منصور بالله عیانی، قاسم بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ') |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
</div> | </div> | ||
'''قاسم بن على بن عبداللّٰه عيانى''' (310-393ق)، فقيه، محقق، نویسنده و امام | {{امامان زیدی از آل طباطبا}} | ||
{{کاربردهای دیگر|منصور بالله (ابهام زدایی)}} | |||
'''قاسم بن على بن عبداللّٰه عيانى''' (310-393ق)، فقيه، محقق، نویسنده و امام زيديه، از افراد سرشناس آل طباطبای یمن و از نوادگان [[رسی، قاسم بن ابراهیم|قاسم رسی]] | |||
== ولادت == | == ولادت == | ||
در سال 310ق، در تباله، از بلاد خثعم در حجاز به دنيا آمد و در همانجا بزرگ شد. شجره او قاسم عياني بن علي بن عبدالله بن محمد بن | در سال 310ق، در تباله، از بلاد خثعم در حجاز به دنيا آمد و در همانجا بزرگ شد. شجره او قاسم عياني بن علي بن عبدالله بن محمد بن قاسم رسي بن إبراهيم طباطبا بن إسماعيل ديباج بن إبراهيم شبه بن حسن رضا بن حسن سبط بن أمير المؤمنين علي بن أبي‌طالب | ||
او از نوادگان قاسم رسى است و از طريق عبداللّٰه به قاسم مى‌رسد. وى از اين‌رو به عيانى شهرت يافت كه در عيان (جنوب صعده) مدفون گرديد. او در 388ق به امامت رسيد. نفوذ وى در سراسر صنعا و ذمار گسترده شد و در 389ق شريف قاسم بن حسين زيدى را حاكم و نماينده خود در اين دو شهر ساخت. امير اسعد بن عبداللّٰه با او بيعت كرد و تاج‌الدين در كحلان به نام او خطبه خواند و هدايايى براى او فرستاد. اما مردم نجران و برخى از زيديان سر از فرمان او برتافتند و او چند بار با آنان جنگيد. سرانجام در 392ق به نفع داعى يوسف، از مدعیان حكومت رسى، از امامت كناره‌گيرى كرد. | او از نوادگان قاسم رسى است و از طريق عبداللّٰه به قاسم مى‌رسد. وى از اين‌رو به عيانى شهرت يافت كه در عيان (جنوب صعده) مدفون گرديد. او در 388ق به امامت رسيد. نفوذ وى در سراسر صنعا و ذمار گسترده شد و در 389ق شريف قاسم بن حسين زيدى را حاكم و نماينده خود در اين دو شهر ساخت. امير اسعد بن عبداللّٰه با او بيعت كرد و تاج‌الدين در كحلان به نام او خطبه خواند و هدايايى براى او فرستاد. اما مردم نجران و برخى از زيديان سر از فرمان او برتافتند و او چند بار با آنان جنگيد. سرانجام در 392ق به نفع داعى يوسف، از مدعیان حكومت رسى، از امامت كناره‌گيرى كرد. | ||
== آثار== | == آثار== | ||
# التفريع | |||
# مجموعه كتب و رسايل | |||
# اجوبه مسائل الطبريين | |||
# الادله من القرآن على توحيد اللّٰه تعالى | |||
# الاستفهام | |||
# التثبيت و الدلالة | |||
# التجريد | |||
== منابع مقاله== | == منابع مقاله== | ||
# مقدمه كتاب مجموع الامام القاسم العيانى ص 7 به قلم عبدالكريم احمد جدبان. | |||
# [https://www.cgie.org.ir/fa/article/237220/%D8%A2%D9%84-%D8%B7%D8%A8%D8%A7%D8%B7%D8%A8%D8%A7?entryviewid=258921 یوسفی اشکوری، حسن، مقاله آل طباطبا، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، جلد 2، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374] | |||
| خط ۶۶: | خط ۶۰: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مهر(1400)]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۲۹
| نام | منصوربالله العیانی، قاسم بن علی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | عیانی، ابی‌الحسن قاسم بن علی |
| نام پدر | علی |
| متولد | 310ق |
| محل تولد | تباله، از بلاد خثعم در حجاز |
| رحلت | 393 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | مجموع کتب و رسائل الإمام القاسم العیانی |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00527AUTHORCODE |
|
امامان زیدی از آل طباطبا | |
| امامان | |
|
عنوان الهادی الی الحق یحیی بن حسین |
دورهٔ زندگی (245-298ق/859-911م) |
قاسم بن على بن عبداللّٰه عيانى (310-393ق)، فقيه، محقق، نویسنده و امام زيديه، از افراد سرشناس آل طباطبای یمن و از نوادگان قاسم رسی
ولادت
در سال 310ق، در تباله، از بلاد خثعم در حجاز به دنيا آمد و در همانجا بزرگ شد. شجره او قاسم عياني بن علي بن عبدالله بن محمد بن قاسم رسي بن إبراهيم طباطبا بن إسماعيل ديباج بن إبراهيم شبه بن حسن رضا بن حسن سبط بن أمير المؤمنين علي بن أبي‌طالب
او از نوادگان قاسم رسى است و از طريق عبداللّٰه به قاسم مى‌رسد. وى از اين‌رو به عيانى شهرت يافت كه در عيان (جنوب صعده) مدفون گرديد. او در 388ق به امامت رسيد. نفوذ وى در سراسر صنعا و ذمار گسترده شد و در 389ق شريف قاسم بن حسين زيدى را حاكم و نماينده خود در اين دو شهر ساخت. امير اسعد بن عبداللّٰه با او بيعت كرد و تاج‌الدين در كحلان به نام او خطبه خواند و هدايايى براى او فرستاد. اما مردم نجران و برخى از زيديان سر از فرمان او برتافتند و او چند بار با آنان جنگيد. سرانجام در 392ق به نفع داعى يوسف، از مدعیان حكومت رسى، از امامت كناره‌گيرى كرد.
آثار
- التفريع
- مجموعه كتب و رسايل
- اجوبه مسائل الطبريين
- الادله من القرآن على توحيد اللّٰه تعالى
- الاستفهام
- التثبيت و الدلالة
- التجريد
منابع مقاله
- مقدمه كتاب مجموع الامام القاسم العيانى ص 7 به قلم عبدالكريم احمد جدبان.
- یوسفی اشکوری، حسن، مقاله آل طباطبا، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، جلد 2، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374