قوانين حکم الإشراق إلی کافة الصوفية بجميع الآفاق: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده: تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:مباحث خاص تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:مقالات تیر 01 موسوی]] | [[رده:مقالات تیر 01 موسوی]] | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده آذرماه 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده آذرماه 01 قربانی]] | ||
[[رده:عدم صفحه و جدول آذرماه 01 قربانی]] | [[رده:عدم صفحه و جدول آذرماه 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده1]] | [[رده:مقالات بازبینی شده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1401]] | ||
نسخهٔ ۱۷ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۱۴
| قوانين حکم الإشراق إلی کافة الصوفية بجميع الأفاق | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شاذلي، محمد بن احمد (نویسنده) مزیدی، احمد فرید (مصحح) |
| ناشر | دار الکتب العلمية |
| مکان نشر | لبنان - بيروت |
| سال نشر | 1428ق. |
| چاپ | چاپ يکم |
| موضوع | اخلاق عرفاني - متون قدیمی تا قرن 14
اندرزنامه ها عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 شاذليه |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ش2ق9 / 289 BP |
قوانین حکم الاشراق الی کافة الصوفیة بجیع الآفاق تألیف محمد بن احمد تونسی شاذلی مالکی معروف به ابن زغدان (متوفی 881 ق)، در تبیین قوانین و احکام تصوف برای پیروان این طریقت به رشته تحریر درآمده است. احمد فرید مزیدی تحقیق کتاب را به عهده داشته است.
کتاب با مقدمه محقق، در شیوه تحقیق اثر و شرححال نویسنده آغازشده است. متن اثر مشتمل بر مقدمه نویسنده و چهارده قانون در طریقت تصوف است. ازجمله این قوانین است: قانون تأیید مقامات توحید، قانون توبه، قانون اخلاص، قانون صدق، قانون مراقبه، قانون محبت و مانند آن[۱].
نویسنده پس از اتمام قوانین چهاردهگانه، تحت عنوان «الکتاب الجامع لانواع الحکم» مباحث و دستورات عرفانی را به نثر و نظم بیان کرده است؛ ازجمله اینکه علامت عبد ذلیل در مقابل مولایش آن است که با اشک چشمان و خشیت آشکار، راغب و طالب رضای اوست[۲].
پسازآن با عنوان «خاتمه الوصیة»، اشارات و توصیههای عرفانی و اخلاقی نموده که تقوا اساس است؛ شیرینسخن کن و نیکو عمل کن؛ به سالمند تواضع و به کودک محبت کن؛ با فقرا مصاحبت و از امراء پرهیز کن؛ با جماعت باش؛ قناعتپیشه و به رازق اعتماد کن.[۳]
کتاب با «تضرع المناجاة» به پایان آمده و در قالب مناجات با پروردگار مباحث عمیق عرفانی را به ذهن و قلب خواننده القا کرده است: «الهی انت الاول قبل کل اول و الآخر بعد کل آخر و...».[۴].
پانویس
منابع مقاله
متن کتاب.