رسالة في وحدة الوجود: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    خط ۵۸: خط ۵۸:
    [[رده:عرفان (علم و معرفت، وجود، اطوار و لطائف سبعه، حضرات خمسه، عشق. محبت)]]
    [[رده:عرفان (علم و معرفت، وجود، اطوار و لطائف سبعه، حضرات خمسه، عشق. محبت)]]


    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1401]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1401 توسط محمد خردمند]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1401 توسط محمد خردمند]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1401 توسط سید محمد رضا موسوی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1401 توسط سید محمد رضا موسوی]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۹ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۲۵

    رسالة في وحدة الوجود
    رسالة في وحدة الوجود
    پدیدآورانبها‌ءا‌لدین‌ زاده‌، محمد بن‌ بها‌ءا‌لدین‌ (نويسنده) فوده، سعید عبداللطیف (محقق)
    سال نشر1443ق - 2022م
    چاپ1
    موضوعوحدت وجود (عرفان) - عرفان - متون قدیمی تا قرن 14
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    5ر9ب 286/4 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    رسالة فی وحدة الوجود نوشته صوفی حنفی، محمد بن بهاءالدین بن لطف‌الله مشهور به «بهاءالدین‌زاده» (درگذشته قیصریه 952ق.)، توضیح و تفسیری از وحدت وجود عرفانی به پیروی از شیوه ابن عربی یعنی نظریه وحدت شخصی وجود و پاسخگویی به انتقادها (مانند لزوم اتحاد و حلول و سفسطه) است.

    توضیح و انتقاد

    محقق کتاب، سعید عبداللطیف فوده، محور مباحث این کتاب را مفهوم وحدت وجود و وجودِ مطلقِ محض بودن خدا دانسته و منتقدانه افزوده است: بهتربود که می‌گفت درصدد بیان عقاید پیروان ابن عربی از صوفیان است نه همه صوفیه، زیراهمگی اهل تصوف چنین دیدگاهی را قبول ندارند و این موضوع برای کسی که کمترین آگاهی نسبت به عقاید صوفیه داشته باشد روشن است. کافی است که به گزارش‌های قشیری در رساله قشیریه ودیگران از صوفیان مراجعه شود.[۱]

    زمینه و روش نگارش

    نگارنده تأکید کرده است: ازآنجاکه سخنان صوفیه خارج از شیوه عقلایی و ظواهرش مخالف نقل است و باعث فتنه و انکار و تهمت در بین مردم شده به‌خصوص بحث وجود و قول صوفیان به وحدت وجود که باعث تکفیر و جدال و دشمنی شده و در فهمیدن این مسأله و پذیرش یا انکارش بر اساس گمان نظر داده می‌شود؛ این کتاب را نوشتم تا حقّ آشکار شود.[۲]

    «بهاءالدین‌زاده» شیوه خودش را در این اثر عبارت ازخلاصه‌سازی سخنان صوفیان و تحقیق منظورشان با استفاده از مقالات آنها، برای روشن شدن محلّ نزاع دانسته و افزوده است: من در آنچه نقل می‌کنم مدعی و حاکم نیستم و نسبت به هیچیک از این دو طرف (موافقان و مخالفان) خودرأی یا داور نیستم؛ بلکه ملتزم به نقل و حکایت و راستگویی در گزارش هستم.[۳]

    انتقاد محقق

    فوده همچنین در نقد ادعای نویسنده نوشته است: نگارنده در این اثر به وحدت وجود تمایل بیشتری دارد. بله در نقل صادق است، ولی به آن بسنده نکرده و بیشتر متمایل به داوری و ترجیِح شده و افزون بر این تلاش جدّی نکرده تا نظر مخالفان وحدت وجود را بخوبی بیان کند؛[۴] البته انتقاد محقق بیش از این است و در این معرفی مختصر نمی‌گنجد.

    تأیید نویسنده

    «بهاءالدین‌زاده» با تصریح به اینکه به ایمان صوفیان یقین دارم و برخی از چشیدنی‌های آنان را چشیده‌ام؛ وارد بودن انتقاد مذکور را پذیرفته است.[۵]

    پانویس

    1. مقدمه محقق، ص13- 14.
    2. مقدمه نویسنده، ص16
    3. همان، ص16- 17
    4. همان، پاورقی2، ص17
    5. متن کتاب، ص21

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.


    وابسته‌ها