رباب‌نامه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR98325J1.jpg | عنوان =رباب‌نامه | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = سلطان ولد، محمد بن محمد (نویسنده) س‍ل‍طان‍ي گ‍ردف‍رام‍رزي، ع‍ل‍ي (مصحح) محقق، مهدي (ويراستار) |زبان | زبان =فارسي | کد کنگره =...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
}} | }} | ||
'''رباب نامه ''' | '''رباب نامه'''، نوشته بهاءالدین محمد (یا احمد) مشهور به سلطان‌ولد ( 623-712ق)، فرزند بزرگ مولوی معروف، در موضوع عرفان است و به اهتمام علی سلطانی گردفرامرزی و زیر نظر مهدی محقق منتشر شده است. | ||
اثر | اثر یادشده در حقیقت یک مثنوی بر وزن مثنوی مولانا و به تقلید از آن است<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه شش</ref> و مشتمل بر 7959 بیت است. عمده اشعار به زبان فارسی و برخی عربی و اندکی نیز ترکی و یونانی است<ref>ر.ک: همان، صفحه سی‌وپنج – سی‌وشش</ref>. | ||
نویسنده، هدف خود را از نگارش اثر پیروی از مولانا دانسته است؛ ضمن اینکه بازگو کردن مشکلات سخن مولانا به زبانی ساده‌تر و شرحی بیشتر در راستای بهره‌مندی بیشتر از سخنان وی هدفی دیگر قلمداد شده است<ref>ر.ک: همان، صفحه شش - هفت</ref>. | |||
نویسنده در آغاز کتاب، مقدمه‌ی کوتاهی به نثر | نویسنده در آغاز کتاب، مقدمه‌ی کوتاهی به نثر درباره انگیزه خویش از سرودن کتاب و انتخاب نام آن بیان کرده و آنگاه به متن کتاب پرداخته است. وی در آغاز هر گفتار، نخست خلاصه‌ی سخنان و نظریات خود را به نثر می‌نویسد. در هر بخش معمولا یک و گاهی چند نکته عرفانی مورد توجه شاعر بوده که آن را به کمک آیات و احادیث قدسی، تفسیر و تأویل کرده است. گاهی نیز علاوه بر آیات قرآن، به احادیث استناد کرده و به این وسیله نکته مورد نظر را از دیدگاه صوفیان شرح داده است<ref>ر.ک: همان، صفحه بیست‌وسه - بیست‌وچهار</ref>. | ||
وی همچنین از استناد به اشعار، امثال فارسی و عربی، مضامین دیگر شاعران و صوفیان | وی همچنین از استناد به اشعار، امثال فارسی و عربی، مضامین دیگر شاعران و صوفیان به‌ویژه مولانا، بیان داستان و تمثیل و به‌کار بردن اصطلاحات صوفیان غفلت نورزیده است<ref>ر.ک: همان، صفحه بیست‌وشش - سی‌وپنج</ref>. | ||
نثر نویسنده عموما ساده و روان است و نظریات او را | نثر نویسنده عموما ساده و روان است و نظریات او را که بسیاری از نکات عرفانی را در بر دارد، به‌خوبی بیان کرده است. مطالب آغازین هر بحث یکسان نبوده، چنانکه گاهی نویسنده در دو سطر بحثی را مطرح کرده و سپس به شرح منظوم آن پرداخته است، اما گاهی نیز مطلب نثر یک صفحه را شامل شده است<ref>ر.ک: همان، صفحه بیست‌وچهار</ref>. | ||
محقق | محقق در سرتاسر کتاب به بیان معنای برخی از واژگان دشوار متن پرداخته و در مواردی نیز با تطبیق متن نسخه حاضر با نسخه‌های مختلف آن، موارد اختلافی را نشان داده است. | ||
==پانویس == | ==پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مقدمه. | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده آذرماه 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده آذرماه 01 قربانی]] | ||
[[رده:عدم صفحه و جدول آذرماه 01 قربانی]] | [[رده:عدم صفحه و جدول آذرماه 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده آذر 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | [[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | ||
نسخهٔ ۱۳ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۲۶
| رباب‌نامه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سلطان ولد، محمد بن محمد (نویسنده)
س‍ل‍طان‍ي گ‍ردف‍رام‍رزي، ع‍ل‍ي (مصحح) محقق، مهدي (ويراستار) |
| ناشر | موسسه مطالعات اسلامي دانشگاه تهران - دانشگاه مک گيل |
| مکان نشر | ايران - تهران |
| سال نشر | 1377ش. |
| چاپ | چاپ يکم |
| زبان | فارسي |
| کد کنگره | |
رباب نامه، نوشته بهاءالدین محمد (یا احمد) مشهور به سلطان‌ولد ( 623-712ق)، فرزند بزرگ مولوی معروف، در موضوع عرفان است و به اهتمام علی سلطانی گردفرامرزی و زیر نظر مهدی محقق منتشر شده است.
اثر یادشده در حقیقت یک مثنوی بر وزن مثنوی مولانا و به تقلید از آن است[۱] و مشتمل بر 7959 بیت است. عمده اشعار به زبان فارسی و برخی عربی و اندکی نیز ترکی و یونانی است[۲].
نویسنده، هدف خود را از نگارش اثر پیروی از مولانا دانسته است؛ ضمن اینکه بازگو کردن مشکلات سخن مولانا به زبانی ساده‌تر و شرحی بیشتر در راستای بهره‌مندی بیشتر از سخنان وی هدفی دیگر قلمداد شده است[۳].
نویسنده در آغاز کتاب، مقدمه‌ی کوتاهی به نثر درباره انگیزه خویش از سرودن کتاب و انتخاب نام آن بیان کرده و آنگاه به متن کتاب پرداخته است. وی در آغاز هر گفتار، نخست خلاصه‌ی سخنان و نظریات خود را به نثر می‌نویسد. در هر بخش معمولا یک و گاهی چند نکته عرفانی مورد توجه شاعر بوده که آن را به کمک آیات و احادیث قدسی، تفسیر و تأویل کرده است. گاهی نیز علاوه بر آیات قرآن، به احادیث استناد کرده و به این وسیله نکته مورد نظر را از دیدگاه صوفیان شرح داده است[۴].
وی همچنین از استناد به اشعار، امثال فارسی و عربی، مضامین دیگر شاعران و صوفیان به‌ویژه مولانا، بیان داستان و تمثیل و به‌کار بردن اصطلاحات صوفیان غفلت نورزیده است[۵].
نثر نویسنده عموما ساده و روان است و نظریات او را که بسیاری از نکات عرفانی را در بر دارد، به‌خوبی بیان کرده است. مطالب آغازین هر بحث یکسان نبوده، چنانکه گاهی نویسنده در دو سطر بحثی را مطرح کرده و سپس به شرح منظوم آن پرداخته است، اما گاهی نیز مطلب نثر یک صفحه را شامل شده است[۶].
محقق در سرتاسر کتاب به بیان معنای برخی از واژگان دشوار متن پرداخته و در مواردی نیز با تطبیق متن نسخه حاضر با نسخه‌های مختلف آن، موارد اختلافی را نشان داده است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه.