سبزواری خراسانی، ابراهیم: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '[[]]' به '') |
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ') |
||
خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|سبزواری (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|سبزواری (ابهام زدایی)}} | ||
'''محمدابراهيم بن محمدعلى سبزوارى خراسانى''' (متوفای حدود ۱۳۵۸ق)، ملقب به «وثوق الحكماء»، يكى از شاگردان حاج [[سبزواری، هادی|ملا هادى سبزوارى]] و آقا [[ميرزا محمد امجد سبزوارى]] است و از [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]] و [[شيخ نوح نجفى]] اجازه اجتهاد گرفته است. | '''محمدابراهيم بن محمدعلى سبزوارى خراسانى''' (متوفای حدود ۱۳۵۸ق)، ملقب به «وثوق الحكماء»، يكى از شاگردان حاج [[سبزواری، هادی|ملا هادى سبزوارى]] و آقا [[ميرزا محمد امجد سبزوارى]] است و از [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]] و [[شيخ نوح نجفى]] اجازه اجتهاد گرفته است. | ||
نسخهٔ ۱ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۳۰
نام | سبزواری خراسانی، ابراهیم |
---|---|
نامهای دیگر | وثوق الحکماء، ابراهیم
خراسانی، محمد ابراهیم سبزواری، ابراهیم |
نام پدر | محمدعلی |
متولد | 1317 ش |
محل تولد | |
رحلت | متوفای حدود ۱۳۵۸ق |
اساتید | ميرزا محمد امجد سبزوارى |
برخی آثار | شرح گلشن راز (سبزواری) |
کد مؤلف | AUTHORCODE03788AUTHORCODE |
برای دیگر کاربردها، سبزواری (ابهام زدایی) را ببینید.
محمدابراهيم بن محمدعلى سبزوارى خراسانى (متوفای حدود ۱۳۵۸ق)، ملقب به «وثوق الحكماء»، يكى از شاگردان حاج ملا هادى سبزوارى و آقا ميرزا محمد امجد سبزوارى است و از صاحب جواهر و شيخ نوح نجفى اجازه اجتهاد گرفته است.
درباره زندگى او اطلاع چندانى در دست نيست؛ فقط همين قدر به دست آمد كه او يكى از شاگردان «آقا ميرزا محمد امجد سبزوارى» است و از صاحب جواهر و «شيخ نوح نجفى» اجازه اجتهاد گرفته است.
شاگردانى نزد «محمدابراهيم سبزوارى» به تلمّذ پرداختهاند كه يكى از آنها، «ابوالحسن ميرزا» ملقب به «شيخ الرئيس»، متوفاى حدود 1333ق، است.
آثار
آثار «وثوق الحكماء» عبارتند از:
- شرح صحيفه سجاديه،
- شرح دعاى كميل،
- شرح دعاى عديله
- شرح گلشن راز شيخ محمود شبسترى.
منابع مقاله
- برگرفته از مقدمه كتاب گلشن راز، به قلم پرويز عباسى داكانى، ص 10
- نشريه زبان و ادبيات، دانشكده ادبيات و علوم اسلامى دانشگاه تهران، پاييز 1379، شماره 155 به قلم محمدرضا برزگر خالقى..