۱۰۶٬۲۹۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''شرح التسهيل للمرادي'''، اثر حسن بن قاسم یا حسن بن ام‌قاسم مرادی (749ق) است که بر کتاب «تسهيل الفوائد»، اثر ابن مالک طایى (600-672ق)، ادیب مصری، حاشیه زده است. التسهيل مانند اثر دیگر ابن مالک – الفیه - در علم نحو بوده، با این تفاوت که یکی به نثر و دیگری به نظم است. | '''شرح التسهيل للمرادي'''، اثر حسن بن قاسم یا [[حسن بن ام‌قاسم مرادی]] (749ق) است که بر کتاب «تسهيل الفوائد»، اثر ابن مالک طایى (600-672ق)، ادیب مصری، حاشیه زده است. التسهيل مانند اثر دیگر ابن مالک – الفیه - در علم نحو بوده، با این تفاوت که یکی به نثر و دیگری به نظم است. | ||
تحقیق و پژوهش این کتاب به دست [[عبید، محمد عبدالنبی|محمد عبدالنبی محمد احمد عبید]] انجام شده است. | |||
محقق، کتاب را به دو بخش تقسیم کرده است: بخش اول، تحقیق (الدراسه) پیرامون متن کتاب و بخش دوم، متن تحقیق‌شده کتاب است. | محقق، کتاب را به دو بخش تقسیم کرده است: بخش اول، تحقیق (الدراسه) پیرامون متن کتاب و بخش دوم، متن تحقیق‌شده کتاب است. | ||
در نخستین بخش، در فصل اول، زندگی حسن بن قاسم، آثار او، بررسی مصادر کتاب، رویکرد او در این شرح و میزان پایبندی‌اش به آن و روش او به‌همراه تنبیه‌هایش بر کتاب التسهيل، به‌عنوان مهم‌ترین منبعی که وی به آن تکیه کرده، بررسی شده است. | در نخستین بخش، در فصل اول، زندگی حسن بن قاسم، آثار او، بررسی مصادر کتاب، رویکرد او در این شرح و میزان پایبندی‌اش به آن و روش او به‌همراه تنبیه‌هایش بر کتاب التسهيل، به‌عنوان مهم‌ترین منبعی که وی به آن تکیه کرده، بررسی شده است. | ||
فصل دوم، دربردارنده شواهد کتاب است که در آن استشهاد به آیات قرآن، حدیث نبوی، شعر و لهجه‌ها آمده است. | فصل دوم، دربردارنده شواهد کتاب است که در آن استشهاد به آیات قرآن، حدیث نبوی، شعر و لهجه‌ها آمده است. | ||
در فصل سوم، اختلاف‌های نحوی و در فصل چهارم، دیدگاه‌های نحوی مصنف و کشمکش‌های او با دیگران آورده شده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص5</ref>. | در فصل سوم، اختلاف‌های نحوی و در فصل چهارم، دیدگاه‌های نحوی مصنف و کشمکش‌های او با دیگران آورده شده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص5</ref>. | ||
برای مثال، محقق نشان می‌دهد که مرادی چه اندازه از ادیبان بزرگ عرب - که عددشان به صد می‌رسد - در شرح کتابش بهره برده است. او در راستای این بهره‌وری آرای آنان را نیز نقد کرده است<ref>ر.ک: الدراسه، ص19</ref>. | برای مثال، محقق نشان می‌دهد که مرادی چه اندازه از ادیبان بزرگ عرب - که عددشان به صد می‌رسد - در شرح کتابش بهره برده است. او در راستای این بهره‌وری آرای آنان را نیز نقد کرده است<ref>ر.ک: الدراسه، ص19</ref>. | ||
مرادی در بسیاری از جاهای کتاب از آوردن نام صاحب‌نظران پرهیز کرده است و با آوردن عبارت‌های ذهب بعضهم، بعض العلماء، بعض المتأخرين، از نوشته‌هایشان بهره گرفته است<ref>ر.ک: همان، ص20</ref>. | مرادی در بسیاری از جاهای کتاب از آوردن نام صاحب‌نظران پرهیز کرده است و با آوردن عبارت‌های ذهب بعضهم، بعض العلماء، بعض المتأخرين، از نوشته‌هایشان بهره گرفته است<ref>ر.ک: همان، ص20</ref>. | ||
همچنین، محقق نشان می‌دهد که چگونه حسن بن قاسم در نقل کلام ابن مالک تصرف کرده و کلمه‌ای را به آن‌ها می‌افزاید<ref>ر.ک: همان، ص23-21</ref>. او گاهی با اینکه کلام ابن مالک را همان گونه که هست، می‌آورد، اما آن را پس و پیش نقل می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص21</ref>. گاهی نیز کلام ابن مالک را می‌آورد، ولی هیچ‌گونه اشاره‌ای به اینکه این کلام از آن او است، نمی‌کند<ref>ر.ک: همان، ص22</ref>. محقق می‌گوید: مرادی از کسانی نیست که چشم‌بسته قضیه‌های نحوی را از ادیب بزرگی مانند ابن مالک بپذیرد<ref>ر.ک: همان، ص23</ref>. | همچنین، محقق نشان می‌دهد که چگونه حسن بن قاسم در نقل کلام ابن مالک تصرف کرده و کلمه‌ای را به آن‌ها می‌افزاید<ref>ر.ک: همان، ص23-21</ref>. او گاهی با اینکه کلام ابن مالک را همان گونه که هست، می‌آورد، اما آن را پس و پیش نقل می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص21</ref>. گاهی نیز کلام ابن مالک را می‌آورد، ولی هیچ‌گونه اشاره‌ای به اینکه این کلام از آن او است، نمی‌کند<ref>ر.ک: همان، ص22</ref>. محقق می‌گوید: مرادی از کسانی نیست که چشم‌بسته قضیه‌های نحوی را از ادیب بزرگی مانند ابن مالک بپذیرد<ref>ر.ک: همان، ص23</ref>. | ||
محقق برخی از برداشت‌ها و استدراک‌های مرادی را بر کلام ابن مالک در هفده مورد برشمرده است<ref>ر.ک: همان، ص27-23</ref>. | محقق برخی از برداشت‌ها و استدراک‌های مرادی را بر کلام ابن مالک در هفده مورد برشمرده است<ref>ر.ک: همان، ص27-23</ref>. | ||