۹٬۴۵۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'یب' به 'یب') |
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ') |
||
(۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۶: | خط ۶: | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
| data-type="authorOtherNames" |اسم کامل: ابوالحسن | | data-type="authorOtherNames" |اسم کامل: ابوالحسن نظامالدين احمد بن عمر بن علي سمرقندي معروف به نظامي عروضي | ||
نظامي، ابو الحسن احمد بن عمر | نظامي، ابو الحسن احمد بن عمر | ||
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|نظامی (ابهام زدایی)}} | |||
''' | '''ابوالحسن احمد بن عمر بن علی سمرقندی'''، معروف به نظامی عروضی، از شاعران و نویسندگان قرن ششم هجری است. وی به دلیل اینکه در علم عروض تبحر داشت، به عروضی شهرت یافت و از مهمترین آثار وی «[[چهار مقاله]]» یا «[[مجمع النوادر]]» میباشد. | ||
==دوره، موطن و سفرها== | ==دوره، موطن و سفرها== | ||
خط ۵۵: | خط ۵۶: | ||
==جایگاه علمی== | ==جایگاه علمی== | ||
نظامی در طب و نجوم و هیئت متبحر بود و در نثر، اعم از مصنوع و نثر مرسل، نیز استادی بزرگ بود، اما شعرش چندان به دل نمینشست. به آورده برخی از | نظامی در طب و نجوم و هیئت متبحر بود و در نثر، اعم از مصنوع و نثر مرسل، نیز استادی بزرگ بود، اما شعرش چندان به دل نمینشست. به آورده برخی از تذکرهنویسان، چند مثنوی داشته که از میان رفته است. از مهمترین آثار وی «چهار مقاله» یا «مجمع النوادر» میباشد که در حدود 552-۵۵۱ق، به نام حسامالدین علی بن مسعود نوشته است. در «ریحانة الأدب»، منظومه «ویس و رامین» که از داستانهای اشکانیان است و فخرالدین اسعد گرگانی آن را به نظم آورده، به نظامی عروضی نیز نسبت داده شده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
ذکر حال او را عوفی بهاختصار تمام آورده و از اشعار او چند بیت که لطفی از آنها مشهود نیست نقل کرده است. کتاب چهار مقاله او باآنکه اشتباهات تاریخی بسیار در آن دیده میشود، از جمله بدایع آثار پارسی و از بهترین | ذکر حال او را عوفی بهاختصار تمام آورده و از اشعار او چند بیت که لطفی از آنها مشهود نیست نقل کرده است. کتاب چهار مقاله او باآنکه اشتباهات تاریخی بسیار در آن دیده میشود، از جمله بدایع آثار پارسی و از بهترین نمونههای کتب منثور این زبان است. وی علاوه بر ادب که در آن متبحر بود، در طب و نجوم نیز مهارت داشت. شیوه انشای او در ادب فارسی قابل توجه بسیار است. وی اگرچه در آغاز ابواب چهارگانه کتاب خود انشایی نسبتا مصنوع دارد، لیکن در دیگر مواضع کتاب خود کمتر به صنایع متوجه میشود و گاه اسجاعی بهکار میبرد، اما کلام او در همه موارد جزیل و استوار و خالی از زواید و در نهایت اتقان و فصاحت است. عروضی در ابتدای کتاب، شرحی مختصر در اصول حکمت و اقسام موجودات علوی و سفلی و کیفیت حدوث حیوانات و انسان و احوال نفسانی او و اثبات نبوت و لزوم نائب برای نبی، یعنی پادشاه، آورده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
از اشعار وی: | از اشعار وی: | ||
خط ۷۱: | خط ۷۲: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
خط ۷۷: | خط ۷۸: | ||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | |||
[[چهار مقاله]] | [[چهار مقاله]] | ||
خط ۸۴: | خط ۸۷: | ||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] | ||
[[رده: | [[رده:شاعران]] | ||