تسنيم المقربين: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۳۰: خط ۳۰:
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}
    }}
    {{کاربردهای دیگر|تسنیم (ابهام زدایی)}}


    '''تسنيم المقربين'''، شرح فارسی «منازل السائرين» [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبدالله انصارى]] است كه توسط شمس‌الدين محمد تبادكانى طوسى به رشته‌ى تحرير درآمده است. شارح، در ذيل هر جمله از كتاب، به ترجمه و شرح آن پرداخته است.
    '''تسنيم المقربين'''، شرح فارسی «منازل السائرين» [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبدالله انصارى]] است كه توسط شمس‌الدين محمد تبادكانى طوسى به رشته‌ى تحرير درآمده است. شارح، در ذيل هر جمله از كتاب، به ترجمه و شرح آن پرداخته است.

    نسخهٔ ‏۱۶ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۳۳

    تسنیم المقربین
    تسنيم المقربين
    پدیدآورانطباطبایی بهبهانی، محمد (مصحح)

    انصاری، عبدالله بن محمد (نویسنده)

    تبادکانی، محمد بن محمد (شارح)
    عنوان‌های دیگرمنازل السائرین. شرح شرح فارسی منازل السائرین خواجه عبدالله انصاری
    ناشرمجلس شورای اسلامی، کتابخانه موزه و مرکز اسناد
    مکان نشرتهران - ایران
    سال نشر1382 ش
    چاپ1
    شابک964-6690-19-x
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    تسنيم المقربين، شرح فارسی «منازل السائرين» خواجه عبدالله انصارى است كه توسط شمس‌الدين محمد تبادكانى طوسى به رشته‌ى تحرير درآمده است. شارح، در ذيل هر جمله از كتاب، به ترجمه و شرح آن پرداخته است.

    وى، اين شرح را با عنايت تام به شرح كاشانى نگاشته است، بدون اينكه هيچ‌گونه اشارتى به آن شرح داشته باشد. وى، به‌جز خاتمه‌اى كه در پايان شرح آمده و فصولى كه در آخر هر باب از ابواب صدگانه افزوده شده است، غالب مطالب را از شرح كاشى اخذ كرده است تا آنجا كه «تسنيم المقربين» را بايد تحرير فارسى شرح كاشى دانست.

    اين شرح، به تبع «منازل السائرين»، داراى ده قسم از بدايات تا نهايات است كه هر قسم، خود، مشتمل بر ده باب است. تبادكانى، در پايان هر باب، فصلى را افزوده است و طى آن، صورت عنوان آن باب را در ده قسم «بدايات» تا «نهايات» بيان مى‌كند.

    وى، پس از اتمام شرح منازل، خاتمه‌اى مشتمل بر 16 فصل در فوايد عرفانى به كتاب افزوده است كه البته هيچ نامى بر اين بخش نگذاشته است. پاره‌اى از آن فوايد چنين است:

    وجود مطلق كه بعضى مشايخ بر حق اطلاق كرده‌اند، مراد وجود بحت خالص است كه در وى تركيب و امتزاج نباشد؛

    حضرت هويت، عبارت از ذات ازلى است كه در وى نه ملاحظه ماسوا بود و نه ملاحظه عدم ماسوا و اين حضرت را «غيب الغيب» و «ابطن كل باطن» و «هويت مطلقه» گويند؛

    حق تعالى، در غيب هر چيز را چنانچه موجود خواست بود، دانست و آن صور، عين علم الهى‌اند كه اعيان ثابته عبارت از آن بود.

    شرح حاضر، در نيمه دوم قرن نهم هجرى تأليف شده و اصولاً قرن نهم، قرن رويكرد به ساده‌نويسى است. در مواردى كه تبادكانى سخن مى‌گويد، سادگى ياد شده را داراست، اما آن قسمت كه ترجمه عبارات كتاب «منازل السائرين» است هم به لحاظ تحت اللفظى بودن و هم به علت تخصصى بودن ملال‌آور است.