الإشارات و التنبيهات في علم البلاغة: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۶۰: خط ۶۰:
    {{وابسته‌ها}}
    {{وابسته‌ها}}
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]]
    [[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
    [[رده:زبان و ادبیات عربی]]
    [[رده:مقالات مهر 01 حسینی]]
    [[رده:مقالات مهر 01 حسینی]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده دی 01]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده دی 01]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1401]]

    نسخهٔ ‏۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۴۰

    الإشارات و التنبيهات في علم البلاغة
    الإشارات و التنبيهات في علم البلاغة
    پدیدآورانگرگانی استرابادی، رکن‌الدین محمد بن علی (نويسنده) شمس‌الدین، ابراهیم (محشی)
    ناشردار الکتب العلمية
    مکان نشرلبنان - بیروت
    سال نشر1423ق - 2002م
    چاپ1
    شابک-
    موضوعزبان عربی - بدیع - زبان عربی - معانی و بیان
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    1380 ‎‏/‎‏ج‎‏4‎‏3‎‏ ‎‏الف‎‏5 2028 PJA
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    الإشارات و التنبيهات في علم البلاغة، نوشته محمد بن علی بن محمد جرجانی استرابادی حلّی غروی (متوفی بعد از 729ق) درباره معانی، بیان و بدیع، به زبان عربی که کار مقدمه‌نویسی و تعلیق و فهرست‌های چندگانه آن ‌را، ابراهیم شمس‌الدین انجام داده ‌است.

    محقق درباره کتاب می‌گوید:

    مؤلف، هیچ‌یک از مسائل بلاغت را رها نکرده، مگر اینکه آن ‌را مفصل و دقیق، همراه با آرای همه معاصران و قبل از آن، عرضه ‌کرده ‌است.

    این کتاب، از امّهات کتاب‌های بلاغت شمرده‌ می‌شود؛ زیرا دارای شأن عظیمی در تصحیح مفاهیم بلاغی و تثبیت قواعد و تحلیل اسلوب‌های آن دارد.

    نویسنده، به عرضه کافی و گسترده مسائل بلاغی، اکتفا نکرده‌، بلکه در هر مسئله‌ای که خللی در آن یافته‌، اشتباه آن را آشکار کرده و مورد بحث قرار داده و به درستی آن، آگاهی داده ‌است[۱].

    کارهایی که ابراهیم شمس‌الدین، در این کتاب، انجام‌ داده عبارت است از:

    1. نوشتن زندگی‌نامه مؤلف؛
    2. نوشتن مقدمه‌ای درباره علم بلاغت و فنون آن؛
    3. مقابله و مقایسه متن‌هایی که مؤلف، در آن‌ها مناقشه کرده ‌است، مانند: عبدالقاهر جرجانی در «أسرار البلاغة» و زمخشری در «الكشاف» و سکاکی در «مفتاح‌ العلوم» و دیگران؛
    4. شرح کلمات ناآشنا و مشکل، با استناد به لغت‌نامه‌های مشهور، در حاشیه کتاب؛
    5. تعریف کافی اعلام و کتب و تألیفات با ذکر مراجع و مصادر؛
    6. مستندسازی همه احادیث نبوی و دیگر روایات و ضبط متن حدیث با استفاده از کتاب‌های حدیث معتبر؛
    7. مستندسازی همه آیات قرآن کریم با استفاده از «المعجم المفهرس لألفاظ القرآن الكريم»؛
    8. مشخص کردن بحر شعر همه شواهد شعری؛
    9. مستندسازی شواهد شعری[۲].
    10. نوشتن فهرست‌های چندگانه بر مطالب کتاب[۳].

    پانویس

    1. ر.ک: تقدیم، ص6
    2. ر.ک: همان، ص6 و 7
    3. ر.ک: فهرست، ص255

    منابع مقاله

    تقدیم و فهرست.

    وابسته‌ها