۱۰۶٬۳۱۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
گویند ابن معتز، حنفى يا حنبلى‌مذهب بوده است، اما ظاهراً وى برای خود آراء به‌خصوص و مذهب ویژه‌اى داشته و نه تنها با فرقه‌هاى شيعى در ستيز بوده، بلكه با مذاهب عامه نيز كاملاً هم‌عقيده نبوده، هرچند نسبت به همه صحابه پيامبر اكرم(ص) ابراز احترام و از مقام آنان دفاع مى‌كرده است. | گویند ابن معتز، حنفى يا حنبلى‌مذهب بوده است، اما ظاهراً وى برای خود آراء به‌خصوص و مذهب ویژه‌اى داشته و نه تنها با فرقه‌هاى شيعى در ستيز بوده، بلكه با مذاهب عامه نيز كاملاً هم‌عقيده نبوده، هرچند نسبت به همه صحابه پيامبر اكرم(ص) ابراز احترام و از مقام آنان دفاع مى‌كرده است. | ||
ابن معتز را «شاعر بنى هاشم» و «شاعر بزرگ زمان» گفته‌اند، زيرا هيچ‌یک از شاعران معاصرش در تنوع شعر به پاى او نمى‌رسيده‌اند. وى در هریک از زمینه‌هاى | ابن معتز را «شاعر بنى هاشم» و «شاعر بزرگ زمان» گفته‌اند، زيرا هيچ‌یک از شاعران معاصرش در تنوع شعر به پاى او نمى‌رسيده‌اند. وى در هریک از زمینه‌هاى ده‌گانه فخر، غزل، مدح، معاتبات، طرديات، وصف، خمريات، رثاء، زهد و هجا قطعات و قصايدى سروده است. | ||
ابن معتز به چيره‌دستى در فن تشبيه شهرت يافته است و قدما تشبيهات وى را مانند مدايح بحترى و هجاهاى ابن رومى ضرب‌المثل كرده‌اند. وى سوگند ياد كرده بود كه هرگاه واژه «كأنَّ» بر ذهن يا زبانش بگذرد، از آوردن تشبيه و استعاره‌اى وافى به مقصود فروگذار نكند. ابن معتز چندان در وادى تشبيه درافتاد و آن‌چنان قريحه شاعرى‌اش با تشبيه درآمیخت كه در هر زمینه كه شعرى مى‌سرود، با یک يا چند تشبيه همراه بود؛ به عبارتى بايد گفت كه شعر عربى با سروده‌هاى ابن معتز به مرحله نوینى گام نهاد و مى‌توان وى را بنيان‌گذار مكتب نقاشى با شعر دانست. | ابن معتز به چيره‌دستى در فن تشبيه شهرت يافته است و قدما تشبيهات وى را مانند مدايح بحترى و هجاهاى ابن رومى ضرب‌المثل كرده‌اند. وى سوگند ياد كرده بود كه هرگاه واژه «كأنَّ» بر ذهن يا زبانش بگذرد، از آوردن تشبيه و استعاره‌اى وافى به مقصود فروگذار نكند. ابن معتز چندان در وادى تشبيه درافتاد و آن‌چنان قريحه شاعرى‌اش با تشبيه درآمیخت كه در هر زمینه كه شعرى مى‌سرود، با یک يا چند تشبيه همراه بود؛ به عبارتى بايد گفت كه شعر عربى با سروده‌هاى ابن معتز به مرحله نوینى گام نهاد و مى‌توان وى را بنيان‌گذار مكتب نقاشى با شعر دانست. | ||