۱۰۶٬۵۵۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR104590J1.jpg | عنوان = سخنان پیر هرات | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = انصاری، عبد الله بن محمد (نويسنده) شریعت، محمدجواد (مصحح) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = | موضوع =اخلاق عرفانی - نثر فارسی - قرن...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''سخنان پیر هرات''' مجموعه‌ای از سخنان و آثار خواجه عبدالله انصاری ( | '''سخنان پیر هرات''' مجموعه‌ای از سخنان و آثار [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبدالله انصاری]] (398- 481ق) در مباحث عرفانی و تصوف است که به کوشش [[شریعت، محمدجواد|محمدجواد شریعت]]، گردآوری و منتشر شده است. | ||
کتاب شامل سه بخش است: | کتاب شامل سه بخش است: | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
# بخش سوم: پیوست‌ها، شامل واژه‌نامه و شرح اصطلاحات و فهرست آیات و عبارات و اشعار عربی و شرح نام‌های کسان و جای‌ها و فهرست راهنما و فهرست مآخذ تهیه مقدمه و حواشی کتاب است<ref>پیشگفتار، صفحه نوزده- بیست</ref>. | # بخش سوم: پیوست‌ها، شامل واژه‌نامه و شرح اصطلاحات و فهرست آیات و عبارات و اشعار عربی و شرح نام‌های کسان و جای‌ها و فهرست راهنما و فهرست مآخذ تهیه مقدمه و حواشی کتاب است<ref>پیشگفتار، صفحه نوزده- بیست</ref>. | ||
سبک خواجه عبدالله | سبک [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبدالله انصاری]]، همان شیوه مجلس‌گویان صوفی و اهل منبر است و آن را واسط نثر مرسل و نثر مصنوع می‌توان شمرد که نوعی وزن و حالتی از شعر در آن احساس می‌شود. اگرچه خواجه کوشیده است تا در اغلب موارد، این نثر موزون را با آوردن قوافی، به شعر نزدیک‌تر سازد، بسیار هم اتفاق افتاده است که تنها به وزن بس کرده و از آوردن سجع و قافیه، چشم پوشیده است. گاهی نیز کلام او به اشعار هجایی قافیه‌دار می‌ماند<ref>ر.ک: همان، صفحه هجده</ref>. | ||
سخن پیرهرات، در اغلب موارد، شعری است منثور یا نثری است موزون و از سنخ کلام مصنوع و پرآرایه مترسلانی نیست که از قرن ششم پیروی از شیوه مترسلان تازی‌نویس را آغاز کرده‌اند. در سخنان پیرهرات، علاوه بر کاربردهای کهن دری، آثار لهجه هروی دیده می‌شود. عده‌ای از واژه‌هایی که خواجه به کار برده، اکنون در زبان محاوره فارسی زبانان افغانستان زنده است<ref>همان</ref>. | سخن پیرهرات، در اغلب موارد، شعری است منثور یا نثری است موزون و از سنخ کلام مصنوع و پرآرایه مترسلانی نیست که از قرن ششم پیروی از شیوه مترسلان تازی‌نویس را آغاز کرده‌اند. در سخنان پیرهرات، علاوه بر کاربردهای کهن دری، آثار لهجه هروی دیده می‌شود. عده‌ای از واژه‌هایی که خواجه به کار برده، اکنون در زبان محاوره فارسی زبانان افغانستان زنده است<ref>همان</ref>. | ||