۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'علامه حلى' به 'علامه حلى'
جز (جایگزینی متن - '== معرفى اجمالى == «(.*)»' به '== معرفى اجمالى == '''$1'''') |
جز (جایگزینی متن - 'علامه حلى' به 'علامه حلى') |
||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
اين كتاب ترجمه «دلائل الصدق» مرحوم شيخ محمدحسن مظفر است كه در رد كتاب ابطال نهج الباطل و اهمال كشف العاطل فضل ابن روزبهان خنجى كه خود رديه‌اى است بر كتاب نهج الحق و كشف الصدق علامه | اين كتاب ترجمه «دلائل الصدق» مرحوم شيخ محمدحسن مظفر است كه در رد كتاب ابطال نهج الباطل و اهمال كشف العاطل فضل ابن روزبهان خنجى كه خود رديه‌اى است بر كتاب نهج الحق و كشف الصدق [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]]، نگاشته شده است. | ||
جلد اول كتاب به تفصيل چهار مساله زير را بررسى كرده و طى آن ديدگاه‌هاى شيعه و اشاعره را به گونه‌اى تطبيقى مورد بحث قرار داده و ديدگاه‌هاى فضل بن روزبهان را نقد مى‌كند: مساله اول: ادراك. مساله دوم: نظر. مساله سوم: صفات خداى تعالى. مساله چهارم: نبوت. | جلد اول كتاب به تفصيل چهار مساله زير را بررسى كرده و طى آن ديدگاه‌هاى شيعه و اشاعره را به گونه‌اى تطبيقى مورد بحث قرار داده و ديدگاه‌هاى فضل بن روزبهان را نقد مى‌كند: مساله اول: ادراك. مساله دوم: نظر. مساله سوم: صفات خداى تعالى. مساله چهارم: نبوت. | ||
| خط ۹۱: | خط ۹۱: | ||
مبحث سوم با بيان اين كه از نظر شيعه امام فقط به دو طريق مى‌تواند، تعيين شود؛ يكى نص صريح خداوند يا پيامبر يا امامى كه بر امامتش نص وجود دارد و يا ظهور معجزه به دست او، و ديگرى دلالت عقل، به بررسى راه تعيين امام مى‌پردازد. | مبحث سوم با بيان اين كه از نظر شيعه امام فقط به دو طريق مى‌تواند، تعيين شود؛ يكى نص صريح خداوند يا پيامبر يا امامى كه بر امامتش نص وجود دارد و يا ظهور معجزه به دست او، و ديگرى دلالت عقل، به بررسى راه تعيين امام مى‌پردازد. | ||
مبحث چهارم، مفصل‌ترين مبحث جلد دوم است و تمامى آيات و روايات اثبات‌كننده امامت اميرالمومنين(ع) را نقل مى‌كند. علامه حلى 84 آيه را در كتاب خود ذكر كرده و با نقل رواياتى از عالمان و مفسران بزرگ اهل سنت، دلالت آن‌ها بر امامت حضرت امير(ع) يا فضايل ايشان و اهل بيت را به اثبات رسانده است. [[مظفر، محمدرضا|مرحوم مظفر]] 16 آيه ديگر را نيز خود به مجموع آيات مى‌افزايد و با همان سبك و استناد به مصادر اهل سنت همان نتيجه را مى‌گيرد. | مبحث چهارم، مفصل‌ترين مبحث جلد دوم است و تمامى آيات و روايات اثبات‌كننده امامت اميرالمومنين(ع) را نقل مى‌كند. [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] 84 آيه را در كتاب خود ذكر كرده و با نقل رواياتى از عالمان و مفسران بزرگ اهل سنت، دلالت آن‌ها بر امامت حضرت امير(ع) يا فضايل ايشان و اهل بيت را به اثبات رسانده است. [[مظفر، محمدرضا|مرحوم مظفر]] 16 آيه ديگر را نيز خود به مجموع آيات مى‌افزايد و با همان سبك و استناد به مصادر اهل سنت همان نتيجه را مى‌گيرد. | ||
پس از ذكر آيات نوبت به مساله تعيين امام از طريق سنت مى‌رسد. در اين بخش 28 حديث از طرق اهل سنت نقل شده است و [[مظفر، محمدرضا|مرحوم مظفر]] پس از نقل سخنان علامه حلى و فضل بن روزبهان، با افزودن توضيحاتى مفصل، به خوبى به تبيين اصل مطلب و چگونگى دلالت احاديث پرداخته است. | پس از ذكر آيات نوبت به مساله تعيين امام از طريق سنت مى‌رسد. در اين بخش 28 حديث از طرق اهل سنت نقل شده است و [[مظفر، محمدرضا|مرحوم مظفر]] پس از نقل سخنان [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] و فضل بن روزبهان، با افزودن توضيحاتى مفصل، به خوبى به تبيين اصل مطلب و چگونگى دلالت احاديث پرداخته است. | ||
مبحث پنجم به ذكر فضائل اميرالمومنين(ع) در هنگام ولادت و پس از ولادت اختصاص يافته است. فضائل پس از ولادت حضرت به سه قسم تقسيم شده‌اند: فضائل نفسانى، بدنى و خارجى. | مبحث پنجم به ذكر فضائل اميرالمومنين(ع) در هنگام ولادت و پس از ولادت اختصاص يافته است. فضائل پس از ولادت حضرت به سه قسم تقسيم شده‌اند: فضائل نفسانى، بدنى و خارجى. | ||