عین‌القضات همدانی، عبدالله بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

|-

|برخی آثار

|- class="articleCode"

|کد مؤلف

|}

</div>

'''عبدالله بن محمد، عين القضات همدانى''' (492-525ق)، فقيه، حكيم و عارف، مكنى به ابوالفضائل، معروف به قاضى همدانى،  از بزرگان مشایخ صوفیه و از دانشمندان اوایل قرن ششم هجری است که پیرو مذهب شافعی بود.

ولى چون پدر و جدش از ميانه بودند، به ميانجى نيز معروف شده است. قاضى، در جوانى در زادگاه خويش به كسب علوم متداول پرداخت و به‌سرعت در ادب و حكمت و كلام مايه‌ور شد و به سبب مهارتى كه در فقه پيدا كرد، به‌عنوان قاضى و مدرس منصوب گرديد و با وجود جوانى، شهرت و نفوذ فراوان پيدا كرد و همين امر باعث برانگيخته شدن حسد و رشك فقها و متكلمان شد.

وى به تحصيل حكمت و عرفان و كلام و ادب عربى پرداخت و نظر به مطالعه بسيار در آثار [[غزالی، محمد بن محمد|امام محمد غزالى]]، مع‌الواسطه شاگرد او نيز محسوب مى‌شد. [[غزالی، احمد بن محمد|احمد غزالى]] با آن همه عظمت مقام، در مكتوب‌هاى خود بدو، او را قرةالعين خطاب مى‌كرد. وى بيشتر اطلاعات خود را از راه تحقيق و تتبع شخصى فراهم آورد. افكار و عقايد او در عمر كوتاهش مبين كمال نبوغ اوست.

== آثار ==

# تمهيدات؛

# رساله زبدة الحقايق؛

# دفاعيات عين القضات همدانى؛

# شرح كلمات باباطاهر عريان، مسائل حكمية فى المعارف و المشاهد الربانية؛و...

==وابسته‌ها==

{{وابسته‌ها}}

[[شکوی الغریب عن الأوطان إلی علماء البلدان]]  

[[نامه‌های عین القضات همدانی]]  

[[شرح کلمات باباطاهر العریان: مسائل حکمیة في المعارف و المشاهدات الربانیة]]  

[[مکاتبات خواجه احمد غزالی با عین القضات همدانی]]  

[[رده:زندگی‌نامه]]