المنهاج في شرح جمل الزجاجي: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ههای' به 'ههای') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (مصری، قبطی، سامی، آشوری، سومری، عبری، آرامی، سریانی، عربی، حبشی)]] | |||
[[رده:مقالات آبان 01 حسینی]] | [[رده:مقالات آبان 01 حسینی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده دی 01]] | [[رده:مقالات بازبینی شده دی 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1401]] |
نسخهٔ ۷ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۵۷
المنهاج في شرح جمل الزجاجي | |
---|---|
پدیدآوران | موید، یحیی بن حمزه (نويسنده)
ناجی، هادی عبدالله (محقق) زجاجی، عبد الرحمان بن اسحاق (نويسنده) |
عنوانهای دیگر | الجمل. شرح |
ناشر | مکتبة الرشد ناشرون |
مکان نشر | عربستان - ریاض |
سال نشر | 1430ق |
چاپ | 1 |
شابک | - |
موضوع | زبان عربی - نحو - زجاجی، عبد الرحمان بن اسحاق، - 337ق. الجمل - نقد و تفسیر |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 2 |
کد کنگره | /ز3 ج8028 6151 PJ |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
المنهاج في شرح جمل الزجاجي، شرحی مفصل بر کتاب «جمل» عبدالرحمان بن اسحاق زجاجى (340ق) درباره علم صرف و نحو به زبان عربی است که یحیی بن حمزه علوی (749ق) آن را نوشته و هادی عبدالله ناجی، پژوهش و تحقیق این اثر را انجام داده است.
این کتاب، با تحقیق هادی عبدالله ناجی ، رساله دکترای زبان و ادبیات عربی وی، زیر نظر دکتر حاتم صالح ضامن، از دانشکده ادبیات دانشگاه بغداد، در سال 1999م است[۱].
«المنهاج»، اثری نفیس، در زمره دیگر شروح «جمل» است؛ اگر که بر آنها بهخاطر زیادی مطالب نحوی و جمع آرای علما و نظم و ترتیب آن و نداشتن مطالب استطرادی، برتری نداشته باشد[۲].
این اثر در دو باب عرضه شده است:
باب اول: بررسی و پژوهش کتاب؛
باب دوم: متن تحقیقشده کتاب.
باب اول، دارای یک تمهید و دو فصل است:
در تمهید، زندگی سیاسی و فکری در عصر مؤلف، بهاختصار و در فصل اول، زندگینامه وی، بیان شده است.
فصل دوم، مشتمل است بر بیان:
- روش شرح و نشانههای آن و کیفیت شرح؛
- مذهب نحوی مؤلف؛
- مصادر و منابع؛
- نسخه خطی؛
- روش تحقیق.
بعضی از کارهای مهمی که در تحقیق متن، انجام شده است:
- مستندسازی آرای نحوی و صرفی؛
- مستندسازی شواهد، با مراجعه به کتابهای قرائات، معانی، اعراب و تفسیر قرآن و احادیث نبوی و لغت و دیوانهای شعری[۳].
پانویس
منابع مقاله
آغاز و مقدمه.