المقاليد الوجودية في الدائرة الوهمية: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ششتری، علی بن عبد الله' به 'ششتری، علی بن عبدالله') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''المقاليد الوجودية في الدائرة الوهمية'''، نوشته ابوالحسن علی بن عبدالله نمیری ششتری (668-610ق)، فقیه، فیلسوف، شاعر و صوفی اندلسی قرن هفتم و از شاگردان ابن سبعین اندلسی (669-614ق) است. در این اثر، از مسئله وحدت وجود سخن رفته است و هدف اصلی آن، اظهار مذهب وحدت صوفیه بر مبنای طریقت سبعینیه است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص68</ref>. المقاليد با مقدمه، تحقیق و پاورقی‌های محمد عدلونی ادریسی چاپ شده است. | '''المقاليد الوجودية في الدائرة الوهمية'''، نوشته [[ششتری، علی بن عبدالله|ابوالحسن علی بن عبدالله نمیری ششتری]] (668-610ق)، فقیه، فیلسوف، شاعر و صوفی اندلسی قرن هفتم و از شاگردان [[ابن سبعین، عبدالحق بن ابراهیم|ابن سبعین اندلسی]] (669-614ق) است. در این اثر، از مسئله وحدت وجود سخن رفته است و هدف اصلی آن، اظهار مذهب وحدت صوفیه بر مبنای طریقت سبعینیه است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص68</ref>. المقاليد با مقدمه، تحقیق و پاورقی‌های [[محمد عدلونی ادریسی]] چاپ شده است. | ||
عدلونی پس از نوشتن تاریخ زندگی و زمانه ششتری و سیر اندیشه او، به موضوع کتاب، محتوا، روش و ارزش تاریخی و علمی آن پرداخته است<ref>ر.ک: همان، ص11-75</ref>. | عدلونی پس از نوشتن تاریخ زندگی و زمانه ششتری و سیر اندیشه او، به موضوع کتاب، محتوا، روش و ارزش تاریخی و علمی آن پرداخته است<ref>ر.ک: همان، ص11-75</ref>. | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
المقاليد، با باب‌ها و فصل‌ها صورت‌بندی نشده است و عبارات و نصوص آن به‌صورت مرسل و پی‌درپی ذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص65</ref>. | المقاليد، با باب‌ها و فصل‌ها صورت‌بندی نشده است و عبارات و نصوص آن به‌صورت مرسل و پی‌درپی ذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص65</ref>. | ||
ششتری این اثر را به انگیزه آشنایی سالکان با دانش تصوف و به کمال وجودی، معرفتی و اخلاقی رسیدنشان نوشته است. المقاليد، مجموعه‌ای از حکمت‌ها و اندرزهایی است که نفس را برپا می‌دارند، اندیشه را سو می‌دهند، همت را تیز و تند کرده و وجدان را گرم می‌کنند تا معالم طریق را بر صوفی آشکار کنند. او حقیقت تصوف را شرح می‌دهد و نهایتاً از طریقت صوفیه سبعینیه (طریق شیخ عبدالحق) تمجید می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص65</ref>. | [[ششتری، علی بن عبدالله|ششتری]] این اثر را به انگیزه آشنایی سالکان با دانش تصوف و به کمال وجودی، معرفتی و اخلاقی رسیدنشان نوشته است. المقاليد، مجموعه‌ای از حکمت‌ها و اندرزهایی است که نفس را برپا می‌دارند، اندیشه را سو می‌دهند، همت را تیز و تند کرده و وجدان را گرم می‌کنند تا معالم طریق را بر صوفی آشکار کنند. او حقیقت تصوف را شرح می‌دهد و نهایتاً از طریقت صوفیه سبعینیه (طریق شیخ عبدالحق) تمجید می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص65</ref>. | ||
مضمون کتاب به تصوف وحدت وجودی و بر طریقت «لیسیه» تعلق دارد و این باور را که «لا وجود إلا للوجود المطلق الله»، ترویج می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص66</ref>. | مضمون کتاب به تصوف وحدت وجودی و بر طریقت «لیسیه» تعلق دارد و این باور را که «لا وجود إلا للوجود المطلق الله»، ترویج می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص66</ref>. | ||
این کتاب گرچه اندیشه ذوقی شوشتری را به‌گونه دقیق منعکس نمی‌کند و به شکلی نیکو، پختگی علمی و فکری و وجدانی را آنچنان که مؤلفات دیگر وی نشان می‌دهد، نشان نمی‌دهد، ولی بااین‌وجود ارزش و اهمیت سترگی را در تاریخ اندیشه صوفی و فلسفی در غرب اسلامی حائز است؛ این اهمیت در امور زیر متجلی است: | این کتاب گرچه اندیشه ذوقی [[ششتری، علی بن عبدالله|شوشتری]] را به‌گونه دقیق منعکس نمی‌کند و به شکلی نیکو، پختگی علمی و فکری و وجدانی را آنچنان که مؤلفات دیگر وی نشان می‌دهد، نشان نمی‌دهد، ولی بااین‌وجود ارزش و اهمیت سترگی را در تاریخ اندیشه صوفی و فلسفی در غرب اسلامی حائز است؛ این اهمیت در امور زیر متجلی است: | ||
# کاشفیت کتاب از یکی از مهم‌ترین مراحلی که تصوف متأخر در آن شکل گرفته و مکاتب معتدل آن به‌صورت عام و مکاتب فلسفی قائل به وحدت وجود آن به شکل خاص، نضج یافته است. | # کاشفیت کتاب از یکی از مهم‌ترین مراحلی که تصوف متأخر در آن شکل گرفته و مکاتب معتدل آن به‌صورت عام و مکاتب فلسفی قائل به وحدت وجود آن به شکل خاص، نضج یافته است. | ||
# کاشفیت آن از مرحله مهمی از مراحل معراج صوفیانه | # کاشفیت آن از مرحله مهمی از مراحل معراج صوفیانه [[ششتری، علی بن عبدالله|شوشتری]]، در آن هنگام که از جهت‌گیری اعتدالی صوفیانه در حوالی سنه 646ق در پی ملاقات با [[ابن سبعین، عبدالحق بن ابراهیم|ابن سبعین]]، کناره گرفت و مذهب صوفیانه او را پذیرفت و به ترویج آن پرداخت<ref>ر.ک: همان، ص75</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۹ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۰۲
| المقاليد الوجودية في الدائرة الوهمية | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ششتری، علی بن عبدالله (نويسنده) ششتری، علی بن عبدالله # محقق (نويسنده) |
| ناشر | دار الثقافة |
| مکان نشر | مغرب - دار البیضاء |
| سال نشر | 1429ق - 2008م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
المقاليد الوجودية في الدائرة الوهمية، نوشته ابوالحسن علی بن عبدالله نمیری ششتری (668-610ق)، فقیه، فیلسوف، شاعر و صوفی اندلسی قرن هفتم و از شاگردان ابن سبعین اندلسی (669-614ق) است. در این اثر، از مسئله وحدت وجود سخن رفته است و هدف اصلی آن، اظهار مذهب وحدت صوفیه بر مبنای طریقت سبعینیه است[۱]. المقاليد با مقدمه، تحقیق و پاورقی‌های محمد عدلونی ادریسی چاپ شده است.
عدلونی پس از نوشتن تاریخ زندگی و زمانه ششتری و سیر اندیشه او، به موضوع کتاب، محتوا، روش و ارزش تاریخی و علمی آن پرداخته است[۲].
المقاليد، با باب‌ها و فصل‌ها صورت‌بندی نشده است و عبارات و نصوص آن به‌صورت مرسل و پی‌درپی ذکر شده است[۳].
ششتری این اثر را به انگیزه آشنایی سالکان با دانش تصوف و به کمال وجودی، معرفتی و اخلاقی رسیدنشان نوشته است. المقاليد، مجموعه‌ای از حکمت‌ها و اندرزهایی است که نفس را برپا می‌دارند، اندیشه را سو می‌دهند، همت را تیز و تند کرده و وجدان را گرم می‌کنند تا معالم طریق را بر صوفی آشکار کنند. او حقیقت تصوف را شرح می‌دهد و نهایتاً از طریقت صوفیه سبعینیه (طریق شیخ عبدالحق) تمجید می‌کند[۴].
مضمون کتاب به تصوف وحدت وجودی و بر طریقت «لیسیه» تعلق دارد و این باور را که «لا وجود إلا للوجود المطلق الله»، ترویج می‌کند[۵].
این کتاب گرچه اندیشه ذوقی شوشتری را به‌گونه دقیق منعکس نمی‌کند و به شکلی نیکو، پختگی علمی و فکری و وجدانی را آنچنان که مؤلفات دیگر وی نشان می‌دهد، نشان نمی‌دهد، ولی بااین‌وجود ارزش و اهمیت سترگی را در تاریخ اندیشه صوفی و فلسفی در غرب اسلامی حائز است؛ این اهمیت در امور زیر متجلی است:
- کاشفیت کتاب از یکی از مهم‌ترین مراحلی که تصوف متأخر در آن شکل گرفته و مکاتب معتدل آن به‌صورت عام و مکاتب فلسفی قائل به وحدت وجود آن به شکل خاص، نضج یافته است.
- کاشفیت آن از مرحله مهمی از مراحل معراج صوفیانه شوشتری، در آن هنگام که از جهت‌گیری اعتدالی صوفیانه در حوالی سنه 646ق در پی ملاقات با ابن سبعین، کناره گرفت و مذهب صوفیانه او را پذیرفت و به ترویج آن پرداخت[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه محقق.