صفار، ابراهیم بن اسماعیل: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Yqorbani@noornet.net صفحهٔ ابراهیم بن اسماعیل صفار را به صفار، ابراهيم بن اسماعيل که تغییرمسیر بود منتقل کرد) |
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ') |
||
| (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" | | | data-type="authorWritings" |[[تلخيص الأدلة لقواعد التوحيد]] | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|صفار (ابهام زدایی)}} | |||
'''ابراهیم بن اسماعیل صفار بن احمد بن اسحاق بخاری حنفی'''، | '''ابراهیم بن اسماعیل صفار بن احمد بن اسحاق بخاری حنفی''' (حدود سال 460ق - 534ق)، کنیه‌اش ابواسحاق و دارای شهرتهایی همچون: رکن‌الدین، صفار، زاهد صفار بود که مشهورترین آن‌ها زاهد صفار است<ref>ر.ک: هشام ابراهیم محمود، ص37</ref>. او یکی از عالمان اهل سنت و تابع مذهب کلامی ماتریدیه بود<ref>ر.ک: همان، ص45</ref>. «[[تلخيص الأدلة لقواعد التوحيد]]»، از جمله آثار اوست. پدرش اسماعیل بن احمد، از جمله اساتید وی و فرزندش حماد بن ابراهیم، از جمله شاگردان او بوده‌اند<ref>ر.ک: همان، ص40-43</ref>. | ||
== | ==ولادت == | ||
بیشتر مصادری که به | بیشتر مصادری که به زندگی‌نامه صفار پرداخته‌اند، تولد او را در بخارا ذکر کرده‌اند و نسبت به تاریخ تولدش سکوت نموده‌اند. برخی تولد او را حدود سال 460ق، ذکر کرده‌اند<ref>ر.ک: همان، ص37</ref>. | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۷: | ||
# فرزندش ابوالمحامد حماد بن ابراهیم بن اسماعیل؛ | # فرزندش ابوالمحامد حماد بن ابراهیم بن اسماعیل؛ | ||
# ابوالقاسم حسن بن منصور بن محمود اوزجندی فرغانی، معروف به قاضی خان<ref>ر.ک: همان، ص42</ref>. | # ابوالقاسم حسن بن منصور بن محمود اوزجندی فرغانی، معروف به قاضی خان<ref>ر.ک: همان، ص42</ref>. | ||
== وفات == | |||
وی در سال 534ق، از دنیا رفت<ref>ر.ک: همان، ص50</ref>. | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۹: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۵: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[تلخيص الأدلة لقواعد التوحيد]] | [[تلخيص الأدلة لقواعد التوحيد]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۴۹
| نام | ابراهیم بن اسماعیل صفار |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ابي‌اسحاق ابراهيم بن اسماعيل بن احمد بن اسحاق الصفار البخاري الحنفي الملقب بالزاهد الصفار |
| نام پدر | اسماعیل |
| متولد | در حدود سال 460ق |
| محل تولد | بخارا |
| رحلت | 534ق |
| اساتید | ابوحفص عمر بن منصور بن خنب حافظ؛
ابومحمد عبدالملک بن عبدالرحمن اسبیری؛ ابوبکر محمد بن احمد بن مطوعی مروزی |
| برخی آثار | تلخيص الأدلة لقواعد التوحيد |
| کد مؤلف | AUTHORCODE16736AUTHORCODE |
برای دیگر کاربردها، صفار (ابهام زدایی) را ببینید.
ابراهیم بن اسماعیل صفار بن احمد بن اسحاق بخاری حنفی (حدود سال 460ق - 534ق)، کنیه‌اش ابواسحاق و دارای شهرتهایی همچون: رکن‌الدین، صفار، زاهد صفار بود که مشهورترین آن‌ها زاهد صفار است[۱]. او یکی از عالمان اهل سنت و تابع مذهب کلامی ماتریدیه بود[۲]. «تلخيص الأدلة لقواعد التوحيد»، از جمله آثار اوست. پدرش اسماعیل بن احمد، از جمله اساتید وی و فرزندش حماد بن ابراهیم، از جمله شاگردان او بوده‌اند[۳].
ولادت
بیشتر مصادری که به زندگی‌نامه صفار پرداخته‌اند، تولد او را در بخارا ذکر کرده‌اند و نسبت به تاریخ تولدش سکوت نموده‌اند. برخی تولد او را حدود سال 460ق، ذکر کرده‌اند[۴].
اساتید
- پدرش اسماعیل بن احمد؛
- ابوحفص عمر بن منصور بن خنب حافظ؛
- ابومحمد عبدالملک بن عبدالرحمن اسبیری؛
- ابومحمد فضل بن ابوالفضل؛
- ابومحمد عبدالعزیز بن مستقر کرمینی؛
- ابویعقوب یوسف بن منصور سیاری؛
- ابوبکر محمد بن احمد بن مطوعی مروزی؛
و..[۵].
شاگردان
- فرزندش ابوالمحامد حماد بن ابراهیم بن اسماعیل؛
- ابوالقاسم حسن بن منصور بن محمود اوزجندی فرغانی، معروف به قاضی خان[۶].
وفات
وی در سال 534ق، از دنیا رفت[۷].
آثار
- تلخيص الزاهد؛
- تلخيص الأدلة لقواعد التوحيد؛
- كتاب السنة و الجماعة؛
- صك الجنة (این کتاب به زبان فارسی نوشته شده است)؛
- الإبانة عن إثبات الرسالات[۸].
پانویس
منابع مقاله
هشام ابراهیم محمود، «تلخيص الأدلة لقواعد التوحيد»، تألیف ابراهیم بن اسماعیل صفار، دارالسلام للطباعة و النشر و التوزيع و الترجمه، قاهره، چاپ اول، 1431ق.