تحفة المسؤول في شرح مختصر منتهی السول: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR58204J1.jpg | عنوان =تحفة المسؤول في شرح مختصر منتهی ا...» ایجاد کرد)
     
    جز (جایگزینی متن - '}}↵↵↵'''' به '}} '''')
     
    (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
    خط ۱۵: خط ۱۵:
    [[قيم، يوسف الأخضر]](محقق)
    [[قيم، يوسف الأخضر]](محقق)
    |زبان  
    |زبان  
    | زبان =عربي  
    | زبان =عربی  
    | کد کنگره =90234م الف2 / 155/8 BP ‏
    | کد کنگره =90234م الف2 / 155/8 BP ‏
    | موضوع =
    | موضوع =
    خط ۲۷: خط ۲۷:
    | شابک =
    | شابک =
    | تعداد جلد =4
    | تعداد جلد =4
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =58204
    | کتابخوان همراه نور =
    | کتابخوان همراه نور =58204
    | کد پدیدآور =46184
    | کد پدیدآور =46184
    | پس از =
    | پس از =
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}
    }}
    '''تحفة المسؤول في شرح مختصر منتهی السول'''، اثر [[رهونی، یحیی بن‌ موسی|ابوزکریا یحیی بن موسی رهونی]] (متوفی 773ق)، شرحی است بر کتاب «[[مختصر ابن الحاجب في أصول الفقه المسمی مختصر منتهی السؤل والأمل في علمي الأصول والجدل]]»، اثر [[ابن حاجب، عثمان بن عمر|ابوعمرو جمال‌الدین عثمان بن عمر]]، معروف به [[ابن حاجب، عثمان بن عمر|ابن حاجب]] (570-‌646ق)، که با تحقیق [[شبیلی، هادی بن حسین|هادی بن حسین شبیلی]]، در چهار جلد به چاپ رسیده است.


    '''تحفة المسؤول في شرح مختصر منتهی السول'''، اثر ابوزکریا یحیی بن موسی رهونی (متوفی 773ق)، شرحی است بر کتاب «مختصر ابن الحاجب في أصول الفقه المسمی مختصر منتهی السؤل والأمل في علمي الأصول والجدل»، اثر ابوعمرو جمال‌الدین ثهمان بن عمر، معروف به ابن حاجب (570-‌646ق)، که با تحقیق هادی بن حسین شبیلی، در چهار جلد به چاپ رسیده است.
    کتاب با مقدمه مفصلی از محقق آغاز گردیده که در آن، پس از ارائه تعریفاتی پیرامون مذهب مالکی و قواعد اصولی این مذهب پیرامون کتاب، سنت، اجماع، قیاس و اجتهاد<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ج1، ص21-‌32</ref>، به شرح حال مفصل [[ابن حاجب، عثمان بن عمر|ابن حاجب]]<ref>ر.ک: همان، ص32-‌41</ref> و بررسی اوضاع سیاسی، اجتماعی و علمی دوران وی<ref>ر.ک: همان، ص46-‌59</ref> پرداخته شده و سپس، شرح حال مفصلی از شارح و خصوصیات و ویژگی‌های شرح وی، در اختیار خواننده قرار گرفته است<ref>ر.ک: همان، ص63-‌104</ref>.
     
    کتاب با مقدمه مفصلی از محقق آغاز گردیده که در آن، پس از ارائه تعریفاتی پیرامون مذهب مالکی و قواعد اصولی این مذهب پیرامون کتاب، سنت، اجماع، قیاس و اجتهاد<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ج1، ص21-‌32</ref>، به شرح حال مفصل ابن حاجب<ref>ر.ک: همان، ص32-‌41</ref> و بررسی اوضاع سیاسی، اجتماعی و علمی دوران وی<ref>ر.ک: همان، ص46-‌59</ref> پرداخته شده و سپس، شرح حال مفصلی از شارح و خصوصیات و ویژگی‌های شرح وی، در اختیار خواننده قرار گرفته است<ref>ر.ک: همان، ص63-‌104</ref>.


    ==روش و اسلوب شرح==
    ==روش و اسلوب شرح==
    رهونی در این شرح، روش سایر شراح کتاب ابن حاجب، از جمله شیخ عضدالدین ایجی و شمس‌الدین اصفهانی را برگزیده است؛ بدین صورت که ابتدا قسمتی از متن اصلی کتاب را انتخاب کرده و سپس، با ذکر عبارت «أقول»، به تشریح و توضیح الفاظ متن پرداخته و سپس، ضمن تلخیص معنی اجمالی مسئله، به شرح مفصل قسمت انتخاب‌شده، پرداخته است. وی این موضوع را با شرح لغوی و اصطلاحی مفردات در صورت لزوم، آغاز نموده و سپس، ضمن بررسی ادله و رد اعتراضات وارده و احتمالی، به تحریر آراء مذاهب در مسئله، با شروع به ذکر رأی مذهب مالکیه، همت گمارده است. شارح اگر قول خاصی از امام مذهب مالکی در موضوع مورد بحث یافته، آن را ذکر نموده، وگرنه از خلال علمای پیشین مذهب یا از خلال تخریج بر مسائل مدونه یاد نموده است و اگر خود وی نیز رای خاصی در آن مسئله داشته، در پایان، به‌همراه ذکر ادله و شواهد، به آن اشاره کرده است<ref>ر.ک: همان، ص81</ref>.
    [[رهونی، یحیی بن‌ موسی|رهونی]] در این شرح، روش سایر شراح کتاب [[ابن حاجب، عثمان بن عمر|ابن حاجب]]، از جمله شیخ [[عضدالدین ایجی، عبدالرحمن بن احمد|عضدالدین ایجی]] و [[شمس‌الدین اصفهانی]] را برگزیده است؛ بدین صورت که ابتدا قسمتی از متن اصلی کتاب را انتخاب کرده و سپس، با ذکر عبارت «أقول»، به تشریح و توضیح الفاظ متن پرداخته و سپس، ضمن تلخیص معنی اجمالی مسئله، به شرح مفصل قسمت انتخاب‌شده، پرداخته است. وی این موضوع را با شرح لغوی و اصطلاحی مفردات در صورت لزوم، آغاز نموده و سپس، ضمن بررسی ادله و رد اعتراضات وارده و احتمالی، به تحریر آراء مذاهب در مسئله، با شروع به ذکر رأی مذهب مالکیه، همت گمارده است. شارح اگر قول خاصی از امام مذهب مالکی در موضوع مورد بحث یافته، آن را ذکر نموده، وگرنه از خلال علمای پیشین مذهب یا از خلال تخریج بر مسائل مدونه یاد نموده است و اگر خود وی نیز رای خاصی در آن مسئله داشته، در پایان، به‌همراه ذکر ادله و شواهد، به آن اشاره کرده است<ref>ر.ک: همان، ص81</ref>.


    شارح در بسیاری از موارد، از اسلوب منطقی استفاده کرده است؛ بدین صورت که ابتدا به ترتیب مقدمات پرداخته و سپس، به نتیجه منتج از این مقدمات، اشاره کرده است که البته، تحریر مقدمات و سپس، تبیین ملازمه بین آنها، در برخی موارد، به غموض مطلب و پیچیدگی مباحث انجامیده که باعث شده است تا فهم مراد و منظور شارح، نیاز به دقت و تلاش بیشتری داشته باشد<ref>ر.ک: همان</ref>.
    شارح در بسیاری از موارد، از اسلوب منطقی استفاده کرده است؛ بدین صورت که ابتدا به ترتیب مقدمات پرداخته و سپس، به نتیجه منتج از این مقدمات، اشاره کرده است که البته، تحریر مقدمات و سپس، تبیین ملازمه بین آنها، در برخی موارد، به غموض مطلب و پیچیدگی مباحث انجامیده که باعث شده است تا فهم مراد و منظور شارح، نیاز به دقت و تلاش بیشتری داشته باشد<ref>ر.ک: همان</ref>.
    خط ۴۷: خط ۴۶:


    ==منابع و مصادر مورد استفاده شارح==
    ==منابع و مصادر مورد استفاده شارح==
    آنچه باعث اهمیت و تا حدودی، برتری این شرح بر سایر شروح کتاب ابن حاجب می‌باشد، منابع و مصادر فراوانی است که رهونی در شرح کتاب، از آنها بهره برده و به‌خوبی استفاده کرده است که می‌توان آنها را به دو  
    آنچه باعث اهمیت و تا حدودی، برتری این شرح بر سایر شروح کتاب [[ابن حاجب، عثمان بن عمر|ابن حاجب]] می‌باشد، منابع و مصادر فراوانی است که [[رهونی، یحیی بن‌ موسی|رهونی]] در شرح کتاب، از آنها بهره برده و به‌خوبی استفاده کرده است که می‌توان آنها را به دو قسمت زیر، تقسیم نمود:
    قسمت زیر، تقسیم نمود:
     
    الف)- اعلامی که از آنها نقل نموده و از آنها نام برده، ولی اشاره‌ای به مأخذ اقوال آنها، نکرده است که عبارتند از:
    الف)- اعلامی که از آنها نقل نموده و از آنها نام برده، ولی اشاره‌ای به مأخذ اقوال آنها، نکرده است که عبارتند از:
    # امام مالک بن انس (متوفی 179ق)؛
    # امام [[مالک بن انس]] (متوفی 179ق)؛
    # عبدالله بن وهب (متوفی 197ق)؛
    # [[عبدالله بن وهب]] (متوفی 197ق)؛
    # عبدالسلام بن سعید سحنون (متوفی 240ق)؛
    # عبدالسلام بن سعید سحنون (متوفی 240ق)؛
    # عبدالملک بن ماجشون (متوفی 212ق)؛
    # [[عبدالملک بن ماجشون]] (متوفی 212ق)؛
    # قاضی محمد بن عبدالله ابهری (متوفی 355ق)؛
    # قاضی محمد بن عبدالله ابهری (متوفی 355ق)؛
    # عبدالله بن ابی‌زید قیروانی (متوفی 386ق)؛
    # عبدالله بن ابی‌زید قیروانی (متوفی 386ق)؛
    # علی بن احمد قصار (متوفی 398ق)؛
    # علی بن احمد قصار (متوفی 398ق)؛
    # قاضی ابوبکر باقلانی (متوفی 403ق)؛
    # [[باقلانی، محمد بن طیب|قاضی ابوبکر باقلانی]] (متوفی 403ق)؛
    # قاضی عبدالوهاب بغدادی (متوفی 422ق)؛
    # قاضی عبدالوهاب بغدادی (متوفی 422ق)؛
    # یوسف بن عمر بن عبدالبر (متوفی 463ق)؛
    # یوسف بن عمر بن عبدالبر (متوفی 463ق)؛
    خط ۷۲: خط ۷۱:
    ## «منتهی السؤل والأمل في علمي الأصول والجدل»، ابن الحاجب؛
    ## «منتهی السؤل والأمل في علمي الأصول والجدل»، ابن الحاجب؛
    ## «الإحكام»، آمدی؛
    ## «الإحكام»، آمدی؛
    ## شروح مختصر ابن حاجب؛
    ## شروح مختصر [[ابن حاجب، عثمان بن عمر|ابن حاجب]]؛
    ## «المحصول»، امام فخرالدین رازی؛
    ## «[[المحصول في علم أصول الفقه|المحصول]]»، [[فخر رازی، محمد بن عمر|امام فخرالدین رازی]]؛
    ## «البرهان»، جوینی؛
    ## «البرهان»، جوینی؛
    ## «المستصفی»، غزالی؛
    ## «المستصفی»، غزالی؛
    ## «التقريب والإرشاد»، باقلانی؛
    ## «[[التقريب والإرشاد]]»، [[باقلانی، محمد بن طیب|باقلانی]]؛
    ## «الملخص»، قاضی عبدالوهاب؛
    ## «الملخص»، قاضی عبدالوهاب؛
    ## «إحكام الفصول»، باجی؛
    ## «إحكام الفصول»، باجی؛
    ## «تنقيح الفصول»، قرافی؛
    ## «تنقيح الفصول»، قرافی؛
    ## «المعتمد»، ابوالحسین بصری؛
    ## «[[المعتمد في أصول الفقه|المعتمد]]»، [[بصری، محمد بن علی|ابوالحسین بصری]]؛
    ## «الرسالة»، شافعی؛
    ## «الرسالة»، شافعی؛
    ## «الفصول في الأصول»، جصاص؛
    ## «الفصول في الأصول»، جصاص؛
    خط ۹۴: خط ۹۳:
    ### «الرسالة الشمسية» و «جامع الدقائق»، کاتبی؛
    ### «الرسالة الشمسية» و «جامع الدقائق»، کاتبی؛
    ## منابع لغوی:
    ## منابع لغوی:
    ### «الكتاب»، سیبویه؛
    ### «[[كتاب سيبويه و يليه تحصيل عين الذهب من معدن جوهر الأدب في علم مجازات العرب|الكتاب]]»، [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سیبویه]]؛
    ### «الصحاح»، جوهری؛
    ### «الصحاح»، جوهری؛
    ### «الخصائص»، ابن جنی؛
    ### «الخصائص»، ابن جنی؛
    ### «أسرار البلاغة» و «دلائل الإعجاز»، جرجانی؛
    ### «أسرار البلاغة» و «دلائل الإعجاز»، جرجانی؛
    ### «نهاية الإيجاز»، رازی؛
    ### «نهاية الإيجاز»، رازی؛
    ### «مفتاح العلوم»، سکاکی؛
    ### «[[مفتاح العلوم]]»، [[سکاکی، یوسف بن ابی‌بکر|سکاکی]]؛
    ### «الأمالي»، ابن حاجب؛
    ### «الأمالي»، [[ابن حاجب، عثمان بن عمر|ابن حاجب]]؛
    ## منابع روایی:
    ## منابع روایی:
    ### «الكفاية»، خطیب بغدادی؛
    ### «الكفاية»، خطیب بغدادی؛
    خط ۱۰۸: خط ۱۰۷:
    ### «الإلماع» و «الشفا»، قاضی عیاض؛
    ### «الإلماع» و «الشفا»، قاضی عیاض؛
    ## منابع فقهی:
    ## منابع فقهی:
    ### «مختصر»، ابن حاجب؛
    ### «مختصر»، [[ابن حاجب، عثمان بن عمر|ابن حاجب]]؛
    ### «المقدمات»، ابن رشد؛
    ### «[[المقدمات]]»، [[ابن رشد، محمد بن احمد|ابن رشد]]؛
    ### «الرسالة» و «النوادر والزيادات»، ابن ابی‌زید قیروانی؛
    ### «الرسالة» و «النوادر والزيادات»، ابن ابی‌زید قیروانی؛
    ### «شرح التلقين»، مارزی<ref>ر.ک: همان، ص95-‌100</ref>.
    ### «شرح التلقين»، مارزی<ref>ر.ک: همان، ص95-‌100</ref>.
    خط ۱۱۵: خط ۱۱۴:
    ==مقایسه بین این شرح و شروح مشابه==
    ==مقایسه بین این شرح و شروح مشابه==
    # وجوه اختلاف میان شرح حاضر با شرح شمس‌الدین اصفهانی:
    # وجوه اختلاف میان شرح حاضر با شرح شمس‌الدین اصفهانی:
    ## تمیز و تشخص شرح اصفهانی، به ایجاز و عدم اطاله کلام و التزام در شرح به بیان عبارت ابن حاجب، بدون استطراد و اطاله است؛ درصورتی‌که در اثر حاضر، رهونی برعکس این امر عمل نموده و در بسیاری موارد، به اطاله کلام و حتی خروج از مباحث اصلی در متن ابن حاجب، پرداخته است.
    ## تمیز و تشخص شرح اصفهانی، به ایجاز و عدم اطاله کلام و التزام در شرح به بیان عبارت [[ابن حاجب، عثمان بن عمر|ابن حاجب]]، بدون استطراد و اطاله است؛ درصورتی‌که در اثر حاضر، [[رهونی، یحیی بن‌ موسی|رهونی]] برعکس این امر عمل نموده و در بسیاری موارد، به اطاله کلام و حتی خروج از مباحث اصلی در متن [[ابن حاجب، عثمان بن عمر|ابن حاجب]]، پرداخته است.
    ## عدم اهتمام اصفهانی به ایراد فروع فقهی در شرح خود، به خلاف رهونی؛ زیرا از جمله ویژگی‌ها و خصوصیات شرح وی، کثرت ذکر فروع فقهی می‌باشد.
    ## عدم اهتمام اصفهانی به ایراد فروع فقهی در شرح خود، به خلاف [[رهونی، یحیی بن‌ موسی|رهونی]]؛ زیرا از جمله ویژگی‌ها و خصوصیات شرح وی، کثرت ذکر فروع فقهی می‌باشد.
    ## از جمله ویژگی‌های شرح اصفهانی، سهولت عبارات و بساطت و آسانی مسائل اصولی می‌باشد، به‌خلاف شرح رهونی که به دلیل استفاده از اسلوب منطقی، در برخی موارد، مطالب آن، دارای غموض و اغلاق است.
    ## از جمله ویژگی‌های شرح اصفهانی، سهولت عبارات و بساطت و آسانی مسائل اصولی می‌باشد، به‌خلاف شرح [[رهونی، یحیی بن‌ موسی|رهونی]] که به دلیل استفاده از اسلوب منطقی، در برخی موارد، مطالب آن، دارای غموض و اغلاق است.
    ## اهتمام اندک اصفهانی به تخریج و ارجاع به احادیث نبوی(ص)، به‌خلاف رهونی.
    ## اهتمام اندک اصفهانی به تخریج و ارجاع به احادیث نبوی(ص)، به‌خلاف [[رهونی، یحیی بن‌ موسی|رهونی]].
    ## رهونی، التزام خاصی به تحریر مذهب ابن مالک، در هنگام شرح مسائل مذکور در متن ابن حاجب دارد؛ درحالی‌که اصفهانی، التزامی به بیان آرای مذهب مالکی و یا مذاهب دیگر، نداشته است.
    ## [[رهونی، یحیی بن‌ موسی|رهونی]]، التزام خاصی به تحریر مذهب ابن مالک، در هنگام شرح مسائل مذکور در متن [[ابن حاجب، عثمان بن عمر|ابن حاجب]] دارد؛ درحالی‌که اصفهانی، التزامی به بیان آرای مذهب مالکی و یا مذاهب دیگر، نداشته است.
    # وجوه اختلاف میان شرح حاضر با شرح شیخ عضدالدین ایجی:
    # وجوه اختلاف میان شرح حاضر با شرح شیخ عضدالدین ایجی:
    ## ایجی اهتمام خاصی به ایراد مسائل فقهی ندارد، چه در توضیح قواعد و چه در استدلال بر صحت آنها؛ به‌خلاف شرح رهونی که مملو از مسائل فقهی است.
    ## ایجی اهتمام خاصی به ایراد مسائل فقهی ندارد، چه در توضیح قواعد و چه در استدلال بر صحت آنها؛ به‌خلاف شرح [[رهونی، یحیی بن‌ موسی|رهونی]] که مملو از مسائل فقهی است.
    ## شرح ایجی، دارای ویژگی ایجاز و عدم استطراد از اصل متن است؛ به‌خلاف شرح رهونی، که دارای ویژگی اطاله و کثرت ایراد اعتراضات است.
    ## شرح ایجی، دارای ویژگی ایجاز و عدم استطراد از اصل متن است؛ به‌خلاف شرح [[رهونی، یحیی بن‌ موسی|رهونی]]، که دارای ویژگی اطاله و کثرت ایراد اعتراضات است.
    ## ایجی در شرح خود، اعتمادی بر سایر مراجع و مصنفات نداشته؛ درحالی‌که رهونی، استفاده زیادی از آنها کرده است<ref>ر.ک: همان، ص101-‌104</ref>.
    ## ایجی در شرح خود، اعتمادی بر سایر مراجع و مصنفات نداشته؛ درحالی‌که [[رهونی، یحیی بن‌ موسی|رهونی]]، استفاده زیادی از آنها کرده است<ref>ر.ک: همان، ص101-‌104</ref>.


    ==وضعیت کتاب==
    ==وضعیت کتاب==
    خط ۱۳۹: خط ۱۳۸:
    {{وابسته‌ها}}
    {{وابسته‌ها}}


    [[نفائس الأصول في شرح المحصول]]
    [[أصول السرخسي]]
    [[شرح تنقيح الفصول في اختصار المحصول من الأصول]]
    [[اصول فقه مقارن]]
    [[التمهيد في أصول الفقه]]
    [[التبصرة في أصول الفقه]]
    [[اصول فقه نوین]]
    [[مصادر التشريع عند الإمامية و السنة]]
    [[مصادر اجتهاد از منظر فقیهان]]
    [[المنخول من تعليقات الأصول]]
    [[الكافية في الجدل]]
    [[درآمدی بر علم اصول، رجال و درایه]]
    [[المعالم في علم أصول الفقه]]
    [[الکاشف عن أصول الدلائل و فصول العلل]]
    [[أصول الفقه المقارن فيما لانصّ فيه]]


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:مقالات جدید]]
    [[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
    [[رده: فقه و اصول]]
    [[رده:اصول فقه (آثارکلی)]]
    [[رده:اصول فقه اهل سنت]]
    [[رده:تیر (1400)]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۵۰

    تحفة المسؤول في شرح مختصر منتهی السول
    تحفة المسؤول في شرح مختصر منتهی السول
    پدیدآورانرهونی، یحیی بن‌ موسی (شارح)

    ابن حاجب، عثمان بن عمر(نویسنده)

    شبیلی، هادی بن حسین(محقق)

    قيم، يوسف الأخضر(محقق)
    عنوان‌های دیگرمنتهي‌ السول‌ و الامل‌ في‌ علمي‌ الاصول‌ و الجدل‌. برگزيده مختصر منتهي‌ السول‌ و الامل‌ في‌ علمي‌ الاصول‌ و الجدل‌. شرح
    ناشردار البحوث للدراسات الإسلامية و إحياء التراث
    مکان نشرامارات - دبي
    سال نشر1422ق. = 2002م.
    چاپچاپ اول
    زبانعربی
    تعداد جلد4
    کد کنگره
    90234م الف2 / 155/8 BP ‏
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    تحفة المسؤول في شرح مختصر منتهی السول، اثر ابوزکریا یحیی بن موسی رهونی (متوفی 773ق)، شرحی است بر کتاب «مختصر ابن الحاجب في أصول الفقه المسمی مختصر منتهی السؤل والأمل في علمي الأصول والجدل»، اثر ابوعمرو جمال‌الدین عثمان بن عمر، معروف به ابن حاجب (570-‌646ق)، که با تحقیق هادی بن حسین شبیلی، در چهار جلد به چاپ رسیده است.

    کتاب با مقدمه مفصلی از محقق آغاز گردیده که در آن، پس از ارائه تعریفاتی پیرامون مذهب مالکی و قواعد اصولی این مذهب پیرامون کتاب، سنت، اجماع، قیاس و اجتهاد[۱]، به شرح حال مفصل ابن حاجب[۲] و بررسی اوضاع سیاسی، اجتماعی و علمی دوران وی[۳] پرداخته شده و سپس، شرح حال مفصلی از شارح و خصوصیات و ویژگی‌های شرح وی، در اختیار خواننده قرار گرفته است[۴].

    روش و اسلوب شرح

    رهونی در این شرح، روش سایر شراح کتاب ابن حاجب، از جمله شیخ عضدالدین ایجی و شمس‌الدین اصفهانی را برگزیده است؛ بدین صورت که ابتدا قسمتی از متن اصلی کتاب را انتخاب کرده و سپس، با ذکر عبارت «أقول»، به تشریح و توضیح الفاظ متن پرداخته و سپس، ضمن تلخیص معنی اجمالی مسئله، به شرح مفصل قسمت انتخاب‌شده، پرداخته است. وی این موضوع را با شرح لغوی و اصطلاحی مفردات در صورت لزوم، آغاز نموده و سپس، ضمن بررسی ادله و رد اعتراضات وارده و احتمالی، به تحریر آراء مذاهب در مسئله، با شروع به ذکر رأی مذهب مالکیه، همت گمارده است. شارح اگر قول خاصی از امام مذهب مالکی در موضوع مورد بحث یافته، آن را ذکر نموده، وگرنه از خلال علمای پیشین مذهب یا از خلال تخریج بر مسائل مدونه یاد نموده است و اگر خود وی نیز رای خاصی در آن مسئله داشته، در پایان، به‌همراه ذکر ادله و شواهد، به آن اشاره کرده است[۵].

    شارح در بسیاری از موارد، از اسلوب منطقی استفاده کرده است؛ بدین صورت که ابتدا به ترتیب مقدمات پرداخته و سپس، به نتیجه منتج از این مقدمات، اشاره کرده است که البته، تحریر مقدمات و سپس، تبیین ملازمه بین آنها، در برخی موارد، به غموض مطلب و پیچیدگی مباحث انجامیده که باعث شده است تا فهم مراد و منظور شارح، نیاز به دقت و تلاش بیشتری داشته باشد[۶].

    ویژگی‌های کتاب

    از جمله ویژگی‌های این شرح، آن است که شارح از تلاش و کوشش شارحین پیش از خود، نهایت بهره را برده و در تببین و توضیح مطالب و مباحث، از آنها استفاده کرده است، ولذا به‌وضوح می‌توان دریافت که وی در شرح این اثر، بسیار متأثر از ایجی و اصفهانی می‌باشد؛ زیرا در جای‌جای کتاب، می‌توان نص آن دو را مشاهده نمود که البته این امر، در حد ذات خود، نقصی بر او نیست؛ زیرا وی از دانش و تجربه پیشینیان خود و کسانی که در این فن، به دلیل نگارش آثار و کتب بیشتر، از او سبقت گرفته‌اند، به‌خوبی بهره برده است[۷].

    منابع و مصادر مورد استفاده شارح

    آنچه باعث اهمیت و تا حدودی، برتری این شرح بر سایر شروح کتاب ابن حاجب می‌باشد، منابع و مصادر فراوانی است که رهونی در شرح کتاب، از آنها بهره برده و به‌خوبی استفاده کرده است که می‌توان آنها را به دو قسمت زیر، تقسیم نمود:

    الف)- اعلامی که از آنها نقل نموده و از آنها نام برده، ولی اشاره‌ای به مأخذ اقوال آنها، نکرده است که عبارتند از:

    1. امام مالک بن انس (متوفی 179ق)؛
    2. عبدالله بن وهب (متوفی 197ق)؛
    3. عبدالسلام بن سعید سحنون (متوفی 240ق)؛
    4. عبدالملک بن ماجشون (متوفی 212ق)؛
    5. قاضی محمد بن عبدالله ابهری (متوفی 355ق)؛
    6. عبدالله بن ابی‌زید قیروانی (متوفی 386ق)؛
    7. علی بن احمد قصار (متوفی 398ق)؛
    8. قاضی ابوبکر باقلانی (متوفی 403ق)؛
    9. قاضی عبدالوهاب بغدادی (متوفی 422ق)؛
    10. یوسف بن عمر بن عبدالبر (متوفی 463ق)؛
    11. سلیمان بن خلف باجی (متوفی 474ق)؛
    12. محمد بن علی لخمی (متوفی 498ق)؛
    13. طرطوشی محمد بن ولید (متوفی 520ق)؛
    14. محمد بن علی تمیمی مازری (متوفی 536ق)؛
    15. قاضی عیاض بن موسی (متوفی 544ق)؛
    16. محمد ابوالفتح بن دقیق العید (متوفی 702ق)؛
    17. محمد بن احمد قرطبی صاحب تفسیر (متوفی 671ق).

    ب)- مصادر و منابعی که از آنها نام برده و نقل کرده است که به دو قسم منابع عامه (مصادری که در تمام ابواب کتاب استفاده شده است) و منابع خاصه (مصادری که در ابواب خاصی استفاده شده است)، تقسیم می‌شوند:

    1. منابع عامه:
      1. «منتهی السؤل والأمل في علمي الأصول والجدل»، ابن الحاجب؛
      2. «الإحكام»، آمدی؛
      3. شروح مختصر ابن حاجب؛
      4. «المحصول»، امام فخرالدین رازی؛
      5. «البرهان»، جوینی؛
      6. «المستصفی»، غزالی؛
      7. «التقريب والإرشاد»، باقلانی؛
      8. «الملخص»، قاضی عبدالوهاب؛
      9. «إحكام الفصول»، باجی؛
      10. «تنقيح الفصول»، قرافی؛
      11. «المعتمد»، ابوالحسین بصری؛
      12. «الرسالة»، شافعی؛
      13. «الفصول في الأصول»، جصاص؛
      14. «الإحكام»، ابن حزم؛
      15. «التنقيحات»، سهروردی؛
      16. «عيون الأدلة»، ابن رشد؛
    2. منابع خاصه:
      1. منابع منطقی:
        1. کتب ابن سینا در منطق از جمله «الشفاء»، «الإشارات»، «التنبيهات» و...؛
        2. «تحرير القواعد المنطقية»، رازی؛
        3. «دقائق الحقائق»، آمدی؛
        4. «التلويحات والمطارحات»، سهروردی؛
        5. «الرسالة الشمسية» و «جامع الدقائق»، کاتبی؛
      2. منابع لغوی:
        1. «الكتاب»، سیبویه؛
        2. «الصحاح»، جوهری؛
        3. «الخصائص»، ابن جنی؛
        4. «أسرار البلاغة» و «دلائل الإعجاز»، جرجانی؛
        5. «نهاية الإيجاز»، رازی؛
        6. «مفتاح العلوم»، سکاکی؛
        7. «الأمالي»، ابن حاجب؛
      3. منابع روایی:
        1. «الكفاية»، خطیب بغدادی؛
        2. «علوم الحديث»، حاکم نیشابوری؛
        3. «التمهيد»، ابن عبدالبر؛
        4. «مقدمة ابن الصلاح في علوم الحديث»؛
        5. «الإلماع» و «الشفا»، قاضی عیاض؛
      4. منابع فقهی:
        1. «مختصر»، ابن حاجب؛
        2. «المقدمات»، ابن رشد؛
        3. «الرسالة» و «النوادر والزيادات»، ابن ابی‌زید قیروانی؛
        4. «شرح التلقين»، مارزی[۸].

    مقایسه بین این شرح و شروح مشابه

    1. وجوه اختلاف میان شرح حاضر با شرح شمس‌الدین اصفهانی:
      1. تمیز و تشخص شرح اصفهانی، به ایجاز و عدم اطاله کلام و التزام در شرح به بیان عبارت ابن حاجب، بدون استطراد و اطاله است؛ درصورتی‌که در اثر حاضر، رهونی برعکس این امر عمل نموده و در بسیاری موارد، به اطاله کلام و حتی خروج از مباحث اصلی در متن ابن حاجب، پرداخته است.
      2. عدم اهتمام اصفهانی به ایراد فروع فقهی در شرح خود، به خلاف رهونی؛ زیرا از جمله ویژگی‌ها و خصوصیات شرح وی، کثرت ذکر فروع فقهی می‌باشد.
      3. از جمله ویژگی‌های شرح اصفهانی، سهولت عبارات و بساطت و آسانی مسائل اصولی می‌باشد، به‌خلاف شرح رهونی که به دلیل استفاده از اسلوب منطقی، در برخی موارد، مطالب آن، دارای غموض و اغلاق است.
      4. اهتمام اندک اصفهانی به تخریج و ارجاع به احادیث نبوی(ص)، به‌خلاف رهونی.
      5. رهونی، التزام خاصی به تحریر مذهب ابن مالک، در هنگام شرح مسائل مذکور در متن ابن حاجب دارد؛ درحالی‌که اصفهانی، التزامی به بیان آرای مذهب مالکی و یا مذاهب دیگر، نداشته است.
    2. وجوه اختلاف میان شرح حاضر با شرح شیخ عضدالدین ایجی:
      1. ایجی اهتمام خاصی به ایراد مسائل فقهی ندارد، چه در توضیح قواعد و چه در استدلال بر صحت آنها؛ به‌خلاف شرح رهونی که مملو از مسائل فقهی است.
      2. شرح ایجی، دارای ویژگی ایجاز و عدم استطراد از اصل متن است؛ به‌خلاف شرح رهونی، که دارای ویژگی اطاله و کثرت ایراد اعتراضات است.
      3. ایجی در شرح خود، اعتمادی بر سایر مراجع و مصنفات نداشته؛ درحالی‌که رهونی، استفاده زیادی از آنها کرده است[۹].

    وضعیت کتاب

    فهرست مطالب هر جلد، در انتهای همان جلد آمده و فهرست عامه آیات، احادیث شریف نبوی(ص)، اعلامی که شرح حال ایشان در پاورقی ذکر شده، اصطلاحات علمی، موضوعات و مراجع و منابع مورد استفاده محقق، در انتهای جلد چهارم آمده است.

    در پاورقی‌ها، علاوه بر ذکر منابع[۱۰]، اشاره به اختلاف نسخ[۱۱] و ارائه شرح حال مختصر اعلام مذکور در متن[۱۲]، به توضیح برخی از مطالب متن، پرداخته شده است[۱۳].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه محقق، ج1، ص21-‌32
    2. ر.ک: همان، ص32-‌41
    3. ر.ک: همان، ص46-‌59
    4. ر.ک: همان، ص63-‌104
    5. ر.ک: همان، ص81
    6. ر.ک: همان
    7. ر.ک: همان، ص82
    8. ر.ک: همان، ص95-‌100
    9. ر.ک: همان، ص101-‌104
    10. ر.ک: پاورقی، ج1، ص229
    11. ر.ک: همان، ص249
    12. ر.ک: همان، ص207
    13. ر.ک: همان، ص386

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها