شناختنامه قرآن بر پایه قرآن و حدیث (فارسی - عربی): تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:قرآن و علوم قرآنی]] | |||
[[رده:علوم قرآنی]] | |||
[[رده:مقالات مهر 01 یقموری]] | [[رده:مقالات مهر 01 یقموری]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده1]] | [[رده:مقالات بازبینی شده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1401]] |
نسخهٔ ۱۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۱۱
شناخت نامه قرآن بر پایه قرآن و حدیث (فارسی - عربی) | |
---|---|
پدیدآوران | محمدی ریشهری، محمد (نويسنده)
جمعی از پژوهشگران (نويسنده) شیخی، حمیدرضا (مترجم) |
ناشر | مؤسسه علمی فرهنگی دار الحديث. سازمان چاپ و نشر |
مکان نشر | ایران - قم |
سال نشر | 1391ش |
چاپ | 1 |
موضوع | قرآن - بررسی و شناخت - قرآن - علوم قرآنی |
زبان | عربی - فارسی |
تعداد جلد | 4 |
کد کنگره | 1391 /م3ش9 69/5 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
شناختنامه قرآن بر پایه قرآن و حدیث (فارسی - عربی) اثری است 4 جلدی به زبان فارسی و عربی از محمد محمدی ریشهری در علوم قرآنی و روایات اسلامی. ترجمه فارسی توسط حمیدرضا شیخی انجام شده است.
شناختنامۀ قرآن بر پايۀ قرآن و حديث، در واقع، قرآنشناسى از منظر بهترين قرآنشناسان است. در اين كتاب، براى نخستين بار، آنچه خداوند منّان در توصيف كتاب خود فرموده و آنچه پيامبر خدا(ص) و اهلبيت(ع) در تبيين جايگاه رفيع اين كتاب آسمانى بيان كردهاند، در كنار هم، با نظمى نوين و سهل الوصول، همراه با تحليلهاى مورد نياز، در هفت بخش، تقديم قرآنپژوهان مىگردد:
بخش يكم، در بارۀ جايگاه قرآن در حوزۀ معرفت دينى
در اين بخش، نامها و اوصاف قرآن، نزول قرآن، گردآورى قرآن، مصونيّت قرآن از تحريف، اعجاز قرآن، جامعيّت قرآن، رويارويى با قرآن، نَسخ در قرآن، حدوث قرآن، و رابطۀ قرآن با كتابهاى آسمانى، در ده فصل، ارائه مىشود.
بخش دوم، در بارۀ بركات قرآن
در اين بخش، بركات قرآن براى جامعه، براى دلها، براى خانهها، و ديگر بركات اين كتاب آسمانى، همچنين داستانهايى از بركات قرآن و تأثير آن در جانها، و نيز نكاتى دربارۀ درمان با قرآن، و خواص قرآن، در هفت فصل، تقديم مىگردد.
بخش سوم، در بارۀ ويژگىهاى قرآن
اين بخش، در پنج فصل، حقايقى را در زمينۀ ويژگىهاى لفظى و معنوى قرآن، آداب اختصاصى مربوط به اين كتاب آسمانى، آياتى كه نامهايى ويژه دارند، و سورههايى كه از عناوين خاص برخوردارند، در اختيار خوانندگان قرار مىدهد.
بخش چهارم، در بارۀ تعليم و تعلّم قرآن
اين بخش، در سه فصل، به رهنمودهاى پيامبر(ص) و اهل بيت(ع) دربارۀ تعليم و تعلّم قرآن، و از حفظ كردن آن، اختصاص دارد.
بخش پنجم، در بارۀ تلاوت قرآن
در اين بخش، فضيلت تلاوت قرآن، آداب تلاوت آن، مواردى كه تلاوت قرآن ممنوع است، نكاتى در بارۀ ختم قرآن و قاريان اين كتاب آسمانى و اختلاف قرائات، در شش فصل، تبيين مىگردد.
بخش ششم، در بارۀ تفسير و تأويل قرآن
در اين بخش، نياز قرآن به تفسير و تأويل، شناخت تفسير و تأويل اين كتاب آسمانى، و تفسيرهاى ناروا از آن، در پنج فصل، مورد بررسى است.
بخش هفتم، در بارۀ روش تبليغ در قرآن
در اين بخش - كه آخرين قسمت «شناختنامۀ قرآن» است - شيوههاى تبليغى قرآن كه عبارت است از دعوت مردم به آئين حق با تكيه بر برهان و موعظه و جدال احسن و بهرهگيرى از مَثَل و سوگند، در پنج فصل تبيين مىگردد.[۱]
پانویس
- ↑ ر.ک: مقدمه کتاب، ج1، ص19-21
منبع مقاله
• مقدمه کتاب در جلد اول.