۹٬۴۵۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - '}}↵↵↵'''' به '}} ''''
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''') |
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '}}↵↵↵'''' به '}} '''') |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''القبسات'''، یکی از مهم‌ترین کتاب‌های [[میرداماد، سید محمدباقر بن محمد|میرداماد]] در موضوع حدوث دهری است که در ده باب، تنظیم شده است. [[میرداماد، سید محمدباقر بن محمد|میرداماد]] در این کتاب، به اثبات اراده ذاتى علاوه بر اراده فعلى و نیز توجیه احادیث بدا و احادیثى که در آنها نسبت تردید به حق تعالى داده شده، پرداخته است. | '''القبسات'''، یکی از مهم‌ترین کتاب‌های [[میرداماد، سید محمدباقر بن محمد|میرداماد]] در موضوع حدوث دهری است که در ده باب، تنظیم شده است. [[میرداماد، سید محمدباقر بن محمد|میرداماد]] در این کتاب، به اثبات اراده ذاتى علاوه بر اراده فعلى و نیز توجیه احادیث بدا و احادیثى که در آنها نسبت تردید به حق تعالى داده شده، پرداخته است. | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۴: | ||
سید داماد این کتاب را در یک مقدمه و ده باب تنظیم کرده و هر بابى را «قبس» نامیده و هر قبسى مشتمل بر فصول کوچکى است که از آنها تعبیر به «ومضه» یا «ومیض» کرده است. قبس به معنى «اخگر» یا «پاره آتش» است و از قرآن مجید اقتباس شده؛ در آنجا که مى‌فرماید: «'''...أو آتيكم بشهاب قبس لعلكم تصطلون'''»(7/27). ومضه و ومیض نیز از ریشه «ومض» و به معنى «درخشیدن برق» است.<ref>ر.ک: آشنایی با کتاب «القبسات»، 1385- 1386، ص111</ref> | سید داماد این کتاب را در یک مقدمه و ده باب تنظیم کرده و هر بابى را «قبس» نامیده و هر قبسى مشتمل بر فصول کوچکى است که از آنها تعبیر به «ومضه» یا «ومیض» کرده است. قبس به معنى «اخگر» یا «پاره آتش» است و از قرآن مجید اقتباس شده؛ در آنجا که مى‌فرماید: «'''...أو آتيكم بشهاب قبس لعلكم تصطلون'''»(7/27). ومضه و ومیض نیز از ریشه «ومض» و به معنى «درخشیدن برق» است.<ref>ر.ک: آشنایی با کتاب «القبسات»، 1385- 1386، ص111</ref> | ||
از اینکه [[میرداماد، سید محمدباقر بن محمد|میرداماد]] ابواب و فصول کتاب خود را به نام‌هایى خوانده که ارتباط با نور و درخشش دارد، استنباط مى‌شود که او توجه خاصى به «شیخ‌الاشراق شهاب‌الدین سهروردى«داشته است. در پایان کتاب نیز مطلب را با دعاى نور به پایان مى‌رساند: «اللهم | از اینکه [[میرداماد، سید محمدباقر بن محمد|میرداماد]] ابواب و فصول کتاب خود را به نام‌هایى خوانده که ارتباط با نور و درخشش دارد، استنباط مى‌شود که او توجه خاصى به «شیخ‌الاشراق شهاب‌الدین سهروردى«داشته است. در پایان کتاب نیز مطلب را با دعاى نور به پایان مى‌رساند: «اللهم اهدنیبنورك لنورك و جللنیمن نورك بنورك...».<ref>همان</ref> | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||