هروی، منصور بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه ای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'>
[[پرونده:NUR03696.jpg|بندانگشتی» ایجاد کرد.) |
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ') |
||
| (۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR03696.jpg|بندانگشتی|هروی، منصور بن محمد]] | [[پرونده:NUR03696.jpg|بندانگشتی|هروی، منصور بن محمد]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |هروی، منصور بن محمد | ||
|- | |- | ||
| | |نام‌های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | ازدی هروی، ابواحمد منصور | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |محمد بن محمد بن عبدالله | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" | | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" | | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |410 ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |[[أبی جعفر محمد بن علی بن دحیم شیبانی كوفی]] | ||
[[دعلج بن أحمد بن دعلج أبی محمد سجزی]] | |||
[[أحمد بن عثمان بن یحیى أبی حسین بزاز عطشی أدمی]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[منية الراضي في رسائل القاضي|منیة الراضی فی رسائل القاضی]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE03696AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|هروی (ابهام زدایی)}} | |||
'''ابو احمد منصور بن محمد ازدى هروى''' (متوفای 410ق)، علامه، محدث، قاضی، شاعر، شافعی | |||
== ولادت == | |||
منسوب به خاندان علم است كه نسبش به المهلب بن ابى صفرّه مى‌رسد. پدرش محمد بن محمد بن عبدالله، فقیهى محدث و از علماى شافعیه بوده است. او به مدت سه سال قاضى هرات بوده است. هروى از میان مردم مشهور به شعر و نثر بوده و بین او و ثعالبى، ارتباطاتى بوده است. در كتب تراجم چیز زیادى راجع به وى نیامده است. تولد او در چه سالى بوده، معلوم نیست. | |||
== اساتید == | |||
* [[أبی جعفر محمد بن علی بن دحیم شیبانی كوفی]] | |||
* [[دعلج بن أحمد بن دعلج أبی محمد سجزی]] | |||
* [[أحمد بن عثمان بن یحیى أبی حسین بزاز عطشی أدمی]]<ref>[https://tarajm.com/people/64951 ر.ک: پایگاه تراجم عبر التاریخ]</ref> | |||
== وفات == | |||
وفاتش را سال 410ق ذكر كرده‌اند. مدحى از خلیفه قادر باللّه راجع به او آمده و از جمله مطالبى كه در مورد وى نوشته‌اند، این است كه او زیاد عمر كرده بود و در اواخر عمرش ناتوان و نابینا شد كه اعتراف خودش به این وضعیت، مؤید این نقل‌ها مى‌باشد. | |||
==پانويس == | |||
<references /> | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[منية الراضي في رسائل القاضي]] | |||
[[منية الراضي في رسائل القاضي]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:آذر(1400)]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۲۹
| نام | هروی، منصور بن محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ازدی هروی، ابواحمد منصور |
| نام پدر | محمد بن محمد بن عبدالله |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 410 ق |
| اساتید | أبی جعفر محمد بن علی بن دحیم شیبانی كوفی |
| برخی آثار | منیة الراضی فی رسائل القاضی |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03696AUTHORCODE |
برای دیگر کاربردها، هروی (ابهام زدایی) را ببینید.
ابو احمد منصور بن محمد ازدى هروى (متوفای 410ق)، علامه، محدث، قاضی، شاعر، شافعی
ولادت
منسوب به خاندان علم است كه نسبش به المهلب بن ابى صفرّه مى‌رسد. پدرش محمد بن محمد بن عبدالله، فقیهى محدث و از علماى شافعیه بوده است. او به مدت سه سال قاضى هرات بوده است. هروى از میان مردم مشهور به شعر و نثر بوده و بین او و ثعالبى، ارتباطاتى بوده است. در كتب تراجم چیز زیادى راجع به وى نیامده است. تولد او در چه سالى بوده، معلوم نیست.
اساتید
- أبی جعفر محمد بن علی بن دحیم شیبانی كوفی
- دعلج بن أحمد بن دعلج أبی محمد سجزی
- أحمد بن عثمان بن یحیى أبی حسین بزاز عطشی أدمی[۱]
وفات
وفاتش را سال 410ق ذكر كرده‌اند. مدحى از خلیفه قادر باللّه راجع به او آمده و از جمله مطالبى كه در مورد وى نوشته‌اند، این است كه او زیاد عمر كرده بود و در اواخر عمرش ناتوان و نابینا شد كه اعتراف خودش به این وضعیت، مؤید این نقل‌ها مى‌باشد.
پانويس