لباب الأنساب والألقاب والأعقاب: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'نهج البلاغه' به 'نهج‌البلاغه'
جز (جایگزینی متن - 'زبان =عربي ' به 'زبان =عربی ')
جز (جایگزینی متن - 'نهج البلاغه' به 'نهج‌البلاغه')
خط ۵۳: خط ۵۳:
[[بیهقی، علی بن زید|بیهقی]] در ابتدای کتاب، فصلی را به ذکر اسامی نویسندگان در علم انساب اختصاص داده است. سید ابواسحاق ابراهیم بن اسماعیل ملقب به طباطبا، ابوالغنائم دمشقی، حسن بن علی بن محمد ملقب به عین‌الزمان مؤلف کتاب «الدوحه» و ابوعبدالله حسین بن علی بن داعی علوی ساکن نیشابور از مشهورترین علمای ثقه در این رشته بوده‌اند<ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص185-181</ref>‏.
[[بیهقی، علی بن زید|بیهقی]] در ابتدای کتاب، فصلی را به ذکر اسامی نویسندگان در علم انساب اختصاص داده است. سید ابواسحاق ابراهیم بن اسماعیل ملقب به طباطبا، ابوالغنائم دمشقی، حسن بن علی بن محمد ملقب به عین‌الزمان مؤلف کتاب «الدوحه» و ابوعبدالله حسین بن علی بن داعی علوی ساکن نیشابور از مشهورترین علمای ثقه در این رشته بوده‌اند<ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص185-181</ref>‏.


در فصلی دیگر، قرابت بین قریش و بنی‌تمیم مطرح شده است. [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب]] در نهج البلاغه به این قرابت اشاره کرده است<ref>ر.ک: همان، ص‌190</ref>‏.  
در فصلی دیگر، قرابت بین قریش و بنی‌تمیم مطرح شده است. [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب]] در نهج‌البلاغه به این قرابت اشاره کرده است<ref>ر.ک: همان، ص‌190</ref>‏.  
در سفارش امام علی(ع) به ابن عباس حاکم بصره در مورد رعایت حال قبیله «بنی‌تمیم» آمده: «آنها [قبیله بنی‌تمیم] با ما پیوند خویشاوندى نزدیک و قرابت خاص دارند که ما نزد خداوند به‌وسیله صله رحم نسبت به آنها مأجور خواهیم بود و با قطع آن مؤاخذه خواهیم شد». به اعتقاد مفسّرانِ «نهج البلاغه»، دلیل خویشاوندى بنى‌تمیم و بنى‌هاشم به‌واسطه جد اعلایشان - «الیاس بن مضَر» - ‌بوده است؛ هاشم با سیزده واسطه به الیاس مى‌رسید و بنى‌تمیم نیز با واسطه‌هاى زیادى به او مى‌رسیدند، ولى ازآنجاکه مسئله خویشاوندى در اسلام بسیار اهمیت دارد، امام(ع) حتى با این مقدار واسطه باز هم آنها را خویشاوندِ نزدیک شمرده است<ref>ر.ک: مکارم شیرازی، ناصر، ص‌227</ref>‏. البته [[بیهقی، علی بن زید|بیهقی]] نسب هاشم به الیاس را با ده واسطه ذکر کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص‌190</ref>‏.  
در سفارش امام علی(ع) به ابن عباس حاکم بصره در مورد رعایت حال قبیله «بنی‌تمیم» آمده: «آنها [قبیله بنی‌تمیم] با ما پیوند خویشاوندى نزدیک و قرابت خاص دارند که ما نزد خداوند به‌وسیله صله رحم نسبت به آنها مأجور خواهیم بود و با قطع آن مؤاخذه خواهیم شد». به اعتقاد مفسّرانِ «نهج‌البلاغه»، دلیل خویشاوندى بنى‌تمیم و بنى‌هاشم به‌واسطه جد اعلایشان - «الیاس بن مضَر» - ‌بوده است؛ هاشم با سیزده واسطه به الیاس مى‌رسید و بنى‌تمیم نیز با واسطه‌هاى زیادى به او مى‌رسیدند، ولى ازآنجاکه مسئله خویشاوندى در اسلام بسیار اهمیت دارد، امام(ع) حتى با این مقدار واسطه باز هم آنها را خویشاوندِ نزدیک شمرده است<ref>ر.ک: مکارم شیرازی، ناصر، ص‌227</ref>‏. البته [[بیهقی، علی بن زید|بیهقی]] نسب هاشم به الیاس را با ده واسطه ذکر کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص‌190</ref>‏.  
   
   
اشاره به حدیثی از رسول‌الله(ص) که «من فرزند عواتک و فواطم هستم...» و تبیین معنای این حدیث، از دیگر مباحث کتاب است<ref>ر.ک: همان، ص193-192</ref>‏.
اشاره به حدیثی از رسول‌الله(ص) که «من فرزند عواتک و فواطم هستم...» و تبیین معنای این حدیث، از دیگر مباحث کتاب است<ref>ر.ک: همان، ص193-192</ref>‏.