رسائل توحیدى: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۰۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۹ ژانویهٔ ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'طباطبایی، محمد حسین' به 'طباطبایی، سید محمدحسین')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
'''رسائل توحیدى''' نوشته علامه سید محمدحسین طباطبایی (1281-1360ق)، ترجمه علی شیروانی، شامل چهار رساله به ترتیب، دربارۀ توحید ذاتى، اسماء حسنا و افعال الهی و نیز وسائط‍‌ میان او و عالم طبیعت است. نگارش این رساله‌ها در سال‌هاى 1356 و 1357 قمرى و تنظیم نهایى آن، در سال 1361 قمرى انجام گرفته است. <ref>ر.ک: مقدمه مترجم، ص9</ref>‏
'''رسائل توحیدى''' نوشته [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه سید محمدحسین طباطبایی]] (1281-1360ق)، ترجمه [[شیروانی، علی|علی شیروانی]]، شامل چهار رساله به ترتیب، دربارۀ توحید ذاتى، اسماء حسنا و افعال الهی و نیز وسائط‍‌ میان او و عالم طبیعت است. نگارش این رساله‌ها در سال‌هاى 1356 و 1357 قمرى و تنظیم نهایى آن، در سال 1361 قمرى انجام گرفته است. <ref>ر.ک: مقدمه مترجم، ص9</ref>‏


قبلا کتاب رسائل توحیدی از همین نویسنده و همین مترجم و به کوشش سید هادی خسروشاهی از انتشارات بوستان کتاب(1388ش)، منتشر شده است. نسخه حاضر همان نسخه قبلی است با این تفاوتها:
قبلا کتاب رسائل توحیدی از همین نویسنده و همین مترجم و به کوشش [[خسروشاهی، سید هادی|سید هادی خسروشاهی]] از انتشارات بوستان کتاب(1388ش)، منتشر شده است. نسخه حاضر همان نسخه قبلی است با این تفاوتها:
# نسخه فعلی را انتشارات الزهراء(س) و در سال 1370ش. منتشر کرده است.  نام مترجم در روی جلد کتاب حاضر، علی شیروانی هرندی نوشته شده است.
# نسخه فعلی را انتشارات الزهراء(س) و در سال 1370ش. منتشر کرده است.  نام مترجم در روی جلد کتاب حاضر، علی شیروانی هرندی نوشته شده است.
# در این نسخه، مترجم خوش‌ذوق زندگی‌نامه خودنوشت علامه طباطبایی را افزوده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص13- 16</ref>‏ ولی در نسخه بوستان کتاب آن را حذف کرده‌اند!
# در این نسخه، مترجم خوش‌ذوق زندگی‌نامه خودنوشت [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبایی]] را افزوده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص13- 16</ref>‏ ولی در نسخه بوستان کتاب آن را حذف کرده‌اند!
# یکی از خواندنی‌ترین مطالب زندگی‌نامه خودنوشت علامه طباطبایی که در اوایل 1341ش. نوشته شده، این است:... بیشتر دوره زندگانی خود را با یتیمی یا غربت یا مفارقت دوستان بل انقطاع وسایل و تهیدستی و گرفتاریهای دیگر گذرانده‌ام، در مسیر زندگی با فراز و نشیبهای گوناگون روبه‌رو شده، در محیطهای رنگارنگ قرار گرفته‌ام، ولی پیوسته حس می‌کردم که دست ناپیدایی مرا از هر پرتگاه خطرناک نجات می‌دهد و جاذبه مرموزی از میان هزارها مانع بیرون کشیده به سوی مقصد هدایت می‌کند.
# یکی از خواندنی‌ترین مطالب زندگی‌نامه خودنوشت [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبایی]] که در اوایل 1341ش. نوشته شده، این است:... بیشتر دوره زندگانی خود را با یتیمی یا غربت یا مفارقت دوستان بل انقطاع وسایل و تهیدستی و گرفتاریهای دیگر گذرانده‌ام، در مسیر زندگی با فراز و نشیبهای گوناگون روبه‌رو شده، در محیطهای رنگارنگ قرار گرفته‌ام، ولی پیوسته حس می‌کردم که دست ناپیدایی مرا از هر پرتگاه خطرناک نجات می‌دهد و جاذبه مرموزی از میان هزارها مانع بیرون کشیده به سوی مقصد هدایت می‌کند.
'''من اگر خارم و گر گل چمن‌آرایی هست      که از دست که می‌پروردم می‌رویم'''
'''من اگر خارم و گر گل چمن‌آرایی هست      که از دست که می‌پروردم می‌رویم'''
در اوایل تحصیل که به صرف و نحو اشتغال داشتم علاقه زیادی به ادامه تحصیل نداشتم و ازاین‌رو هرچه می‌خواندم نمی‌فهمیدم و چهار سال به همین نحو گذراندم. پس از آن یکباره عنایت خدایی دامنگیرم شده عوضم کرد و در خود یک نوع شیفتگی و بیتابی نسبت به تحصیل کمال، حس نمودم. به‌طوری‌که از همان روز تا پایان ایام تحصیل که تقریبا هفده سال طول کشید هرگز نسبت به تعلیم و تفکر درک خستگی و دلسردی نکردم و زشت و زیبای جهان را فراموش نموده و... بساط معاشرت غیر اهل‌علم را به کلی برچیدم. در خورد و خواب و لوازم دیگر زندگی، به حداقل ضروری قناعت نموده باقی را به مطالعه می‌پرداختم. بسیار میشد به‌ویژه در بهار و تابستان که شب را تا طلوع آفتاب با مطالعه می‌گذرانیدم و همیشه درس فردا را شب پیش مطالعه می‌کردم و اگر اشکالی پیش می‌آمد با هر خودکشی بود حل می‌نمودم.... <ref>ر.ک: همان، ص15</ref>‏
در اوایل تحصیل که به صرف و نحو اشتغال داشتم علاقه زیادی به ادامه تحصیل نداشتم و ازاین‌رو هرچه می‌خواندم نمی‌فهمیدم و چهار سال به همین نحو گذراندم. پس از آن یکباره عنایت خدایی دامنگیرم شده عوضم کرد و در خود یک نوع شیفتگی و بیتابی نسبت به تحصیل کمال، حس نمودم. به‌طوری‌که از همان روز تا پایان ایام تحصیل که تقریبا هفده سال طول کشید هرگز نسبت به تعلیم و تفکر درک خستگی و دلسردی نکردم و زشت و زیبای جهان را فراموش نموده و... بساط معاشرت غیر اهل‌علم را به کلی برچیدم. در خورد و خواب و لوازم دیگر زندگی، به حداقل ضروری قناعت نموده باقی را به مطالعه می‌پرداختم. بسیار میشد به‌ویژه در بهار و تابستان که شب را تا طلوع آفتاب با مطالعه می‌گذرانیدم و همیشه درس فردا را شب پیش مطالعه می‌کردم و اگر اشکالی پیش می‌آمد با هر خودکشی بود حل می‌نمودم.... <ref>ر.ک: همان، ص15</ref>‏
==پانویس ==
==پانویس ==