تکمله نفحات الأنس (شرح احوال و آثار جامی): تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[نفحات الانس من حضرات القدس]] | |||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده: تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:طبقات، تراجم، کتب مناقب]] | |||
[[رده:مقالات آبان 01 گرنه زاده]] | [[رده:مقالات آبان 01 گرنه زاده]] | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده آذرماه 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده آذرماه 01 قربانی]] | ||
[[رده:عدم صفحه و جدول آذرماه 01 قربانی]] | [[رده:عدم صفحه و جدول آذرماه 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | [[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1401]] |
نسخهٔ ۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۲۴
نفحات الأنس (شرح احوال و آثار جامی) | |
---|---|
پدیدآوران | لاری، عبدالغفور (نویسنده) عابدی، محمود (مقدمهنویس) |
ناشر | مرکز پژوهشی میراث مکتوب |
مکان نشر | ایران - تهران |
سال نشر | 1396ش. |
چاپ | چاپ یکم |
موضوع | جامی، عبدالرحمن بن احمد، 817 - 898ق. – سرگذشتنامه
عارفان – سرگذشتنامه تصوف - متون قدیمی تا قرن 14 نثر فارسی - قرن 9ق. |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /ج23 ن70957 / 278 BP |
تکمله نفحات الانس شرح احوال و آثار جامی اثری از رضیالدین عبدالغفور لاری ( م 912ق) شاگرد برجسته و مرید معروف عبد الرحمن جامی(817- 898ق) شاعر و عارف بزرگ ایرانی است. [۱] وی از عالمان آشنا به غالب علوم و از صوفیان منتسب به سلسله نقشبندیه است. [۲] موضوع اثر تراجم و شخصیت شناسی( سرگذشت نامه عارفان) است و توسط محمود عابدی تحقیق و تصحیح شده است.
این اثر در حقیقت رسالهای به عنوان تکملهای بر کتاب «نفحات الانس» جامی است که از امهات كتب در بيان حقايق عرفانى و ذكر احوال عارفان از آغاز كار آنان تا عهد است. .[۳]بر اساس قرائن و شواهدی این رساله در میانه سالهای 898-909 تدوین شده است. [۴]
نوشتار حاضر گزارشی از چگونگی زندگی و احوال عبدالرحمن جامی و آثار اوست که توسط یکی از شاگردان و مصاحبان وی به نگارش درآمده است. نویسنده با زبانی نسبتا ساده بسیاری از دقایق احوال او را از آغاز حیات تا زمان وفات به صورتی مختصر بازگو نموده و اثری از خود بر جای گذاشته که در سرتاسر تاریخ ادبیات فارسی کم نظیر است. بیشتر پژوهشگران احوال جامی و حتی نویسندگان معاصر و نزدیک به او در به دست آوردن اطلاعات دست اول به این اثر تکیه داشته و در تدوین آثارشان از آن نقل نمودهاند.[۵]
نویسنده در گزارش احوال جامی از توصیفهای مبالغهآمیز مریدانه پرهیز داشته و بیشتر به واقع نگاری پرداخته است که موجب دلنشینی نوشته وی شده است. اثر از آغاز تا پایان، نثر آمیخته با نظم است و اشعار در همه جای آن از جامی است. نثر نویسنده در قیاس با نثر قرن نهم و نوشتههای معاصران وی نثری بسیار ساده روشن و بی آرایش است. [۶] این اثر زمینهای برای شناخت ادبیات و عرفان در قرن نهم است. [۷]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن.
- صفا، ذبیح الله. تاريخ ادبيات در ايران. تهران. فردوس. 1378ش. چاپ هشتم.
- مشار، خان بابا. مؤلفين كتب چاپى فارسى و عربى، تهران.بینا. بیتا. چاپ اول.