ ع')
خط ۵۰: خط ۵۰:
طنطاوى ذيل آيه 55 سوره مائده ''' «انما ولیكم اللّه و رسوله و الذين امنوا الذين يقيمون الصلاة و يؤتون الزكاة و هم راكعون» '''.<ref>ج 4، ص201</ref>اصرار دارد كه مراد از الذين آمنوا، عامه مؤمنين مى‌باشد و فرد خاصى مد نظر نبوده است. در نتيجه آثارى منقول كه دلالت بر تعيين [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] (به‌واسطه صدقه دادن انگشتر در حين نماز) به عنوان مصداق برتر آن را دارد، نه تنها ذكر نكرده بلكه با نقل قولى از [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] مبنى بر ضعف اسانيد، اين‌گونه روايات را رد نموده و به بحث [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] در رد بر شيعه كه اين احاديث را جعل كرده‌اند، ارجاع مى‌دهد. البته ايشان ذيل آيه 33 سوره احزاب در كنار همسران پيامبر(ص)[[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]]، فاطمه زهرا(س) و حسنين(ع) را مشمول عنوان اهل‌بيت مى‌داند.
طنطاوى ذيل آيه 55 سوره مائده ''' «انما ولیكم اللّه و رسوله و الذين امنوا الذين يقيمون الصلاة و يؤتون الزكاة و هم راكعون» '''.<ref>ج 4، ص201</ref>اصرار دارد كه مراد از الذين آمنوا، عامه مؤمنين مى‌باشد و فرد خاصى مد نظر نبوده است. در نتيجه آثارى منقول كه دلالت بر تعيين [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] (به‌واسطه صدقه دادن انگشتر در حين نماز) به عنوان مصداق برتر آن را دارد، نه تنها ذكر نكرده بلكه با نقل قولى از [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] مبنى بر ضعف اسانيد، اين‌گونه روايات را رد نموده و به بحث [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] در رد بر شيعه كه اين احاديث را جعل كرده‌اند، ارجاع مى‌دهد. البته ايشان ذيل آيه 33 سوره احزاب در كنار همسران پيامبر(ص)[[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]]، فاطمه زهرا(س) و حسنين(ع) را مشمول عنوان اهل‌بيت مى‌داند.


راجع به جعلى بودن احاديث نزول آيه 55 سوره مائده درباره [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] بايد يادآور شد كه اين روايات را مجموعه‌اى از صحابه از قبيل ابوذر ابن‌عباس، انس بن مالك، عمار، جابر، سلمة بن كهيلى، ابورافع، عمرو بن عاص و [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] كه اعلم، اعدل و اتقاى صحابه بوده نقل نموده‌اند. در بين ائمه(ع) امام حسین(ع)، [[امام سجاد(ع)]]، امام باقر(ع)، [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] و امام هادى(ع) نيز اين روايات را داشته‌اند. علماى اهل سنت نيز بر نقل آن بدون رد و جرح اتفاق داشته‌اند؛ مانند: احمد، نسايى، [[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]]، طبرانى و عبدبن حميد، كه اينها خود از ائمه تفسير مأثور و از حفاظ و ائمه حديث اهل سنت محسوب مى‌گردند. متكلمين نيز اين‌گونه روايت‌ها را تلقى به قبول نموده‌اند.
راجع به جعلى بودن احاديث نزول آيه 55 سوره مائده درباره [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] بايد يادآور شد كه اين روايات را مجموعه‌اى از صحابه از قبيل ابوذر ابن‌ عباس، انس بن مالك، عمار، جابر، سلمة بن كهيلى، ابورافع، عمرو بن عاص و [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] كه اعلم، اعدل و اتقاى صحابه بوده نقل نموده‌اند. در بين ائمه(ع) امام حسین(ع)، [[امام سجاد(ع)]]، امام باقر(ع)، [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] و امام هادى(ع) نيز اين روايات را داشته‌اند. علماى اهل سنت نيز بر نقل آن بدون رد و جرح اتفاق داشته‌اند؛ مانند: احمد، نسايى، [[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]]، طبرانى و عبدبن حميد، كه اينها خود از ائمه تفسير مأثور و از حفاظ و ائمه حديث اهل سنت محسوب مى‌گردند. متكلمين نيز اين‌گونه روايت‌ها را تلقى به قبول نموده‌اند.


فقها در مسئله «فعل كثير در نماز» و «آيا صدقه مستحبى، زكاة ناميده مى‌شود يا خير؟» آنها را مطرح كرده‌اند. در صحت انطباق آيه بر روايات، بزرگان تفسير و ادب مانند [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]] در [[الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل و عيون الأقاويل في وجوه التأويل|كشاف]] و ابوحيان و [[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]] در تفسير خود و راويان احاديث كه خود از اهل لسان عرب مى‌باشند، مناقشه‌اى ننموده‌اند. بنابراین نمى‌توان با ادعاى ضعف سند و جعلى بودن از اينگونه روايات چشم‌پوشى نمود و يا حتى به‌راحتى اين ادعا را پذيرفت.
فقها در مسئله «فعل كثير در نماز» و «آيا صدقه مستحبى، زكاة ناميده مى‌شود يا خير؟» آنها را مطرح كرده‌اند. در صحت انطباق آيه بر روايات، بزرگان تفسير و ادب مانند [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]] در [[الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل و عيون الأقاويل في وجوه التأويل|كشاف]] و ابوحيان و [[طبری آملی، محمد بن جریر|طبرى]] در تفسير خود و راويان احاديث كه خود از اهل لسان عرب مى‌باشند، مناقشه‌اى ننموده‌اند. بنابراین نمى‌توان با ادعاى ضعف سند و جعلى بودن از اينگونه روايات چشم‌پوشى نمود و يا حتى به‌راحتى اين ادعا را پذيرفت.