الإشارات و التنبيهات في علم البلاغة: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:زبانشناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات عربی]] | |||
[[رده:مقالات مهر 01 حسینی]] | [[رده:مقالات مهر 01 حسینی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده دی 01]] | [[رده:مقالات بازبینی شده دی 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1401]] |
نسخهٔ ۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۴۰
الإشارات و التنبيهات في علم البلاغة | |
---|---|
پدیدآوران | گرگانی استرابادی، رکنالدین محمد بن علی (نويسنده) شمسالدین، ابراهیم (محشی) |
ناشر | دار الکتب العلمية |
مکان نشر | لبنان - بیروت |
سال نشر | 1423ق - 2002م |
چاپ | 1 |
شابک | - |
موضوع | زبان عربی - بدیع - زبان عربی - معانی و بیان |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | 1380 /ج43 الف5 2028 PJA |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الإشارات و التنبيهات في علم البلاغة، نوشته محمد بن علی بن محمد جرجانی استرابادی حلّی غروی (متوفی بعد از 729ق) درباره معانی، بیان و بدیع، به زبان عربی که کار مقدمهنویسی و تعلیق و فهرستهای چندگانه آن را، ابراهیم شمسالدین انجام داده است.
محقق درباره کتاب میگوید:
مؤلف، هیچیک از مسائل بلاغت را رها نکرده، مگر اینکه آن را مفصل و دقیق، همراه با آرای همه معاصران و قبل از آن، عرضه کرده است.
این کتاب، از امّهات کتابهای بلاغت شمرده میشود؛ زیرا دارای شأن عظیمی در تصحیح مفاهیم بلاغی و تثبیت قواعد و تحلیل اسلوبهای آن دارد.
نویسنده، به عرضه کافی و گسترده مسائل بلاغی، اکتفا نکرده، بلکه در هر مسئلهای که خللی در آن یافته، اشتباه آن را آشکار کرده و مورد بحث قرار داده و به درستی آن، آگاهی داده است[۱].
کارهایی که ابراهیم شمسالدین، در این کتاب، انجام داده عبارت است از:
- نوشتن زندگینامه مؤلف؛
- نوشتن مقدمهای درباره علم بلاغت و فنون آن؛
- مقابله و مقایسه متنهایی که مؤلف، در آنها مناقشه کرده است، مانند: عبدالقاهر جرجانی در «أسرار البلاغة» و زمخشری در «الكشاف» و سکاکی در «مفتاح العلوم» و دیگران؛
- شرح کلمات ناآشنا و مشکل، با استناد به لغتنامههای مشهور، در حاشیه کتاب؛
- تعریف کافی اعلام و کتب و تألیفات با ذکر مراجع و مصادر؛
- مستندسازی همه احادیث نبوی و دیگر روایات و ضبط متن حدیث با استفاده از کتابهای حدیث معتبر؛
- مستندسازی همه آیات قرآن کریم با استفاده از «المعجم المفهرس لألفاظ القرآن الكريم»؛
- مشخص کردن بحر شعر همه شواهد شعری؛
- مستندسازی شواهد شعری[۲].
- نوشتن فهرستهای چندگانه بر مطالب کتاب[۳].
پانویس
منابع مقاله
تقدیم و فهرست.