خمخانه وحدت: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۳۰ دسامبر ۲۰۲۲
جز
جایگزینی متن - 'سرگذشت نامه' به 'سرگذشت‌نامه '
جز (جایگزینی متن - 'روضات الجنان و جنات الجنان' به 'روضات الجنات و جنات الجنان')
جز (جایگزینی متن - 'سرگذشت نامه' به 'سرگذشت‌نامه ')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۹: خط ۹:
| زبان =فارسی
| زبان =فارسی
| کد کنگره =‏‏PIR‎‏ ‎‏5566‎‏ ‎‏/‎‏خ‎‏8  
| کد کنگره =‏‏PIR‎‏ ‎‏5566‎‏ ‎‏/‎‏خ‎‏8  
| موضوع =شعر عرفاني - قرن 8ق.  
| موضوع =شعر عرفانی- قرن 8ق.  


شعر فارسی - قرن 8ق.  
شعر فارسی - قرن 8ق.  


علاء الدوله سمناني، احمد بن محمد، 659 - 736ق. - سرگذشت نامه
علاء الدوله سمناني، احمد بن محمد، 659 - 736ق. - سرگذشت‌نامه 


| ناشر =کومش
| ناشر =کومش
خط ۲۴: خط ۲۴:
| شابک =964-7000-52-9  
| شابک =964-7000-52-9  
| تعداد جلد =1
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =7047
| کتابخانۀ دیجیتال نور =11023
| کتابخوان همراه نور =11023
| کتابخوان همراه نور =11023
| کد پدیدآور =3762
| کد پدیدآور =3762
خط ۵۶: خط ۵۶:


در بخش دوم، اشعار [[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|شیخ علاءالدوله سمنانی]]، از کلیات دیوان او، آورده شده است. شیخ علاءالدوله، علاوه بر تصانیف فراوانی که داشت، به شعر و شاعری نیز رغبتی تمام داشته و بیشتر مواقع، افکار و آمال خود را به نظم درمی‌آورده است. از میان ارادتمندان متعدد شیخ علاءالدوله، خواجوی کرمانی شاعر معروف، مشهورتر از همه است، که مدتی از دوران سلوک را در خدمت شیخ در صوفی‌آباد سمنان گذرانده و در آنجا معتکف بوده است. دولت‌شاه سمرقندی در ضمن شرح احوال خواجوی کرمانی می‌گوید: «در اثنای سیاحت، به صحبت حضرت شيخ‎ العارفين قدوة ‎المحققين سلطان الواصلین ركن ‎الملة و الدين [[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|علاءالدوله سمنانی]] (قدس الله سره العزيز) رسید و مرید شیخ شد و سال‎ها در صوفی‌آباد، اشعار شیخ را جمع نموده و این را در حق شیخ می‌گوید:  
در بخش دوم، اشعار [[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|شیخ علاءالدوله سمنانی]]، از کلیات دیوان او، آورده شده است. شیخ علاءالدوله، علاوه بر تصانیف فراوانی که داشت، به شعر و شاعری نیز رغبتی تمام داشته و بیشتر مواقع، افکار و آمال خود را به نظم درمی‌آورده است. از میان ارادتمندان متعدد شیخ علاءالدوله، خواجوی کرمانی شاعر معروف، مشهورتر از همه است، که مدتی از دوران سلوک را در خدمت شیخ در صوفی‌آباد سمنان گذرانده و در آنجا معتکف بوده است. دولت‌شاه سمرقندی در ضمن شرح احوال خواجوی کرمانی می‌گوید: «در اثنای سیاحت، به صحبت حضرت شيخ‎ العارفين قدوة ‎المحققين سلطان الواصلین ركن ‎الملة و الدين [[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|علاءالدوله سمنانی]] (قدس الله سره العزيز) رسید و مرید شیخ شد و سال‎ها در صوفی‌آباد، اشعار شیخ را جمع نموده و این را در حق شیخ می‌گوید:  
{{شعر}}{{ب|''هر کو به ره علی عمرانی شد''|2=''چون خضر به سرچشمه حیوانی شد''}}{{ب|''از وسوسه و غارت شیطان وارست ''|2=''مانند علاءالدوله سمنانی شد''}}{{پایان شعر}}<ref>سمنانی، شیخ علاءالدوله، ص85</ref>.
{{شعر}}{{ب|''هر کو به ره علی عمرانی شد''|2=''چون خضر به سرچشمه حیوانی شد''}}{{ب|''از وسوسه و غارت شیطان وارست ''|2=''مانند علاءالدوله سمنانی شد''<ref>سمنانی، شیخ علاءالدوله، ص85</ref>}}{{پایان شعر}}


به‌منظور آشنایی با سبک شعر علاءالدوله، به برخی از اشعار وی، اشاره می‌شود:
به‌منظور آشنایی با سبک شعر علاءالدوله، به برخی از اشعار وی، اشاره می‌شود:
خط ۷۰: خط ۷۰:


خوشا دلی:
خوشا دلی:
{{شعر}}{{ب|''خوشا دلی که ز دلدار خود خبر دارد ''|2=''خوش آن‌که بر سر کویش شبی گذر دارد''}}{{ب|''جمال دوست نبیند هر آن‌که عاشق نیست''|2=''به عشق کی رسد آن‌کس که کار خر دارد''}}{{ب|''درون جان سفری عاشقانه خواهم کرد''|2=''خوشا کسی که در این ره سر سفر دارد''}}{{ب|''چو جای زهد و صلاح است عاشقی را کو''|2=''به پیش تیر بلا جان خود سپر دارد''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: متن کتاب، بخش دوم، ص1-‎7</ref>.'''
{{شعر}}{{ب|''خوشا دلی که ز دلدار خود خبر دارد ''|2=''خوش آن‌که بر سر کویش شبی گذر دارد''}}{{ب|''جمال دوست نبیند هر آن‌که عاشق نیست''|2=''به عشق کی رسد آن‌کس که کار خر دارد''}}{{ب|''درون جان سفری عاشقانه خواهم کرد''|2=''خوشا کسی که در این ره سر سفر دارد''}}{{ب|''چو جای زهد و صلاح است عاشقی را کو''|2=''به پیش تیر بلا جان خود سپر دارد''<ref>ر.ک: متن کتاب، بخش دوم، ص1-‎7</ref>}}{{پایان شعر}}


==وضعیت کتاب==
==وضعیت کتاب==
خط ۸۳: خط ۸۳:


==وابسته‌ها==
==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}
 
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]