المستدرک علی الصحیحین: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR17043J1.jpg | عنوان = المستدرک علی الصحیحین | عنوان‌های دیگر = الـجامع الصحیح. مستدرک ** �المستدرک علی الصحیحین فی الحدیث ** فهارس المستدرک علی الصحیحین ** مع تضمینات الامام الذهبی فی التلخیص و المیزان و العراقی فی امالی...» ایجاد کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۱۷ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۵
| المستدرک علی الصحیحین | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله (نويسنده) محمد، حمدی دمرداش (محقق) |
| عنوان‌های دیگر | الـجامع الصحیح. مستدرک ** �المستدرک علی الصحیحین فی الحدیث ** فهارس المستدرک علی الصحیحین ** مع تضمینات الامام الذهبی فی التلخیص و المیزان و العراقی فی امالیه و المناوی فی فیض القدیر و غیرهم من العلماء الاجلاء |
| ناشر | المکتبة العصرية |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1420ق - 2000م |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| موضوع | احادیث اهل سنت - قرن 3ق. - احادیث اهل سنت - قرن 4ق. |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 10 |
| کد کنگره | /ب3 ج2013 119 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
المستدرک علی الصحیحین نوشته ابو عبد الله محمد بن عبد الله حاکم نیشابوری (م 405ق) معروف به ابن بیّع از بزرگان حافظان حدیث و گردآورندگان آن است که منصب قضاوت در نیشابور را بر عهده داشت.[۱] این اثر در موضوع حدیث ( حدیث اهل سنت) به نگارش درآمده و توسط حمدی دمرداش محمد تحقیق شده است.
اين كتاب يكى از آثار بحث‌انگيز و مشهور حاكم است و مشتمل بر مجموعهاى از احاديث (فقهی، عقیدتی، تفسیری و اخلاقی) است كه دو امام بزرگ علم حديث اهل سنت، يعنى محمد بن اسماعيل بخارى و مسلم بن حجّاج قشيرى نيشابورى آن احاديث را در كتب صحاح خويش نياوردهاند. حاكم آن احاديث را از مقوله حديث صحيح تلقى كرده و واجد شرايط اين‌كه در كتب اين دو امام وارد شود، دانسته است.[۲] از جمله این احادیث می‌توان به حديث «من كنت مولاه ...» و حديث «طير» و... اشاره کرد که موجب گمانه‌زنی بر تشیع وی شده و نقد برخی از متعصبان بر وی را به همراه داشته است.[۳]
این کتاب حدیثی از جهت اعتبار در میان کتب حدیث اهل سنت در رتبه دوم قرار داد.[۴]
محقق در پاورقی به منابع احادیث در تلخیص و میزان ذهبی و همچنین امالی عراقی و فیض القدیر مناوی و نوشته‌های دیگر علما اشاره کرده است. وی تعلیقات مربوط به ذهبی را در پایان هر حدیث و بعد از کلام و توضیحات نویسنده پیرامون آن و در متن کتاب آورده است.[۵]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن.
- اربلى، على بن عيسى،كشف الغمة فى معرفة الأئمة، ترجمه علی بن حسن زواره‌ای، تهران، اسلامیه، چاپ سوم، 1382ش.
- حاكم نيشابورى، محمد بن عبد الله، تاربخ نیشابور، ترجمه خليفه نيشابورى، تهران، نشر آگه، چاپ اول، 1375ش.
- زرکلی، خیر الدین، الاعلام، بیروت و دار العلم للملایین، چاپ هشتم، 1989م.