خوانساری، رضی‌الدین محمد بن حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'رده:شهریور (99)' به '') |
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ') |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|خوانساری (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|خوانساری (ابهام زدایی)}} | ||
'''رضى‌الدين محمد خوانسارى''' (متوفای 1113ق)، فقيه، متكلم و شاعر، برادر [[آقاجمال خوانساری، محمد بن حسین|آقا جمال خوانسارى]] | '''رضى‌الدين محمد خوانسارى''' (متوفای 1113ق)، فقيه، متكلم و شاعر، برادر [[آقاجمال خوانساری، محمد بن حسین|آقا جمال خوانسارى]] | ||
نسخهٔ ۱ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۴۴
| نام | خوانساری، رضی‌الدین محمد بن حسین |
|---|---|
| نامهای دیگر | آقا رضی خوانساری
خوانساری، محمد بن حسین |
| نام پدر | آقا حسين خوانسارى |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1113 ق |
| اساتید | محقق خوانسارى |
| برخی آثار | تکمیل مشارق الشموس في شرح الدروس |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00059AUTHORCODE |
رضى‌الدين محمد خوانسارى (متوفای 1113ق)، فقيه، متكلم و شاعر، برادر آقا جمال خوانسارى
ولادت
او فرزند آقا حسين خوانسارى بود، از تاريخ ولادت او اطلاع دقيقى در دست نيست،
تحصیلات
ايشان، برادر آقا جمال خوانسارى است و هر دو به نام محمد ناميده شده‌اند و در اصفهان نشو و نما يافته‌اند و در محضر پدر بزرگوارشان، محقق خوانسارى و دايى دانشمندشان، ملا محمدباقر سبزوارى، علم آموختند. وى قبل از برادر خود در جوانى درگذشت. او از كسانى است كه حكم شاه سلطان حسين را در نهى از منكرات امضاء كرد. آقا خليل اصفهانى قاينى از شاگردان اوست. يكى از شاگردان او مى‌گويد: «در مجلس درس وى، دويست تا سيصد نفر حاضر مى‌شدند».
محقق اردبيلى در «جامع الرواة» مى‌نويسد: «رضى‌الدين محمد بن حسين بن جمال‌الدين محمد بن حسين خوانسارى، جليل القدر، عظيم المنزلة، رفيع الشأن، دقيق الطبع، كثير الحفظ، فاضل متبحر، عالم به علوم عقلى و نقلى است. خداوند سايه او را مستدام دارد».
محدث قمى در «الفوائد الرضوية» مى‌فرمايد: «عالم فاضل كامل، جامع معقول و منقول، او و برادر بزرگ‌ترش، آقا جمال در دامان علم متولد و در سايه كمال رشد يافتند و نزد پدر خود، آقا حسين و دائى خود، محقق سبزوارى تلمذ كردند...».
علامه طهرانى در «اعلام الشيعة»، او را «عالمى فاضل، متكلمى شاعر و... مى‌خواند».
وفات
وفات وى را در سال 1113ق ذكر كرده‌اند.
آثار
- حاشيه شرح لمعه؛
- حاشيه (شرح) حكمة العين؛
- حاشيه بر حاشيه خفرى بر الهيات شرح تجريد قوشجى؛
- ترجمه نهج الحق علامه حلى؛
- شرح دروس شهيد اول (چون شرح دروس پدرش ناقص مانده بود، مى‌خواست آن را تكميل كند و موفق شد كه كتاب صوم و اعتكاف را بنويسد كه اين كتاب، ضميمه شرح دروس پدرش به چاپ رسيد است)؛
- مائدة سماوية يا الاطعمة و الاشربة كه براى شاه سليمان صفوى به زبان فارسى تأليف كرد (اين كتاب، متمم «مشارق الشموس فى شرح الدروس» پدرش آقاحسين خوانسارى است)؛
- آداب الصلاة؛
- شرح حديث بيضه (حديث مزبور، يكى از احاديثى است كه در كتاب كافى ذكر شده و متضمن پاسخ امام صادق(ع) به اين پرسش است كه آيا خداوند مى‌تواند جهان را بى‌آنكه آن را كوچك نمايد، در يك تخم‌مرغ بى‌آنكه آن را بزرگ كند، بگنجاند؟)؛
- نيت صادقه.
منابع مقاله
مائده‌هاى آسمانى، اثر آقا رضى خوانسارى، پيشگفتار چاپ اول، ص 14.