بستان العارفین: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) برچسب: واگردانی دستی |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر| عارفان (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر| عارفان (ابهام زدایی)}} | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۸: | ||
[[سمرقندی، نصر بن محمد | نصر بن محمد سمرقندى]] با آوردن آیه | [[سمرقندی، نصر بن محمد | نصر بن محمد سمرقندى]] با آوردن آیه '''وَ ذَكرْ فَإِنَّ الذِّكرى تَنْفَعُ الْمُؤْمِنين'''، هدفش را از نگارش این کتاب نشان داده و مخاطبانش را همه مردم (خاصّ و عامّ) و روش خود را، پرهیز از غوامض و مطالب مشکل و حذف اسانید روایات ذکر کرده است<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص5</ref>. | ||
[[سمرقندی، نصر بن محمد |نویسنده اشعری حنفی]] که قبل از [[شریف الرضی، محمد بن حسین|سید رضى]]، گردآورنده [[ | [[سمرقندی، نصر بن محمد |نویسنده اشعری حنفی]] که قبل از [[شریف الرضی، محمد بن حسین|سید رضى]]، گردآورنده [[نهج‌‌البلاغة (صبحی صالح)|نهج‌البلاغه]]، می‌زیسته، در اولین باب کتاب حاضر، دانش‌اندوزی را محور سخنش قرار داده و از جمله، روایت تقسیم مردم به 3 گروه (عالم ربانی و متعلم علی سبیل نجات و همج رعاع) را از [[امام علی(ع)]] نقل کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص8</ref>. | ||
او در باب 61 وجوب اطاعت از حاکمان را مشروط به این کرده که دستور به معصیت خدای متعال ندهند و قیام برضدّ آنان را حرام دانسته، مگر آنکه به مردم ظلم کنند<ref>ر.ک: همان، ص66</ref>. | او در باب 61 وجوب اطاعت از حاکمان را مشروط به این کرده که دستور به معصیت خدای متعال ندهند و قیام برضدّ آنان را حرام دانسته، مگر آنکه به مردم ظلم کنند<ref>ر.ک: همان، ص66</ref>. | ||
نسخهٔ ۲ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۵۳
| بستان العارفین | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سمرقندی، نصر بن محمد (نویسنده) عبدالوارث، محمد علی (محقق) |
| ناشر | دار الکتب العلمیه، منشورات محمد علی بیضون |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1424ق. = 2003م. |
| چاپ | یکم |
| موضوع | اخلاق اسلامی
احادیث اخلاقی - قرن 4ق. اخلاق عرفانی احادیث اهل سنت - قرن 4ق. آداب معاشرت اسلامی |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /س8ب5 / 247/3 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
بستان العارفين، از آثار واعظ و زاهد حنفی قرن چهارم نصر بن محمد سمرقندى (درگذشته 373ق)، مجموعه‌ای از تذکرات اخلاقی - عرفانی شامل 159 باب با استفاده از آیات و روایات است.
نصر بن محمد سمرقندى با آوردن آیه وَ ذَكرْ فَإِنَّ الذِّكرى تَنْفَعُ الْمُؤْمِنين، هدفش را از نگارش این کتاب نشان داده و مخاطبانش را همه مردم (خاصّ و عامّ) و روش خود را، پرهیز از غوامض و مطالب مشکل و حذف اسانید روایات ذکر کرده است[۱].
نویسنده اشعری حنفی که قبل از سید رضى، گردآورنده نهج‌البلاغه، می‌زیسته، در اولین باب کتاب حاضر، دانش‌اندوزی را محور سخنش قرار داده و از جمله، روایت تقسیم مردم به 3 گروه (عالم ربانی و متعلم علی سبیل نجات و همج رعاع) را از امام علی(ع) نقل کرده است[۲].
او در باب 61 وجوب اطاعت از حاکمان را مشروط به این کرده که دستور به معصیت خدای متعال ندهند و قیام برضدّ آنان را حرام دانسته، مگر آنکه به مردم ظلم کنند[۳].
سمرقندى در آخرین باب به بررسی دعا پرداخته و بعد از بیان استحباب آن در همه زمان‌ها[۴] و نقل کردن چند روایت، پایان‌بخش کتابش را حدیثی جالب و کاربردی از امام جعفر صادق(ع) در هنگامه رویارویی با غم، ترس و شوق به بهشت قرار داده است[۵].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.