المنح القدوسية في شرح المرشد المعين بطريق الصوفية: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''المنح القدوسية في شرح المرشد المعين بطريق الصوفية''' | '''المنح القدوسية في شرح المرشد المعين بطريق الصوفية''' شرحی منثور بر ابیاتی منظوم درباره صوفیه، مطالبی در عقاید و فقه عبادات و دفاعی از صوفیان و بیان حقیقت تصوف، اثر احمد بن مصطفی معروف به ابن علویه مستغانمی که با تحقیق سعود قواص، به چاپ رسیده است. | ||
ذات متن این اثر در ظاهرش مشتمل بر ارکان دین و در باطنش بر مسلکی از مسالک اشاره است و نویسنده آن در گشایش مشکلات این علم، موفق است. به لحاظ محتوایی، نویسنده کتاب علاقمند بوده که عبارات منظوم مؤلف را در یک توضیح صوفیانه شرح کند. این اثر به همراه، موارد منظومش دربردارنده | |||
به لحاظ سبک نگارش، | ذات متن این اثر در ظاهرش مشتمل بر ارکان دین و در باطنش بر مسلکی از مسالک اشاره است و نویسنده آن در گشایش مشکلات این علم، موفق است. به لحاظ محتوایی، نویسنده کتاب علاقمند بوده که عبارات منظوم مؤلف را در یک توضیح صوفیانه شرح کند. این اثر به همراه، موارد منظومش دربردارنده عقاید و فقه عبادات است و نویسنده توانسته بدون توجه زیادی به این امور عقیدتی و فقهی، به طرح معانی عرفانی اسلامی بپردازد؛ درهرحال از نظر او صوفیه که ظواهر خود را با شریعت آراسته و باطنشان را با جمع زینت بخشیده‌اند، همه مواردی که در سایر آراستگیهاشان از خداوند می‌فهمند، برگرفته از کتاب و سنت است. نویسنده در این مجال، به ظهور یا وجود برخی از صوفیان اهل جذب نیز اشاره می‌کند که حال، بر آنان غالب است. از نگاه برخی: چنین گروهی از صوفیان را به خاطر برخی حرفهایشان نباید مؤاخذه کرد؛ هرچند که ظاهر سخنشان مخالف شرع باشد؛ چرا که آنان در حالت ناهشیاری(فقدان وعی) هستند و فاقد هشیاری نیز به لحاظ شرع معذور است. نویسنده، علامتهای بی‌دینانی را که در شرح حالشان گفته شده «در حالت مستی صوفیانه هستند» را در این کتاب(ص33) بیان می‌کند. ازاین رو، می‌توانیم در توصیف مضمون کتاب، این اثر را دفاعی از صوفیان و بیان حقیقت تصوف بدانیم و بدین جهت است که مشاهده می‌کنیم نویسنده در بسیاری از جاهای کتاب، خواننده را به اخذ علم، از شیخ عارفی که در معرفت به درجه کمال رسیده باشد، دعوت می‌کند.<ref>ر.ک: مقدمه محقق بر کتاب، ص4</ref> | ||
به لحاظ سبک نگارش، دارای سبکی ساده، روشن، قانع‌کننده و روان که سبک غزالی در نگارش آثارش را تداعی می‌کند. نویسنده به آیات قرآنی استشهاد کرده و به شرح صوفیانه آنها پرداخته است. علاوه بر آیات قرآنی، به برخی احادیث نبوی نیز استشهاد می‌کند که برخی از آنها ضعیف هستند و برخی دیگر نیز، جز در نزد صوفیان، معروف نیستند. علاوه بر این موارد، استفاده از مثالها و داستانهای عارفان برای روشن کردن یک معنی یا بیان یک عقیده را در قلم نویسنده کتاب، مشاهده می‌کنیم. او همچنین ابیاتی از شاعران صوفیه مانند ابن فارض و دیگران را نیز در شرح محتوا، به‌کار می‌گیرد.<ref>ر.ک: همان</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۲۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۲۷
| المنح القدوسية في شرح المرشد المعين بطريق الصوفية | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ع‍ل‍وی، احمد (نويسنده) قواص، سعود (محقق) |
| ناشر | دار ابن زيدون |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 13ش |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /الف۲ م۴۰۲6 284 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
المنح القدوسية في شرح المرشد المعين بطريق الصوفية شرحی منثور بر ابیاتی منظوم درباره صوفیه، مطالبی در عقاید و فقه عبادات و دفاعی از صوفیان و بیان حقیقت تصوف، اثر احمد بن مصطفی معروف به ابن علویه مستغانمی که با تحقیق سعود قواص، به چاپ رسیده است.
ذات متن این اثر در ظاهرش مشتمل بر ارکان دین و در باطنش بر مسلکی از مسالک اشاره است و نویسنده آن در گشایش مشکلات این علم، موفق است. به لحاظ محتوایی، نویسنده کتاب علاقمند بوده که عبارات منظوم مؤلف را در یک توضیح صوفیانه شرح کند. این اثر به همراه، موارد منظومش دربردارنده عقاید و فقه عبادات است و نویسنده توانسته بدون توجه زیادی به این امور عقیدتی و فقهی، به طرح معانی عرفانی اسلامی بپردازد؛ درهرحال از نظر او صوفیه که ظواهر خود را با شریعت آراسته و باطنشان را با جمع زینت بخشیده‌اند، همه مواردی که در سایر آراستگیهاشان از خداوند می‌فهمند، برگرفته از کتاب و سنت است. نویسنده در این مجال، به ظهور یا وجود برخی از صوفیان اهل جذب نیز اشاره می‌کند که حال، بر آنان غالب است. از نگاه برخی: چنین گروهی از صوفیان را به خاطر برخی حرفهایشان نباید مؤاخذه کرد؛ هرچند که ظاهر سخنشان مخالف شرع باشد؛ چرا که آنان در حالت ناهشیاری(فقدان وعی) هستند و فاقد هشیاری نیز به لحاظ شرع معذور است. نویسنده، علامتهای بی‌دینانی را که در شرح حالشان گفته شده «در حالت مستی صوفیانه هستند» را در این کتاب(ص33) بیان می‌کند. ازاین رو، می‌توانیم در توصیف مضمون کتاب، این اثر را دفاعی از صوفیان و بیان حقیقت تصوف بدانیم و بدین جهت است که مشاهده می‌کنیم نویسنده در بسیاری از جاهای کتاب، خواننده را به اخذ علم، از شیخ عارفی که در معرفت به درجه کمال رسیده باشد، دعوت می‌کند.[۱]
به لحاظ سبک نگارش، دارای سبکی ساده، روشن، قانع‌کننده و روان که سبک غزالی در نگارش آثارش را تداعی می‌کند. نویسنده به آیات قرآنی استشهاد کرده و به شرح صوفیانه آنها پرداخته است. علاوه بر آیات قرآنی، به برخی احادیث نبوی نیز استشهاد می‌کند که برخی از آنها ضعیف هستند و برخی دیگر نیز، جز در نزد صوفیان، معروف نیستند. علاوه بر این موارد، استفاده از مثالها و داستانهای عارفان برای روشن کردن یک معنی یا بیان یک عقیده را در قلم نویسنده کتاب، مشاهده می‌کنیم. او همچنین ابیاتی از شاعران صوفیه مانند ابن فارض و دیگران را نیز در شرح محتوا، به‌کار می‌گیرد.[۲]
پانویس
منبع مقاله
- مقدمه محقق بر کتاب.