سمرقندی، عبدالرزاق بن اسحاق: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - '</div> {{' به '</div> {{')
    جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ')
    خط ۳۶: خط ۳۶:
    |}
    |}
    </div>
    </div>
    {{کاربردهای دیگر|سمرقندی (ابهام زدایی)}}
    {{کاربردهای دیگر|سمرقندی (ابهام زدایی)}}


    '''كمال‌الدين عبدالرزاق سمرقندى''' (887-816ﻕ)، مورخ و شاعر. از رجال بزرگ عهد تیمورى و از مورخان بنام آن عهد
    '''كمال‌الدين عبدالرزاق سمرقندى''' (887-816ﻕ)، مورخ و شاعر. از رجال بزرگ عهد تیمورى و از مورخان بنام آن عهد

    نسخهٔ ‏۱ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۰۰

    عبدالرزاق سمرقندی، عبدالرزاق بن اسحاق‏
    نام عبدالرزاق سمرقندی، عبدالرزاق بن اسحاق‏
    نام‎های دیگر س‍م‍رق‍ن‍دی‌، ع‍ب‍دال‍رزاق‌ ب‍ن‌ اس‍ح‍ق‌

    س‍م‍رق‍ن‍دی‌، ک‍م‍ال‌ال‍دی‍ن‌ ع‍ب‍دال‍رزاق‌ ب‍ن‌ اس‍ح‍ق‌

    ع‍ب‍دال‍رزاق‌ س‍م‍رق‍ن‍دی‌، ک‍م‍ال‌ال‍دی‍ن‌ ع‍ب‍دال‍رزاق‌ ب‍ن‌ اس‍ح‍ق‌

    ک‍م‍ال‌ال‍دی‍ن‌ ع‍ب‍دال‍رزاق‌ س‍م‍رق‍ن‍دی‌

    نام پدر جلال‌الدين اسحق سمرقندى
    متولد 816ق
    محل تولد هرات
    رحلت 887 ق
    اساتید جلال‌الدین اسحاق سمرقندی
    برخی آثار مطلع سعدین و مجمع بحرین
    کد مؤلف AUTHORCODE03890AUTHORCODE

    كمال‌الدين عبدالرزاق سمرقندى (887-816ﻕ)، مورخ و شاعر. از رجال بزرگ عهد تیمورى و از مورخان بنام آن عهد

    ولادت

    او فرزند مولانا جلال‌الدين اسحق سمرقندى است كه در دوازدهم شعبان سال 816ق در هرات به دنيا آمد. پدرش در اردوى شاهرخ پسر تيمور به منصب قضا و پيش‌نمازى مشغول بوده و گاهى نيز در مجلس شاه به توضيح مسائل و قرائت رسائل مى‌پرداخت.

    تحصیلات

    وى در نزد پدر با علوم ادبى و دینى آشنایى كامل پیدا كر و در اثناى تحصیلات، بعد از فوت پدر، درسال 841 ق، شرحى بر «رساله‌‏ى» قاضى عضدالدین ایجى درباره‏‌ى تحقیق معانى حروف و اسم اشاره و غیره آن ترتیب داد و به نام شاهرخ مزین كرد و بدين گونه بود كه در سن بيست و پنج سالگى به دربار شاهرخى راه يافت. وى پیوسته از حمایت و تربیت شاهرخ برخوردار بود و از جانب همین شاه به عنوان سفیر دربار سلطان بیجانگر به هندوستان سفر كرد و پس از مراجعت به گیلان رفت.

    عبدالرزاق بعد از فوت خاقان سعيد، ملازم ميرزا عبدالطيف، ميرزا عبدالله، ميرزا ابوالقاسم بابر و ميرزا ابراهيم(پسران و نوادگان شاهرخ) شد و در زمان سلطان ابوسعيد گوركان، در سال 867 به منصب شيخى خانقاه شاهرخ منصوب گشت و تا آخر ايام عمر بدان اشتغال داشت.

    وفات

    وفاتش در ماه جمادى الاخرى سال 887 روى داد.

    منابع مقاله

    مقدمه كتاب

    وابسته‌ها