۱۱۱٬۴۴۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
}} | }} | ||
'''معجم الأوزان الصرفیة'''، نوشتۀ امیل بدیع یعقوب(1950م) در شناخت وزنهای صرفی است. | '''معجم الأوزان الصرفیة'''، نوشتۀ [[یعقوب، امیل|امیل بدیع یعقوب]] (متولد 1950م)، در شناخت وزنهای صرفی است. | ||
اهمیتی که اشتقاق در علم صرف نزد مصنف دارد، وی را برانگیخته است تا معجمی را در بارۀ وزنهای صرفی واژهها بنگارد. او شناخت وزنهای صرفی را –علاوه بر یادگیری زبان عربی- یاریگر متعلم برای تمیزدادن درستی و نادرستی وزنها، درستخواندن واژههای نثر و نظم و فهم درست معنای آنها و همچنین، درک اصطلاحات علمی امروزی میداند. | اهمیتی که اشتقاق در علم صرف نزد مصنف دارد، وی را برانگیخته است تا معجمی را در بارۀ وزنهای صرفی واژهها بنگارد. او شناخت وزنهای صرفی را –علاوه بر یادگیری زبان عربی- یاریگر متعلم برای تمیزدادن درستی و نادرستی وزنها، درستخواندن واژههای نثر و نظم و فهم درست معنای آنها و همچنین، درک اصطلاحات علمی امروزی میداند. | ||
بدیع یعقوب مدعی است که ادیبان زبان عربی با همۀ تلاشهایی که در شناساندن وزنهای صرفی کردهاند، اما هیچیک به استقصای آنها، اثبات معنا و راههای اشتقاقشان نپرداختهاند. وی میگوید که با تألیف این کتاب روزنههای کاستی در دانش صرف را پوشانده است. | |||
[[یعقوب، امیل|بدیع یعقوب]] مدعی است که ادیبان زبان عربی با همۀ تلاشهایی که در شناساندن وزنهای صرفی کردهاند، اما هیچیک به استقصای آنها، اثبات معنا و راههای اشتقاقشان نپرداختهاند. وی میگوید که با تألیف این کتاب روزنههای کاستی در دانش صرف را پوشانده است. | |||
شیوۀ مصنف -علاوه بر آوردن وزنهای صرفی- درج هر آن چیزی است که به این وزنها مرتبط است؛ اصطلاحها، معناها، بابهای صرفی و... از این جملهاند. وی برای تدوین کتاب، شیوۀ الفبایی محاورهای را برگزیده است؛ یعنی، به ریشههای واژهها برای تدوین کتاب توجه نمیشود بلکه، ترتیب الفبایی آنها بر آن گونه که به زبان عرب جاری میگردد، درنظرگرفته شده است. همچنین، با جلو انداختن حرف ساکن، مفتوح، مضموم و سپس مکسوری که در پایان واژهها است، برای توضیح و فهرستبندی کتاب اقدام کرده است.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 9</ref> | شیوۀ مصنف -علاوه بر آوردن وزنهای صرفی- درج هر آن چیزی است که به این وزنها مرتبط است؛ اصطلاحها، معناها، بابهای صرفی و... از این جملهاند. وی برای تدوین کتاب، شیوۀ الفبایی محاورهای را برگزیده است؛ یعنی، به ریشههای واژهها برای تدوین کتاب توجه نمیشود بلکه، ترتیب الفبایی آنها بر آن گونه که به زبان عرب جاری میگردد، درنظرگرفته شده است. همچنین، با جلو انداختن حرف ساکن، مفتوح، مضموم و سپس مکسوری که در پایان واژهها است، برای توضیح و فهرستبندی کتاب اقدام کرده است.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 9</ref> |