تاريخ نقبای قم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'رده:مقالات مهر 01 هاشمی' به 'رده:مقالات مهر 01 حسینی هاشمی') |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:مقالات مهر 01 هاشمی]] | [[رده:مقالات مهر 01 حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | ||
[[رده:دارای صفحه و جدول 01 قربانی]] | [[رده:دارای صفحه و جدول 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده1]] | [[رده:مقالات بازبینی شده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | [[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | ||
نسخهٔ ۲۳ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۹
| تاريخ نقبای قم | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | رضايي، حميد (نويسنده) |
| ناشر | آستانه مقدسه قم. انتشارات زائر |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1384ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-8567-52-2 |
| موضوع | اشعریان - زیارتگاههای اسلامی - ایران - قم - قم - تاریخ - معصومه (س)، بنت موسی الکاظم(ع)، 183؟ - 201ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 1384 /م95 ر6 2113 DSR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تاریخ نقبای قم، نوشته حمید رضایی (1342ش) است. این کتاب برای کنگره بزرگداشت حضرت معصومه(س) و مکانت فرهنگی قم آماده شده است. هدف نویسنده، شناساندن نقیبان علوی این شهر است؛ برای همین، در آغاز، بحث گسترده‌ای در باب نقابت می‌کند؛ بدین‌گونه که آن را واژه‌شناسی کرده و چهار دسته عباسیان، علویان، عقیلیان و جعفریان را زیر عنوان نقابت عام هاشمیان تعریف کرده، سپس، بحث خود را متوجه سادات علوی نموده است[۱].
رضایی در ادامه، به زمینه‌ها و علل پیدایش نقابت سادات در جامعه اسلامی پرداخته است که در این‌باره، ترس مستعین - حاکم عباسی - از قیام سادات را آغازی برای دادن منصب نقابت در سال 251ق به سادات می‌داند[۲]. او با بحث از چندگونگی نقابت، محدوده اختیارات نقیبان، سازوکار گزینش آنان و جایگاه ایشان در میان مردم و نزد حاکمان، بخش نخست را پایان می‌رساند[۳].
نویسنده، حضور محدثان و راویان شیعه در قم و هجرت سادات از نسل ائمه به این شهر را بر شیعه‌بودن نقیبانشان گواه گرفته[۴]، سپس به شرح زندگی آنان می‌پردازد. او نسل این نقیبان را به سادات علوی - از حسنی و حسینی گرفته تا نسل محمد حنفیه - و به طالبیان از نسل جعفر بن ابو‌طالب – جعفریه - رسانده است[۵].
پانویس
منابع مقاله
متن کتاب.