شرح الصمدیة: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''شرح الصمدية'''، شرحی است به زبان عربی از سید صادق حسینی شیرازی بر کتاب | '''شرح الصمدية'''، شرحی است به زبان عربی از [[حسینی شیرازی، صادق|سید صادق حسینی شیرازی]] بر کتاب «[[الفوائد الصمدية]]» [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|محمد بن حسین بن عبدالصمد عاملی]]، معروف به [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایی]] (متوفی 1030ق)، در علم نحو. | ||
شیخ بهایى | [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایى]] «[[الفوائد الصمدية|الفوائد الصمدیة]]» را به برادر کوچکش، عبدالصمد دیکته کرده و سپس در اختیار اهل فضل قرار داده است. این اثر، جزو کتب درسى در مرحله متوسط علم نحو در حوزه‌هاى علمیه است. شیخ بهایى با نگارش این کتاب، نزدیک به پنج قرن است که نام خود را در قالب اصلى‌ترین کتاب‌هاى دینى، در راستاى آشنایى با علوم اسلامى، یعنى جامع المقدمات حفظ کرده است<ref>ر.ک: بی‌نام</ref>. | ||
از جمله ویژگى‌هاى این اثر آن است که با حجم بسیار کم، حاوى یک دوره کامل نحو است که در کمال ایجاز و اختصار و در کمال فصاحت و بلاغت مى‌باشد و به‌یقین مى‌توان گفت که در عبارات آن اعجازى به‌کار رفته است و به گفته نویسنده، در آن دُرّ و گوهرهاى گران‌بهایى به‌کار رفته که جز اهل فن و ادب کسى به حقیقت آنها پى نخواهد برد<ref>ر.ک: همان</ref>. این ویژگی‌ها باعث شده است تا شروح فراوانی بر این اثر نوشته شود که شرح حاضر، از جمله آنها می‌باشد. | از جمله ویژگى‌هاى این اثر آن است که با حجم بسیار کم، حاوى یک دوره کامل نحو است که در کمال ایجاز و اختصار و در کمال فصاحت و بلاغت مى‌باشد و به‌یقین مى‌توان گفت که در عبارات آن اعجازى به‌کار رفته است و به گفته نویسنده، در آن دُرّ و گوهرهاى گران‌بهایى به‌کار رفته که جز اهل فن و ادب کسى به حقیقت آنها پى نخواهد برد<ref>ر.ک: همان</ref>. این ویژگی‌ها باعث شده است تا شروح فراوانی بر این اثر نوشته شود که شرح حاضر، از جمله آنها می‌باشد. | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
شرح کتاب نیز به‌صورت مزجی نوشته شده است؛ یعنی عبارات شرح و متن طوری در یکدیگر ممزوج شده که اگر توضیحات شارح حذف شود، همان متن اصلی کتاب به دست می‌آید. به‌منظور آشنایی بیشتر با کتاب، به قسمتی از آن، اشاره می‌شود: | شرح کتاب نیز به‌صورت مزجی نوشته شده است؛ یعنی عبارات شرح و متن طوری در یکدیگر ممزوج شده که اگر توضیحات شارح حذف شود، همان متن اصلی کتاب به دست می‌آید. به‌منظور آشنایی بیشتر با کتاب، به قسمتی از آن، اشاره می‌شود: | ||
متن اصلی: «فالكلمة: لفظ موضوع مفرد و هي اسم و فعل و حرف». | متن اصلی: «فالكلمة: لفظ موضوع مفرد و هي اسم و فعل و حرف». | ||
شرح: (فالكلمة): هي التي اجتمعت فيها هذه الشروط الثلاثة: (لفظ، موضوع، مفرد)<ref>ر.ک: متن کتاب، ص12</ref>. | شرح: (فالكلمة): هي التي اجتمعت فيها هذه الشروط الثلاثة: (لفظ، موضوع، مفرد)<ref>ر.ک: متن کتاب، ص12</ref>. | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۴: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# متن کتاب. | # متن کتاب. | ||
# بی‌نام، | # بی‌نام، «[[الفوائد الصمدية]]»، برگرفته از دانشنامه تخصصی کتاب‌شناسی و زندگی‌نامه ویکی‌نور | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[الفوائد الصمدية]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (مصری، قبطی، سامی، آشوری، سومری، عبری، آرامی، سریانی، عربی، حبشی)]] | |||
[[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | ||
[[رده:دارای صفحه و جدول 01 قربانی]] | [[رده:دارای صفحه و جدول 01 قربانی]] | ||
| خط ۵۴: | خط ۶۲: | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده1]] | [[رده:مقالات بازبینی شده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۰۷
| شرح الصمدیة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شیخ بهایی، محمد بن حسین (نويسنده) حسینی شیرازی، صادق (شارح) |
| ناشر | دار الانصار |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1428ق - 2007م |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-8956-36-7 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ش9 ص8023 6151 PJ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
شرح الصمدية، شرحی است به زبان عربی از سید صادق حسینی شیرازی بر کتاب «الفوائد الصمدية» محمد بن حسین بن عبدالصمد عاملی، معروف به شیخ بهایی (متوفی 1030ق)، در علم نحو.
شیخ بهایى «الفوائد الصمدیة» را به برادر کوچکش، عبدالصمد دیکته کرده و سپس در اختیار اهل فضل قرار داده است. این اثر، جزو کتب درسى در مرحله متوسط علم نحو در حوزه‌هاى علمیه است. شیخ بهایى با نگارش این کتاب، نزدیک به پنج قرن است که نام خود را در قالب اصلى‌ترین کتاب‌هاى دینى، در راستاى آشنایى با علوم اسلامى، یعنى جامع المقدمات حفظ کرده است[۱].
از جمله ویژگى‌هاى این اثر آن است که با حجم بسیار کم، حاوى یک دوره کامل نحو است که در کمال ایجاز و اختصار و در کمال فصاحت و بلاغت مى‌باشد و به‌یقین مى‌توان گفت که در عبارات آن اعجازى به‌کار رفته است و به گفته نویسنده، در آن دُرّ و گوهرهاى گران‌بهایى به‌کار رفته که جز اهل فن و ادب کسى به حقیقت آنها پى نخواهد برد[۲]. این ویژگی‌ها باعث شده است تا شروح فراوانی بر این اثر نوشته شود که شرح حاضر، از جمله آنها می‌باشد.
از ویژگی‌های این شرح آن است که متن و شرح آن، هردو باهم در اختیار خواننده قرار گرفته است؛ بدین صورت که ابتدا متن اصلی صمدیه، در بالای صفحه نوشته شده و سپس در قسمت پایین، شرح آن ارائه شده است.
شرح کتاب نیز به‌صورت مزجی نوشته شده است؛ یعنی عبارات شرح و متن طوری در یکدیگر ممزوج شده که اگر توضیحات شارح حذف شود، همان متن اصلی کتاب به دست می‌آید. به‌منظور آشنایی بیشتر با کتاب، به قسمتی از آن، اشاره می‌شود:
متن اصلی: «فالكلمة: لفظ موضوع مفرد و هي اسم و فعل و حرف».
شرح: (فالكلمة): هي التي اجتمعت فيها هذه الشروط الثلاثة: (لفظ، موضوع، مفرد)[۳].
پانویس
منابع مقاله
- متن کتاب.
- بی‌نام، «الفوائد الصمدية»، برگرفته از دانشنامه تخصصی کتاب‌شناسی و زندگی‌نامه ویکی‌نور