آفریدگار جهان: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:کلام و عقاید]] | |||
[[رده:مباحث خاص کلامی]] | |||
[[رده:الهیات (توحید)]] | |||
[[رده:مقالات آبان 01 موسوی]] | [[رده:مقالات آبان 01 موسوی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | [[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1401]] |
نسخهٔ ۱۰ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۵۱
آفریدگار جهان | |
---|---|
پدیدآوران | مکارم شیرازی، ناصر (نويسنده) |
ناشر | مدرسة الإمام علي بن أبي طالب (علیهالسلام) |
مکان نشر | ایران - قم |
سال نشر | 1386ش |
چاپ | 3 |
شابک | 978-964-6632-31-8 |
موضوع | خدا - اثبات - خدا شناسی |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /م7آ7 217/2 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
آفریدگار جهان را آیتالله ناصر مکارم شیرازی (متولد 1305ش) با همکاری گروهی از محققان، در اثبات یگانگی خداوند و پاسخ به شبهات مادیگرایان تحریر کرده است.
اولین بخش کتاب به شرح و توضیح دلایل توحید و یگانگی خداوند اختصاص دارد. برهان نظم و اثبات واجب الوجود و اعجاز از جمله این ادلهاند. البته استدلالهای فراوانی برای شناسایی مبدأ جهان هستی و پی بردن به وجود خداوند دیده میشود که اکثر آنها استدلالهای تازهای نیست و در واقع صورتهای دیگری از استدلال دوم (استدلال وجوب و امکان) میباشند.[۱]
در بخش دوم، مهمترین ایرادهای مادیها به توحید مطرح شده است. بهطور کلی خردهگیریها و اعتراضاتی که مادیها به خداپرستان دارند، به دو دسته تقسیم میشود: ایرادهایی که جنبه استدلال به خود گرفته و میتوان آن را جزء مباحث علمی و فلسفی به شمار آورد. دوم ایرادهایی که پایه و اساس علمی و استدلالی نداشته و بیشتر جنبه انتقاد و حمله دارد و چون متکی به دلیل و منطقی نیست، به ناچار با عبارات تند و زننده، به افکار عمومی عرضه میشود.[۲] معرفی غلط و ناقص، سنجش همه چیز با مقیاس علوم مادی و بحثهای انتقامی از جمله علل گرایش به مادیگری است. .[۳]
در سومین فصل کتاب به هفت ایراد مادیگراها نسبت به خداپرستان پاسخ داده شده است. از جمله ایراداتی که گاهی از طرف مادیها به خداپرستان گرفته میشود، مسأله ابداع است. گرچه این ایراد چندان جنبه علمی و منطقی ندارد، ولی در صورت و لباس علمی بیان شده و از نظر تبلیغی مؤثر است. آنها میگویند: بنابر عقیده الهیین، عالم حادث است و از عدم بهوجود آمده است، مگر ممکن است نیستی، منشأ و اصل هستی باشد؟ معنای عبارت «خداوند عالم را از عدم به وجود آورد»، این است که ماهیت عالم را پس از آنکه معدوم بود، موجود کرد و به عبارت دیگر، ماهیت را از حال عدم به حال وجود آورد.[۴]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.