۸۶٬۶۳۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''البحث النحوی عند الاصولیین''' تألیف نویسنده و شاعر عراقی مصطفی جمالالدین (1927-1998م)، به مطالعه مباحث نحوی نزد نحویون و اصولیون پرداخته و تاریخ نحو اصولی را مورد بررسی قرار داده است. | '''البحث النحوی عند الاصولیین''' تألیف نویسنده و شاعر عراقی [[جمالالدین، مصطفی|مصطفی جمالالدین]] (1927-1998م)، به مطالعه مباحث نحوی نزد نحویون و اصولیون پرداخته و تاریخ نحو اصولی را مورد بررسی قرار داده است. | ||
مصادر اصلی کتاب عبارت از کتب قدیم و جدید اصول فقه است؛ چراکه موضوع کتاب نحو اصولیون است. مصادر فرعی نیز به ترتیب کتب نحو، بلاغت و لغت جدید است؛ دلیل فرعی بودن این کتب آن است که نیاز به آنها تنها به مقدار موازنه بین مواردی است که بحث اصولیون -به عنوان مثال در وضع صیغه و ادات یا نحویون و بلاغیون و لغویون جدید- به آن می‌انجامد و این نیازی فرعی است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص15</ref> | مصادر اصلی کتاب عبارت از کتب قدیم و جدید اصول فقه است؛ چراکه موضوع کتاب نحو اصولیون است. مصادر فرعی نیز به ترتیب کتب نحو، بلاغت و لغت جدید است؛ دلیل فرعی بودن این کتب آن است که نیاز به آنها تنها به مقدار موازنه بین مواردی است که بحث اصولیون -به عنوان مثال در وضع صیغه و ادات یا نحویون و بلاغیون و لغویون جدید- به آن می‌انجامد و این نیازی فرعی است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص15</ref> | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
در چهارمین فصل، از فعل و علامت‌های مهم آن بحث شده که عبارت از: معنای آن، زمانش، دلالتش بر نسبت، اصواتی که به صیغه آن می‌پیوندد که نحویون آن را حروف مضارعه و ضمائر رفع متصله و تاء تأنیث ساکنه نامیده‌اند. | در چهارمین فصل، از فعل و علامت‌های مهم آن بحث شده که عبارت از: معنای آن، زمانش، دلالتش بر نسبت، اصواتی که به صیغه آن می‌پیوندد که نحویون آن را حروف مضارعه و ضمائر رفع متصله و تاء تأنیث ساکنه نامیده‌اند. | ||
در فصل پنجم، حرف و معنای آن نزد نحویون از زمان سیبویه تا رضی‌الدین استرآبادی مورد مطالعه قرار گرفته است. اصولیون چهار نظر در معنای حرف ذکر کرده‌اند که صحیح‌ترین آنها این است کلمه مجرد از جمله معنایی ندارد، لکن هنگامی‌که در جمله به عنوان رابط بین مفرداتش ذکر می‌شود، دارای معنای نسبی رابط خواهد بود. در فصل ششم نیز از دلالت جمله ناقصه و تامه و ویژگی‌های جمله اسمیه و فعلیه و مانند آن بحث شده است.<ref>ر.ک: همان، ص18-17</ref> | در فصل پنجم، حرف و معنای آن نزد نحویون از زمان [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سیبویه]] تا [[رضی‌الدین استرآبادی، محمد بن حسن|رضی‌الدین استرآبادی]] مورد مطالعه قرار گرفته است. اصولیون چهار نظر در معنای حرف ذکر کرده‌اند که صحیح‌ترین آنها این است کلمه مجرد از جمله معنایی ندارد، لکن هنگامی‌که در جمله به عنوان رابط بین مفرداتش ذکر می‌شود، دارای معنای نسبی رابط خواهد بود. در فصل ششم نیز از دلالت جمله ناقصه و تامه و ویژگی‌های جمله اسمیه و فعلیه و مانند آن بحث شده است.<ref>ر.ک: همان، ص18-17</ref> | ||
کتابنامه و فهرست محتوا در پایان کتاب درج شده است. | کتابنامه و فهرست محتوا در پایان کتاب درج شده است. | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (مصری، قبطی، سامی، آشوری، سومری، عبری، آرامی، سریانی، عربی، حبشی)]] | |||
[[رده:مقالات مهر 01 موسوی]] | [[رده:مقالات مهر 01 موسوی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1401]] | ||